เราโพสไลค์ทักมีพี่แถวบ้านเราคนนึงมาไลค์บ่อยมากแต่เราไม่กล้าทักไปเพราะเราปลื้มพี่คนนี้มานานแล้วเพราะพี่เขาเตะบอลเก่งแต่ไม่ได้อยากให้พี่เขาชอบกลับนะแค่ปลื้มอ่ะ เราเคยเล่าให้เพื่อนฟังแล้วเกี่ยวกับพี่เขา เพื่อนก็บอกให้ทักไปเพราะพี่เขาตั้งใจมาไลค์ เราก้เลยทักไปแล้ววันต่อมาพี่เขาก็ทักมาปลุกเราตอนเช้าเรารู้สึกตอบไม่ถูกเลยเขินมาก หลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆแล้วคืนนึงที่คอลกันเราง่วงมากตอนนั้นอยู่ดีๆเขาก้ถามเราว่าเป็นแฟนกันไหม คืออยู่ดีเราก็ตอบไปว่าอือๆรู้ตัวอีกทีคือตกลงไปแล้วคืองงกับตัวเองมากจิงๆเพราะเราไม่เคยคิดจะคบกับใคร หลังจากที่คบกันมันดีมากๆเลยแหละ อาจจะมีทะเลาะกันแต่เขาก้ง้อเราตลอด เพราะเราเป็นคนปากแข็งไม่หวานไม่กล้าพูดเท่าไร แล้วคือเราเป็นคนที่ชอบเที่ยวกับเพื่อนมากกกกกก จนหลายครั้งทำให้เขาเป็นห่วงแล้วบางทีเราเป็นคนที่ชอบการมีเวลาส่วนตัวไม่ชอบให้ใครจุกจิกเท่าไร หลายครั้งที่เราทำเขาเสียใจจนเราไม่ไหวกับตัวเอง เรารู้สึกว่าเรามากที่เอาแต่ใจเห็นแก่ตัวเราจึงบอกเลิกเขาเว้ย เพราะเหตุผลโง่ๆและเห็นแก่ตัวที่ว่าไม่อยากให้เขาต้องมาทนกับคนอย่างเราให้เขาเสียใจรอบเดียวแล้วเกลียดเราจะดีกว่า เราจึงบอกเลิกเขา รู้ไหมพอเราบอกเลิกเขาทุกวันเราร้องไห้หนักมากทุกคืนแต่เราต้องทำตัวร่าเริงทำตัวปกติทั้งๆทีข้างในอ่ะไม่โอเคเลยเว้ย เราคิดถึงเขาตลอดเวลาเขาตามง้อเรา เราก็ทำปากแข็งบอกไม่กลับเพราะไม่อยากให้เขาต้องมาเจ็บเพราะเราอีก แต่พอนานๆไปเขาก็มาง้อเราอีกนานพอสมควรเลยอยู่ดีๆเราก็ใจอ่อนเผลอตัวกลับไป พอกลับไปเรารู้สึกชัดขึ้นเลยว่าคนที่โครต อ่ะคือเราจิงๆที่ยังจะทำให้เขาเสียใจจซ้ำๆ เราก็บอกเลิกอีกครั้งที่สองมันไม่ต่างไปจากเดิมเลยเพราะเจ็บกันทั้งคู่ เขาตามง้อเราเหมือนเดิมเขาบอกรักเราเหมือนเดิม เราก็อยากจะบอกนะว่าเราก็รักเขามากเหมือนกันแต่ไม่ได้ไง เราบอกเขาไปว่าเราไม่รักเขาแล้วขนาดเราเป็นคนพิมแล้วส่งไปเองเรายังโครตเจ็บอ่ะ แล้วเขาจะขนาดไหนเรานี่มัน จิงๆเนอะทั้งๆที่เขาดีกับเราขนาดนี้ยังทำเขาอีก จากนั้นจนถึงตอนนี้เราคอยบอกตัวเองให้เลิกรู้สึกแต่พอเจอเขาทีไร เรากลับรู้สึกดีใจเขินใจสั่นตื่นเต้นอยากเจอเขาทุกวัน เราก็ไม่เขาใจตัวเองเหมือนกัน ดูเป็นคนเห็นแก่ตัวเนอะทิ้งเขาแล้วยังจะไปยุ่งคอยคิดถึงเขาอีก