สวัสดีครับ ผมเลิกกับแฟนเก่าที่คบกับมา 6ปีกว่าเกือบ7ปี
เธอเป็นแฟนคนแรกของผมนั้นแหละครับ
เธอเป็นคนน่ารัก ใจดี นิสัยก็ดี ดีไปหมด และผมก็รักเธอมากด้วย
เธอเป็นคนแรกในเกือบทุกๆช่วงของผม เธอใส่ใจทุกอย่างที่ผมทำ
ไม่ว่าจะ เรื่อง เรียน เรื่องกิน เรื่องปัญหาต่างๆ เธอคอยรับฟังทุกอย่างครับ
ง่ายๆเธอเปรียบเหมือนแม่คนที่สอง เธอดีทุกอย่างเลยครับ
แต่ผมเองที่ทำทุกอย่างพัง
นั้นก็คือ ผมทิ้งเธอ ผมเป็นคนที่ทิ้งเธอเอง ด้วยตัวผมเอง
เหตุผลที่ผมบอกเธอ ก็คือ ผมอยากอยู่คนเดียวแบบไม่มีเธอให้ได้
ผมอยากโตเป็นผู้ใหญกว่านนี้ ตอนนี้เรายังเด็ก เกินไป
แต่จริงๆแล้วผมโกหกเธอ ผมแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งที่เราพึ่งรู้จักกันไม่ถึงปี
เรากำลังคุยกันได้กุ๊กกิ๊กกันเลย เธอทำให้ผมรู้สึกดีกว่าแฟนของผม
ดังนั้น ผมจึงตัดสินใจ ที่จะบอกเลิกเธอ
แฟนของผม:เธอถามผมว่าแน่ใจนะ ? และเธอบอกผมว่าผมเลือกเองนะ
แล้วเธอก็ยอมปล่อยผมอย่างง่ายดาย
หลังจากนั้นผมก็พูดกับตัวเองว่าผมจะต้องอยู่ให้ได้ ผมต้องโตกว่านี้
ช่วงแรกๆผมก็อยู่ได้ไม่รู้สึกอะไร ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข คุยกับเพื่อนคนนั้นได้อย่างสบายใจ
และสุดท้าย หลังจากเลิกกับเธอได้ประมาณ 3 เดือน ผมจึงตัดสินใจ คบเพื่อนคนนี้ เพื่อจะได้ลืมเธอให้ได้
แต่รู้ไหมครับเวลาที่ผมมีปัญหาอะไร ผมกลับนึกถึงแต่หน้าเธอขึ้นมาคนแรกตลอด
ผมเป็นคนบอกเลิกเธอเองแต่ กลับมานั่งคิดถึงเธอ ผมบล็อคทุกอย่างไม่ให้เธอเห็นชีวิตผม
แต่เธอไม่ได้บล็อคผมเลยสักทาง
ผมเห็นชีวิตเธอดูมีความสุขมาก หลังจากเลิกกับผม
เธอไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปหาเพื่อน แบบไม่เหมือนคนอกหักเลยครับ
ผมรู้สึกโกรธเธอมากด้วย เพราะแทนที่จะเสียใจที่โดนบอกเลิก แต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น(ไม่เคยเกิดเรื่องนี้มาก่อน)
ทำไมเธอไม่เห็นคิดถึงผมบ้างเลย(ได้แต่โกรธอยู่คนเดียวในใจ)
แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองเธอมีความสุข
เพราะ ผมเป็นฝ่ายบอกเลิกเธอ ผมรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเธอ
ผมคิดถึงเธอทุกครั้ง นี้แหละครับเวรกรรมมีจริง ทำกับเธอไว้เยอะ
ตอนนี้เลิกกันได้ ปีกว่าแล้วครับ แต่ผมยังไม่เลิกคิดถึงเธอ
วันไหนผมเหนื่อยผมท้อมากๆ ก็ยังนึกถึงหน้าเธอ
ตอนที่เธอทักมาผมก็ชอบพูดไม่ดีใส่เธอ เพราะผมรู้สึกผิดกับเธอ
แต่เธอก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ไม่โกรธไม่เกลียดผม
และพร้อมจะให้อภัยผมเสมอ
ยิ่งทำให้ผมคิดถึง และรู้สึกเจ็บปวด แล้วน้ำตาจะไหลทุกครั้งที่เธอถามว่าเป็นยังไงบ้าง
นี้แหละครับน้ำตาลูกผู้ชายนี้แหละครับ เขาดีขนาดนี้ยังทิ้งเขาลงคอ
ตอนนี้อะไรหลายๆอย่างก็ได้สอนผมแล้วครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและแนะนำ
ผมควรทำยังไงต่อดีครับ เพื่อนชาวพันทิป
เมื่อผมทิ้งเธอแต่ผมคิดถึงเธอ
เธอเป็นแฟนคนแรกของผมนั้นแหละครับ
เธอเป็นคนน่ารัก ใจดี นิสัยก็ดี ดีไปหมด และผมก็รักเธอมากด้วย
เธอเป็นคนแรกในเกือบทุกๆช่วงของผม เธอใส่ใจทุกอย่างที่ผมทำ
ไม่ว่าจะ เรื่อง เรียน เรื่องกิน เรื่องปัญหาต่างๆ เธอคอยรับฟังทุกอย่างครับ
ง่ายๆเธอเปรียบเหมือนแม่คนที่สอง เธอดีทุกอย่างเลยครับ
แต่ผมเองที่ทำทุกอย่างพัง
นั้นก็คือ ผมทิ้งเธอ ผมเป็นคนที่ทิ้งเธอเอง ด้วยตัวผมเอง
เหตุผลที่ผมบอกเธอ ก็คือ ผมอยากอยู่คนเดียวแบบไม่มีเธอให้ได้
ผมอยากโตเป็นผู้ใหญกว่านนี้ ตอนนี้เรายังเด็ก เกินไป
แต่จริงๆแล้วผมโกหกเธอ ผมแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งที่เราพึ่งรู้จักกันไม่ถึงปี
เรากำลังคุยกันได้กุ๊กกิ๊กกันเลย เธอทำให้ผมรู้สึกดีกว่าแฟนของผม
ดังนั้น ผมจึงตัดสินใจ ที่จะบอกเลิกเธอ
แฟนของผม:เธอถามผมว่าแน่ใจนะ ? และเธอบอกผมว่าผมเลือกเองนะ
แล้วเธอก็ยอมปล่อยผมอย่างง่ายดาย
หลังจากนั้นผมก็พูดกับตัวเองว่าผมจะต้องอยู่ให้ได้ ผมต้องโตกว่านี้
ช่วงแรกๆผมก็อยู่ได้ไม่รู้สึกอะไร ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข คุยกับเพื่อนคนนั้นได้อย่างสบายใจ
และสุดท้าย หลังจากเลิกกับเธอได้ประมาณ 3 เดือน ผมจึงตัดสินใจ คบเพื่อนคนนี้ เพื่อจะได้ลืมเธอให้ได้
แต่รู้ไหมครับเวลาที่ผมมีปัญหาอะไร ผมกลับนึกถึงแต่หน้าเธอขึ้นมาคนแรกตลอด
ผมเป็นคนบอกเลิกเธอเองแต่ กลับมานั่งคิดถึงเธอ ผมบล็อคทุกอย่างไม่ให้เธอเห็นชีวิตผม
แต่เธอไม่ได้บล็อคผมเลยสักทาง
ผมเห็นชีวิตเธอดูมีความสุขมาก หลังจากเลิกกับผม
เธอไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปหาเพื่อน แบบไม่เหมือนคนอกหักเลยครับ
ผมรู้สึกโกรธเธอมากด้วย เพราะแทนที่จะเสียใจที่โดนบอกเลิก แต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น(ไม่เคยเกิดเรื่องนี้มาก่อน)
ทำไมเธอไม่เห็นคิดถึงผมบ้างเลย(ได้แต่โกรธอยู่คนเดียวในใจ)
แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองเธอมีความสุข
เพราะ ผมเป็นฝ่ายบอกเลิกเธอ ผมรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเธอ
ผมคิดถึงเธอทุกครั้ง นี้แหละครับเวรกรรมมีจริง ทำกับเธอไว้เยอะ
ตอนนี้เลิกกันได้ ปีกว่าแล้วครับ แต่ผมยังไม่เลิกคิดถึงเธอ
วันไหนผมเหนื่อยผมท้อมากๆ ก็ยังนึกถึงหน้าเธอ
ตอนที่เธอทักมาผมก็ชอบพูดไม่ดีใส่เธอ เพราะผมรู้สึกผิดกับเธอ
แต่เธอก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ไม่โกรธไม่เกลียดผม
และพร้อมจะให้อภัยผมเสมอ
ยิ่งทำให้ผมคิดถึง และรู้สึกเจ็บปวด แล้วน้ำตาจะไหลทุกครั้งที่เธอถามว่าเป็นยังไงบ้าง
นี้แหละครับน้ำตาลูกผู้ชายนี้แหละครับ เขาดีขนาดนี้ยังทิ้งเขาลงคอ
ตอนนี้อะไรหลายๆอย่างก็ได้สอนผมแล้วครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและแนะนำ
ผมควรทำยังไงต่อดีครับ เพื่อนชาวพันทิป