เปิดหน้าสามก๊กฉบับคำกลอน ร.ศ.๒๓๕

เจียวต้าย


ลุศักราชรัตนโกสินทร์ สองสามห้า
กรุงเทพมหานครตั้งมามั่นคงยิ่ง
ความเจริญก้าวหน้าเยอะจริงจริง
ทุกทุกสิ้งอลังการปานเมืองอินทร์

แต่หนังสือวรรณคดีสำหรับนคร
ครั้งเก่าก่อนเป็นเรื่องจีนจากไกลถิ่น
ชอบอ่านกันทั้งจีนไทยหลายแผ่นดิน
ล้วนติดใจกันทั้งสิ้นไม่เสื่อมซา

ทั้งฉบับท่านเจ้าคุณพระคลัง(หน)
อีกวนิพกคนจนมันหนักหนา
แลนายทุนราชดำเนินท่านก็มา
รวมอีกหลายนามปากกาจำไม่ไหว

มีหนุ่มใหญ่ตามมารายสุดท้าย
ได้ยักย้ายนำลิ่วล้อมาเล่าใหม่
ตั้งแต่ปีสามสามเป็นต้นไป
เขียนจนได้รางวัลขยันดี

นามปากกา "เล่าเซี่ยวชุน"เป็นที่รู้
ว่าเคียงคู่"เจียวต้าย"ไม่หน่ายหนี
ถึงวาระรัชกาลที่เก้าครองเจ็ดสิบปี
จึงอยากจะลองดีเขียนเป็นกลอน

ผ่านเจ็บไข้ได้ป่วยไม่ม้วยมอด
ยังไม่จอดก็หางานทำไปก่อน
ได้แค่ไหนเอาแค่นั้นไม่อาทร
จนม้วยมรณ์เอวังสังขาโย

เริ่มจากภาพตัวละครเป็นของเก่า
เอามาเล่าให้อ่านกันโก้โก้
แล้วร่ายเรื่องตั้งแต่ต้นที่แซ่โจ
ไปตามโผจนตายหมดทั้งสามก๊ก

ขอฝากไว้ในแผ่นดินสบาม
ให้ลือนามว่าเขียนได้ใช่โกหก
รวมกันแล้วหลายร้อยบทหมดหลายยก
ขอสาธกเพียงแค่นี้สุขีเอย.....