คือเราเพิ่งพบว่าตัวเองเป็นโรคกลัวรู มาได้สักเกือบ 10 ปี แล้วคะ
เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ไม่ได้มีอาการกลัวอะไรแบบนี้นะคะ ออกจะเฉยๆ
ครั้งแรกที่รู้สึกว่าเป็นคือตอนที่ทำงานฝีมือ เอาลูกปัดที่เป็นเม็ดเล็ก เทลงในจาน
เพื่อที่จะได้หยิบมาร้อยกับเข็มได้ง่ายๆ พอเห็นรูของลูกปัดหงายขึ้นเยอะๆ อยู่ดีๆมันก็รู้สึกขนหัวลุกอย่างบอกไม่ถูก
จากนั้น ก็เริ่มเป็นกับสิ่งต่างๆ ที่มีพื้นผิว เป็นรู เป็นจุด มากขึ้นเรื่อยๆ
อย่างเมื่อก่อนชอบกินของหวานที่มี เม็ดแมงลัก สาคู แต่เดี๋ยวนี้แค่มองยังไม่ไหว มันขนลุก ขยะแขยง แขนขาอ่อนแรงเอาดื้อๆ
เดิมคิดว่าคงไม่เป็นไร แต่เหมือนนับวันมันยิ่งแย่ขึ้นเรื่อยๆ พยามที่จะหาข้อมูลในเน็ตดูแล้วนะคะ
แต่พวกบทความให้ความรู้ เรื่องกลัวรู ตามเว็บทั่วไป มีแต่รูป ที่น่ากลัวจนทนดูไม่ได้จริงๆ
(ไม่เข้าใจคนเขียนบทความ และมีรูปประกอบจริงๆ คนที่จะอ่านบทความน่าจะเป็นคนเป็นโรคนี้รึป่าว แล้วจะใส่รูปน่ากลัวทำไม๊ฮึมมม)


เราเลยอยากจะถามใครที่เป็นโรคนี้ มีวิธีรักษาหรือบรรเทาไม๊คะ ช่วยแชร์ข้อมูลทีคะ
เราไม่ไหวกับการหาข้อมูลในเน็ตแล้วคะ คิดว่าฝืนทน ปิดรูปแล้วอ่าน แต่มันก็ไม่ไหวคะ สติกระเจิงหายไปเลย
เห็นรูปพวกนั้นแต่ละทีมันจะติดตาเป็นวันๆเลยคะ ใจสั่น สติหาย แค่คิดถึงขนหัวก็ลุกแล้วคะ
เพราะงั้นได้โปรดดดดดดดดดดด อย่าโพสรูปนะคะ ถือว่าสงสารกันเถอะคะ
ใครมีวิธีรักษา หรือบรรเทา "โรคกลัวรู" (Trypophobia) ได้บ้างคะ *ขอร้องอย่าใส่รูป
เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ไม่ได้มีอาการกลัวอะไรแบบนี้นะคะ ออกจะเฉยๆ
ครั้งแรกที่รู้สึกว่าเป็นคือตอนที่ทำงานฝีมือ เอาลูกปัดที่เป็นเม็ดเล็ก เทลงในจาน
เพื่อที่จะได้หยิบมาร้อยกับเข็มได้ง่ายๆ พอเห็นรูของลูกปัดหงายขึ้นเยอะๆ อยู่ดีๆมันก็รู้สึกขนหัวลุกอย่างบอกไม่ถูก
จากนั้น ก็เริ่มเป็นกับสิ่งต่างๆ ที่มีพื้นผิว เป็นรู เป็นจุด มากขึ้นเรื่อยๆ
อย่างเมื่อก่อนชอบกินของหวานที่มี เม็ดแมงลัก สาคู แต่เดี๋ยวนี้แค่มองยังไม่ไหว มันขนลุก ขยะแขยง แขนขาอ่อนแรงเอาดื้อๆ
เดิมคิดว่าคงไม่เป็นไร แต่เหมือนนับวันมันยิ่งแย่ขึ้นเรื่อยๆ พยามที่จะหาข้อมูลในเน็ตดูแล้วนะคะ
แต่พวกบทความให้ความรู้ เรื่องกลัวรู ตามเว็บทั่วไป มีแต่รูป ที่น่ากลัวจนทนดูไม่ได้จริงๆ
(ไม่เข้าใจคนเขียนบทความ และมีรูปประกอบจริงๆ คนที่จะอ่านบทความน่าจะเป็นคนเป็นโรคนี้รึป่าว แล้วจะใส่รูปน่ากลัวทำไม๊ฮึมมม)
เราเลยอยากจะถามใครที่เป็นโรคนี้ มีวิธีรักษาหรือบรรเทาไม๊คะ ช่วยแชร์ข้อมูลทีคะ
เราไม่ไหวกับการหาข้อมูลในเน็ตแล้วคะ คิดว่าฝืนทน ปิดรูปแล้วอ่าน แต่มันก็ไม่ไหวคะ สติกระเจิงหายไปเลย
เห็นรูปพวกนั้นแต่ละทีมันจะติดตาเป็นวันๆเลยคะ ใจสั่น สติหาย แค่คิดถึงขนหัวก็ลุกแล้วคะ
เพราะงั้นได้โปรดดดดดดดดดดด อย่าโพสรูปนะคะ ถือว่าสงสารกันเถอะคะ