ปัญหาคือ เราเป็นคนพูดจาไม่คิด บางทีเรานินทาคนอื่นโดยไม่รู้ตัว เอาเรื่องของคนอื่นไปพูดให้กับคนอื่นฟังซึ่งเราเป็นคนที่หูเบา+เชื่อใจคนมากเกินไป
จนกระทั่งวันนึง ผลมันย้อนกลับหาตัวเต็มๆคนที่เราพูดถึงกลับมาพูดตรงๆต่อว่าเรา ซึ่งเรายอมรับว่าเราผิดขอโทษ และสัญญาว่าจะเลิกทำและจุดๆนี้คือสิ่งที่เราอยากจะเปลี่ยนตัวเองมากๆค่ะ อยากจะพูดให้น้อยลง เหตุการณ์นี้ผ่านมาราวๆ4-5อาทิตย์ค่ะ เรารู้ว่าจะเปลี่ยนทันทีคงไม่ได้หรอกค่ะ เลยคิดว่าอยากจะลองแก้ไขให้ดีขึ้น จากที่เรามีเพื่อนอยู่กันเป็นกลุ่มตอนนี้เราแยกออกมาเลยค่ะ ยังไงเราก็ไม่กลับไปหาเด็ดขาดค่ะ เพราะตอนนี้เขาคงมองเราไม่ดีไปแล้ว แต่เราก็จะพยายามแก้ไขตัวเองในปัจจุบันค่ะ  เราทำงานกับคนอื่นได้ค่ะแต่เราจะเลิกนิสัยแย่ๆแบบนี้ไปให้ได้ เราจะพยายามมีความสุขกับเส้นทางที่เราเลือกค่ะ อยากให้ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นนี้เป็นเส้นทางสู่วัยผู้ใหญ่ที่ต้องเด็ดเดี่ยวให้ได้ค่ะ เราจะพยายามสงบให้มากๆค่ะเพราะส่วนตัวเป็นคนขี้กังวล ชอบเก็บทุกเรื่องมากคิด แคร์คนอื่นมากจนไม่เป็นตัวของตัวเอง  เราพยายามปลอบใจตัวเอง มีพ่อแม่คอยให้กำลังใจ เราสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้ตัวเองต้องเสียใจรวมถึงพ่อแม่มาเป็นกังวลเรื่องตัวเองค่ะ เพราะจะเรียนจบในไม่ช้าแล้ว เราอยากจะมีจิตใจที่เข้มแข็ง มากกว่านี้ค่ะ ไม่อยากมองโลกในแง่ลบ+เครียดมากเกินไปซึ่งนำไปสู่สาเหตุโรคซึมเศร้าที่เป็นที่รู้จักกันของคนในสมัยนี้ค่ะ  ยังไงถ้ามีบทธรรมะอะไรที่เกี่ยวกับที่พิมพ์มาข้างต้นนี้รบกวนคอมเม้นให้หน่อยนะคะ เผื่อมันจะช่วยทำให้เราได้มองเห็นสัจธรรมต่างๆ เราอยากจะปรับปรุงในด้านที่แย่ๆของตัวเองให้ได้ค่ะ และตอนนี้เราก็เข้าใจความหมายที่ว่า นอกจากตัวเราแล้วไม่มีใครรักเราได้มากเท่าพ่อกับแม่ค่ะ พวกท่านเป็นได้ทั้งครูและเพื่อนที่คอยเคียงข้างยามที่ลูกสาวคนนี้ทุกข์ใจค่ะ...