น้องคนนี้เป็นลูกของญาติครับ รวบสั้นๆก็คือครอบครัวแตกประมาณนั้น ไม่มีใครรับผิดชอบครอบครัวผมเลยเอามาเลี้ยง

ปัจจุบันอยู่ ป.3 ครับ แต่มีนิสัยขโมยมาตั้งแต่เด็กๆเลย แต่ก่อนที่เอามาเลี้ยงคือให้อาศัยอยู่ที่บ้านยายผม เค้าก็จะขโมยของยายเป็นประจำ

พอรู้หรือจับได้ ถามยายๆเค้าว่า พ่อมัน(ญาติผม)สอนให้ขโมยไปให้มัน ซึ่งก็ไม่รู้จริงเท็จประการใด แต่ที่แน่ๆคือพ่อน้องเค้าติดยาครับ

ทีนี้พอมาอยู่ที่บ้านผม ก็ยังไม่เลิกนิสัยขโมย ตั้งแต่ขโมยของพี่ๆคนอื่น ขโมยของเพื่อนๆน้องๆที่ รร. จนตอนนี้ลามมาขโมยเงินผม แอบลักกระเป๋าเงินแม่ผม

ทุกครั้งที่จับได้ผมไม่เคยใช้ความรุนแรงเลย แม้แต่ตีก็ไม่เคย จะมีบ้างที่ดุเข้มๆ แต่บอกเลยผมใช้มาหมด แรกๆก็พูดดีๆ หนูอยากได้อะไรบอกสิ บางอย่างมันไม่ใช่ของจำเป็นนะ

ส่วนใหญ่ที่จับได้ก็จะพูดดีๆด้วย เรียกมานั่งถาม คุยกันด้วยเหตุผล และสั่งให้เอาของไปคืน(กรณีไปขโมยของคนที่รร.มา)โดยสั่งให้พี่ๆเค้าพาไปด้วย กันไว้เผื่อจะไม่ไปคืนจริงๆ

80% ที่จับได้คือจะพูดดีด้วยตลอด ที่เหลือคืออย่างมากก็แค่ดุบ้างเล็กน้อย ขู่บ้าง แกล้งให้สาบานผีหลอกบ้างเท่านั้น

แต่ผลที่ได้ตามมาคือ ไม่ได้ลดพฤติกรรมการขโมยลงเลย แต่สิ่งที่เพิ่มเติมคือ ขโมยได้เนียนขึ้น ปฏิเสธเสียงแข็งขึ้น ต้องให้จำนนด้วยหลักฐาน หรือยกผีมาขู่อีกนั่นแหละ ถึงจะรับสารภาพ

บอกตรงๆไม่รู้ทำไงดี จะว่าขาดความอบอุ่นก็คงใช่เพราะเขารักพ่อเขามาก แต่มาอยู่นี่ทุกคนก็รักเขานะ คือเค้าเป็นคนเล็กสุดในบ้าน น้องๆผมอีกสองคนก็จะคอยดูแลเขา ไม่มีใครรังเกียจอะไรเลย

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าต้องเติมให้ขนาดไหนถึงจะพอใจเค้า บางทีก็แอบท้อเหมือนกัน