ขอเกริ่นก่อนนะคะ ดิฉันอายุห่างกับน้องสาว5ปีตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ปีสอง
ซึ่งก็พอจะสามารถให้คำปรึกษาและตักเตือนน้องได้ในระดับหนึ่ง
แต่เนื่องด้วยน้องดื้อมากๆ จนตอนนี้จนปัญญาที่จะสอนแล้วค่ะ สงสารพ่อกับแม่มากที่ต้องคอยปรามพฤติกรรมทั้งพูดดีก็แล้ว ดุด่าว่ากล่าวต่างๆนาๆแล้ว
น้องก็ยังไม่สนใจจะทำตาม บางทีเครียดมากๆแม่ชอบมาร้องให้กับดิฉันซึ่งมันเป็นอะไรที่แย่มาก
   น้องสาวเรียนไม่จบค่ะ ไม่จบม.3 ชอบมีเรื่องตบตีล่าสุดก็ตบกับเพื่อนจนครูปกครองเชิญออกเพราะมีหลายครั้งแล้ว มีพฤติกรรมชอบลักขโมยขอองคนในบ้านตั้งแต่ขโมยเสื้อผ้าดิฉันไปใส่จนไปถึงขโมยเงินพ่อแม่ ไม่มีระเบียบวินัยห้องรกมากๆ(ย้ำว่ามากขนาดที่ขยะกองครึ่งผนัง) และพฤติกรรมต่างๆที่น่าเป็นห่วงมากคือติดโทรศัพท์มาก เวลาค่ำๆมักไปนั่งศาลาริมทางนัดพบพวกเด็กแว๊นซ์ๆผู้ชายสองสามคนจนพ่อต้องไปตามกลับบ้านบ่อยๆ เวลาดิฉันถามเรื่องอนาคตว่าจะทำงานหรือเรียน นางก็บอกว่าจะเรียนแต่ถามลึกไปกว่านั้นว่าจะเรียนต่อที่ไหนอะไรยังใงก็ชอบเงียบแล้วตอบว่าไม่รู้ เข้าใจนะคะว่าน้องยังจับจุดไม่ได้ซึ่งเราก็ได้พยายามชี้แนะแนวทางแล้ว เขาก็ฟังแต่ไม่ทำตามท้อมากค่ะตอนนี้
อยากถามความเห็นของพี่ๆในที่นี้ว่าดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ เพื่อจะดึงน้องออกมาจากจุดต่ำตมของชีวิตเขาแบบนั้น เพื่อพ่อกับแม่จะได้คลายเครียดลงบ้างทุกวันนี้พ่อกับแม่ไม่ค่อยยิ้มเลย ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบของผู้ใจดีนะคะ ผิดพลาดประการใดชี้แนะได้ค่ะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอเพิ่มเติมนะคะ
โดยพื้นฐานที่บ้านเป็นครอบครัวเกษตรกรค่ะ แม่มีอาชีพค้าขาย ซึ่งเขาจะไม่บังคับหรือเจ้ากี้เจ้าการ จำมีวิธีสอนคือทำให้ดูไม่มีการดุด่าว่ากล่าวกันหรืออาจมีบ้างที่ผิดจริง เท่าที่จำความได้พ่อกับแม่ไม่เคยตีเลยค่ะ จะใช้วิธีพูดที่ทำให้รู้ตัวว่าผิดแล้วรู้สึกผิดขึ้นเองตลอด กับการศึกษาคือพ่อแม่ทุ่มเทให้และตามใจมากลูกจะเรียนอะไรถ้าแสดงความมุ่งมั่นให้เค้าได้เห็นเค้าจะโอเคลุยเลยลูก อะไรแบบนี้ค่ะ ตั้งแต่เล็กจนโตสิ่งเดียวที่เขาย้ำนักหนาคือห้ามขี้เกียจ ให้รู้จักพึ่งตนเอง อาจจะดูเป็นการนำเสนอแต่ด้านดีๆ แต่ด้านที่น่าอึดอัดหน่อยก็จะเป็นที่แม่จะเจ้าระเบียบนิดหน่อยตามประสาแม่ๆ