ว่ากันตามจริง มีแม่ไร้จิตสำนึกประเภทนี้เยอะมาก ชอบคิดว่าสิ่งที่ลูกตัวเองทำมันน่ารักมากจนไม่รู้จักเกรงอกเกรงใจผู้อื่น ตัวเราเองก็มีลูกเหมือนกัน และเป็นคนเกลียดเด็กเวร พ่อแม่เวรแบบนี้มาก่อน

พอมีลูกของเป็นของตัวเอง ทั้งเราและสามีจึงค่อนข้างตึงมากกับมารยาทการอยู่ร่วมกับผู้อื่นในที่สาธารณะ ซึ่งลูกของเรา 9 ขวบ กับ 5 ขวบ ก็ทำได้ดีในระดับหนึ่ง ตัวลูกชายคนเล็กเรา เนื่องจากยังมีความซนอยู่ ก็อาจจะมีบ้างที่ไม่รู้เรื่อง แต่เราไม่ปล่อยค่ะ ดุตรงนั้น ให้หยุดตรงนั้น ถ้าไม่หยุดมีเรื่องแน่ๆ พร้อมทั้งขอโทษคนที่ลูกเราไปรบกวนเค้าด้วย แม้ว่าบางครั้งลูกเราแทบจะยังแทบไม่ได้ทำอะไรเค้าเลยก็ตาม แต่เราก็ถือว่าลูกเรากวนเค้า ซึ่งก็มักจะได้รับรอยยิ้มพร้อมคำว่าไม่เป็นไรกลับมา ซึ่งมันก็ทำให้เรารู้สึกดีว่า เค้าไม่ได้ติดใจอะไรกับสิ่งที่ลูกเรากระทำ

เราเลยอยากบอกพ่อแม่ไร้จิตสำนึกเหล่านี้ว่า อย่ามัวแต่อ้างว่าลูกยังเล็ก ยังไม่รู้เรื่อง เค้าเกิดมาพร้อมสมองที่เปิดรับการเรียนรู้เต็มที่ตั้งแต่เล็กๆแล้ว ถ้าไม่คิดจะสอนตอนนี้จะไปสอนตอนไหน อย่าเอาความมักง่าย ขี้เกียจของตัวเองมาอ้างเพื่อสร้างความชอบธรรมให้ตัวเองอยู่เลย บอกเลยว่าทั้งสิ่งที่ลูกคุณ และตัวคุณทำมันน่ารังเกียจมากๆ

ไหนๆแล้ว ขอเพิ่มอีกนิด อยากบอกพ่อแม่ที่รักลูกหลงลูกว่าทำอะไรก็น่ารักไปหมด แม้กระทั่งการตะโกนโหวกเหวกโวยวายในที่สาธารณะอย่างในรถไฟฟ้า ก็ไม่คิดจะห้าม กลับปล่อยให้ลูก 2-3 ขวบ ของตัวเองกรี๊ดลั่นรถเป็นผีเปรต แสบแก้วหูตลอดเวลา โดยที่ตัวเองมัวแต่ยิ้มภูมืใจในสิ่งที่ลูกคุณทำ ไม่คิดแม้แต่จะห้ามปราม โดยไม่ได้หันไปมองคนรอบข้างเลยว่าเค้าทำหน้าเอือมระอาแค่ไหนกับพฤติกรรมลูกคุณ และตัวคุณ คราวหน้าถ้าคุมลูกคุณไม่ได้กรุณาอย่าโดยสารรถสาธารณะเลยค่ะ คุณคงไม่รู้หรอกว่าในที่อับทึบแบบนั้น เสียงลูกคุณมันกวนโสตประสาทคนอื่นแค่ไหน ตอนนั้นเราข่มใจนับ 1-100 หลายรอบ เพราะไม่อยากมีเรื่อง และโชคดีที่เราอยู่ในตู้กับคุณแค่ 1 สถานี ก็ได้แต่สงสารคนที่ต้องร่วมฟังเสียงลูกคุณไปตลอดทาง