ในเมืองที่ห่างไกลตั้งอยู่กลางหุบเขา โดยที่ใจกลางเมืองมีทะเลสาปที่เป็นเหมือนใจกลางหลักของเมือง เป็นแหล่งน้ำรองสำหรับใช้สอย ยามที่เส้นทางไปลำธารที่ห่างออกไปเกิดปัญหา ทะเลสาบจะเป็นที่พึ่งผิงยามลำบาก เป็นเมืองเล็กๆที่มีเจ้าเมืองปกครองอย่างใกล้ชิด ดูแลความเป็นอยู่ สุขทุกข์เสมอมา ทำให้ชาวบ้านในเมืองใช้ชีวิตอย่างราบรื่น การที่ชาวเมืองจำนวนไม่มากนักจึงทำให้รู้จักสนิทสนมกันหมด ยามมีงานรื่นเริงทุกคนต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และสำหรับเมืองเล็กๆนี้ นอกจากมีเจ้าเมืองเป็นพึ่งในการดำเนินชีวิตแล้ว พวกเขายังมีดวงดาวเป็นที่พึ่งจิตใจ และนำทางให้กับชีวิต นั่นจึงทำให้เมืองนี้มีเทศกาลสำคัญคือ “เทศกาลลอยโคม” ที่จะจัดขึ้นที่ปีในวันเดือนดับหรือเป็นวันที่ไร้ซึ่งแสงใดบนท้องฟ้า ทำให้เป็นคืนที่มืดมิดยิ่งนัก การลอยโคมก็เพื่อแทนแสงดาวบนท้องฟ้า และมันไม่น่าเชื่อว่าเทศกาลนี้มันทำให้ผมได้เจอกับดอกไม้ของผม

ฝากติดตามไปที่-----> http://www.tunwalai.com/chapter/1534429/คนเก็บดาว-ตอน2