เรามีเพื่อนคนนึงเป็นติ่งนักร้อง

เมื่อไม่กี่เดือนก่อน มีข่าวว่าเค้าฆ่าตัวตาย

เพื่อนเราคนนี้ก็ร้องไห้หนักมาก กินไม่ได้

นอนไม่หลับ ตอนแรกๆเราก็ปลอบ

เข้าใจว่าเสียใจ นอยด์ รู้ว่าเขารักวงนี้มาก

เค้าพูดอะไรมา เรารับฟังหมด ให้คำปรึกษาตลอด


นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว เค้ายังร้องไห้อยู่เรื่อยๆ

ไม่สามารถใช้ชีวิตแบบเดิมได้

มีอาการซึมเศร้า คิดแต่เรื่องนักร้องตายซ้ำๆ

นอนไม่หลับ สะดุ้งตื่นกลางดึก

เห็นรูปนักร้องไม่ได้ ฟังเพลงไม่ได้

เห็นทวิตเกี่ยวกับวงไม่ได้ เพราะ จะร้องไห้

เราบอกว่า อย่าดูสิ จะได้ไม่คิดถึง

แต่เค้าก็ดู แล้วก็ร้องไห้อีก พูดเรื่องเดิมซ้ำๆอีก


บางทีได้ยินคำว่าฆ่าตัวตาย คำว่าโรคซึมเศร้า

เพื่อนก็จะนอยด์อีก ซึมอีก เพราะ คิดถึงนักร้อง

แล้วนี่จะสอบแล้ว เพื่อนยังอ่านหนังสือไม่ได้ค่ะ

บอกว่าอ่านไม่รู้เรื่อง

ยังไม่ทำใจกับเรื่องเขาตายไม่ได้


เอาจริงๆเราว่าเพื่อนอาการหนักเกินแล้วค่ะ

รู้นะว่าเสียใจ เราก็ติ่งexoเข้าใจนะว่ามันเป็นไง

แต่ทุกอย่างควรอยู่ในความพอดีมั๊ย

พูดปลอบก็แล้ว รับฟังก็แล้ว ก็ไม่หยุด

ทำให้เราเริ่มหน่ายแล้วอ่ะค่ะ


โลกทั้งใบจะมีแค่เรื่องนี้อย่างเดียวหรอ

ไม่สงสารตัวเองก็สงสารคนรอบข้างตัวเองมั๊ย

ทุกวันนี้เราแทบไม่อยากพูดกับเพื่อนเลยค่ะ

บอกอะไรไป ถ้าไม่ถูกใจก็หงุดหงิดใส่ ชวนทะเลาะ

เราเหนื่อย เบื่อ ไม่อยากยุ่ง แต่เขาก็เพื่อนในกลุ่ม

ขอคำปรึกษาทีค่ะ ว่าควรจะทำไง