สวัสดีค่ะทุกคน นี่ไม่ใช่กระคำถามนะคะ มาเล่าเรื่องเฉยๆค่ะ เผอิญว่าจู่ๆก็ได้กลับไปอ่านไดอารี่ที่ตัวเองเขียนไว้ตอนเข้าหาลัยใหม่ๆ แล้วก็นั่งขำว่าตัวเองเป็นหนักขนาดนี้เลยหรอ แล้วเรื่องที่เขียนก็ออกแนวเพ้อฝันมากๆเลย แล้วก็อยากแชร์ประสบการณ์ที่บังเอิญเจอคนๆนึงบ่อยขนาดนี้แล้วสุดท้ายจะสมหวังสวยงามเหมือนในละครมั้ย การเล่าเรื่องจะเป็นการลอกข้อความจากสมุดอาจแก้ไขเนื้อหานิดหน่อยเดี๋ยวมีเพื่อนมาเจอแล้วจำได้แล้วจะเขินอ่ะค่ะ 5555 เริ่มเลยดีกว่าค่ะ
หน้า 2 ของไดอารี่
มารายงานตัวค่า นี่คือหอบสังขารมาเขียนเลยนะคะเนี่ย ง่วงสุดๆ แต่เกรงว่าผัดวันประกันพรุ่งก็คงไม่ได้เขียนกันพอดี และกลัวว่าจะลืมสิ่งที่จะมาเล่า เป็นเรื่องความบังเอิญ โชคชะตาพรหมลิขิต บุพเพสันนิวาส หรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกว่าเฮ๊ยยยยยย และฟินมาก เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ในวันรับน้องเฟรชชี่ของมหาลัย เราได้ปิ๊งคนนึง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ หรือเรียกได้ว่า”รักแรกพบ” นั่นเอง ครั้งแรกที่ได้เจอเค้าคือ ตอนต่อคิวรอเข้าห้องน้ำ แหม่ ตอนนั้นแถวมันล้นออกมาด้านนอก เราเหลือบไปเห็นเค้ายืนใกล้เพื่อนเรา ที่รอเราเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นในใจคือแบบว่าดีย์อ่ะแกรร แล้วก็อยากวิ่งไปหาเพื่อนมากจ้า ไปเสนอหน้าให้เค้าเห็นไรงี้ แรว๊งงง! แต่อีกใจก็กลัวว่าคนจะมาแทรกแถวป้ะวะ ปวดฉี่เหลือเกิน ก็เลยตัดสินใจเข้าห้องน้ำดีกว่า พอออกมาเท่านั้นแหละ อ้าวหายซะละ…
ครั้งที่สอง เป็นการปิ๊งแบบจริงจัง บนรถขนส่งที่ทางมหาลัยมีให้ เราเห็นเค้าตอนหลีกทางให้คนอื่นลงจากรถ เราก็อ้าวคนนั้นนี่ ตอนนั้นเป็นช่วงขึ้นรถกลับหอ เราก็แบบเหยยยยย อยากรู้ละว่าเค้าอยู่แถวไหนนะ ขึ้นสายเดียวกับเราด้วย แอร้ยยย ไม่ลงหอใบไม้ ไม่ลงหอต้นไม้ งั้นก็คงอยู่หอดอกไม้สินะ วันหลังคงได้เจอกันแหละ >///< แต่เพื่อความแน่ใจว่าใช่คนเดียวกับคนที่หน้าห้องน้ำมั้ย เราก็ถามเพื่อนว่า “แกๆ เจอคนที่วิ๊งๆเมื่อกี้มะ?(ถามแบบตื่นเต้น)” เพื่อนก็ตอบว่าไม่ เซ็ง
บังเอิญครั้งที่สาม พี่ๆก็พาเรารอขึ้นรถของมหาลัย เผอิญ ไม่สิ เรามองเห็นเค้ายืนรอรถที่ป้ายเดียวกันกับเรา เราก็เนียนๆเดินเข้าไปใกล้ๆเค้า 555 เผื่อจะอยู่ในสายตาบ้าง 555 ยืนยังไม่ถึงสามวิเลย รถก็มาแล้ว แถมพี่ยังรีบไล่ให้ขึ้นรถอีก เราก็หวังว่าจะได้ขึ้นรถคันเดียวกับเค้าเลยรีบขึ้นรถ พอมองหาอีกที อ้าว ทำไมแกไม่ขึ้นมาล่ะะะ ยืนทำหน้าตาน่ารักอยู่ตรงนั้นทำไมมม TT แงงง จำได้เลยว่าว่าตอนนั้นเค้าเสื้อยืดคอกลมสีดำ กางเกงขาสั้นสีดำ ตัดกับผิวขาวกระจ่างใส ดามเมจขั้นรุนแรงมาก 55555 และก็อยากจะชี้ให้เพื่อนดูมากว่าแกๆๆๆ คนนั้นแหละที่เจอหน้าห้องน้ำครั้งก่อน คนนั้นแหละคนที่ชั้นชอบบ >///< แต่ใครจะกล้าพูดล่ะ ยืนห่างกันมากกัน ละคนก็เต็มรถซะขนาดนั้น สุดท้ายเพื่อนก็ยังไม่เห็นเหมือนเดิม แล้วการจะหาตัวว่าเค้าอยู่คณะอะไรก็คงจะยากขึ้นเพราะไม่มีใครช่วยหาได้ เพราะเราเห็นอยู่คนเดียว หึยยยย
เดี๋ยวค่อยมาต่อนะคะ ครั้งหน้าเราจะรู้แล้วว่าเค้าอยู่คณะอะไร ขอตัวไปทำงานก่อนค่ะ
เรื่องบังเอิญ กาลครั้งหนึ่งในความทรงจำ
หน้า 2 ของไดอารี่
มารายงานตัวค่า นี่คือหอบสังขารมาเขียนเลยนะคะเนี่ย ง่วงสุดๆ แต่เกรงว่าผัดวันประกันพรุ่งก็คงไม่ได้เขียนกันพอดี และกลัวว่าจะลืมสิ่งที่จะมาเล่า เป็นเรื่องความบังเอิญ โชคชะตาพรหมลิขิต บุพเพสันนิวาส หรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกว่าเฮ๊ยยยยยย และฟินมาก เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ในวันรับน้องเฟรชชี่ของมหาลัย เราได้ปิ๊งคนนึง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ หรือเรียกได้ว่า”รักแรกพบ” นั่นเอง ครั้งแรกที่ได้เจอเค้าคือ ตอนต่อคิวรอเข้าห้องน้ำ แหม่ ตอนนั้นแถวมันล้นออกมาด้านนอก เราเหลือบไปเห็นเค้ายืนใกล้เพื่อนเรา ที่รอเราเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นในใจคือแบบว่าดีย์อ่ะแกรร แล้วก็อยากวิ่งไปหาเพื่อนมากจ้า ไปเสนอหน้าให้เค้าเห็นไรงี้ แรว๊งงง! แต่อีกใจก็กลัวว่าคนจะมาแทรกแถวป้ะวะ ปวดฉี่เหลือเกิน ก็เลยตัดสินใจเข้าห้องน้ำดีกว่า พอออกมาเท่านั้นแหละ อ้าวหายซะละ…
ครั้งที่สอง เป็นการปิ๊งแบบจริงจัง บนรถขนส่งที่ทางมหาลัยมีให้ เราเห็นเค้าตอนหลีกทางให้คนอื่นลงจากรถ เราก็อ้าวคนนั้นนี่ ตอนนั้นเป็นช่วงขึ้นรถกลับหอ เราก็แบบเหยยยยย อยากรู้ละว่าเค้าอยู่แถวไหนนะ ขึ้นสายเดียวกับเราด้วย แอร้ยยย ไม่ลงหอใบไม้ ไม่ลงหอต้นไม้ งั้นก็คงอยู่หอดอกไม้สินะ วันหลังคงได้เจอกันแหละ >///< แต่เพื่อความแน่ใจว่าใช่คนเดียวกับคนที่หน้าห้องน้ำมั้ย เราก็ถามเพื่อนว่า “แกๆ เจอคนที่วิ๊งๆเมื่อกี้มะ?(ถามแบบตื่นเต้น)” เพื่อนก็ตอบว่าไม่ เซ็ง
บังเอิญครั้งที่สาม พี่ๆก็พาเรารอขึ้นรถของมหาลัย เผอิญ ไม่สิ เรามองเห็นเค้ายืนรอรถที่ป้ายเดียวกันกับเรา เราก็เนียนๆเดินเข้าไปใกล้ๆเค้า 555 เผื่อจะอยู่ในสายตาบ้าง 555 ยืนยังไม่ถึงสามวิเลย รถก็มาแล้ว แถมพี่ยังรีบไล่ให้ขึ้นรถอีก เราก็หวังว่าจะได้ขึ้นรถคันเดียวกับเค้าเลยรีบขึ้นรถ พอมองหาอีกที อ้าว ทำไมแกไม่ขึ้นมาล่ะะะ ยืนทำหน้าตาน่ารักอยู่ตรงนั้นทำไมมม TT แงงง จำได้เลยว่าว่าตอนนั้นเค้าเสื้อยืดคอกลมสีดำ กางเกงขาสั้นสีดำ ตัดกับผิวขาวกระจ่างใส ดามเมจขั้นรุนแรงมาก 55555 และก็อยากจะชี้ให้เพื่อนดูมากว่าแกๆๆๆ คนนั้นแหละที่เจอหน้าห้องน้ำครั้งก่อน คนนั้นแหละคนที่ชั้นชอบบ >///< แต่ใครจะกล้าพูดล่ะ ยืนห่างกันมากกัน ละคนก็เต็มรถซะขนาดนั้น สุดท้ายเพื่อนก็ยังไม่เห็นเหมือนเดิม แล้วการจะหาตัวว่าเค้าอยู่คณะอะไรก็คงจะยากขึ้นเพราะไม่มีใครช่วยหาได้ เพราะเราเห็นอยู่คนเดียว หึยยยย
เดี๋ยวค่อยมาต่อนะคะ ครั้งหน้าเราจะรู้แล้วว่าเค้าอยู่คณะอะไร ขอตัวไปทำงานก่อนค่ะ