สวัสดีค่ะ เราชื่ออิม เราอายุ 16 ปี เราเป็นชาว จ.ชุมพร เราเป็นเด็ก(ที่คนอื่นคิดว่า...)มีปัญหาค่ะ เราย้ายโรงเรียนบ่อย มากกกกกกก(เปลี่ยนชุดพละกันทุกปีเลย)จน ม.4 เรามาเรียนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ใน จ.ประจวบฯ ตอนที่เราเข้าไป เราเป็นเด็กค่อนข้างเก็บตัวค่ะ (ออกแนวหยิ่งๆ) ถ้าไม่รู้จักจะหาเรื่องคุยไม่ค่อยได้ เนื่องจากไปอยู่ไกลบ้านเราเลยต้องอยู่หอ โคตรรรรรหว้าเว่เลยยย ในหอมีเราคนเดียวที่อยู่ห้อง 4
ก็เลยไม่ค่อยจะสุงสิงกับใคร ช่วงซัมเมอร์มีแฟนคนนึงค่ะ อยู่ห้องเดียวกัน คบกันได้ 2 เดือนก็เลิก เปิดเทอมมาก็ได้แฟนอีกคน (คบถึงปัจจุบัน) เราอยู่แบบของเราค่ะ รูมแมทมี 2 คน เวลาอยู่หอก็จะอยู่กับพวกนี้ เวลาไปโรงเรียนจะอยู่กับอีกกลุ่มหนึ่ง(กลุ่มนี้แตกค่ะ 555) เราก็อยู่ของเราแบบนี้ค่ะ เรียนเสร็จกลับหอ เช้าก็ออกมาจากหอก่อนชาวบ้าน
วันนึง (หลังเปิดเทอมได้ 2 เดือน) เราต้องอยู่เคลียร์เรื่องเก็บเงินห้องกับอาจารย์ เราเลยต้องกลับไปหอด้วยรถเที่ยวสุดท้าย (ที่หอมีรถมารับ-ส่งค่ะ เช้า 3 เที่ยว เย็น 3 เที่ยว) เราออกมาช้ามากค่ะ น้าที่ขับรถมารอนานแล้ว (พี่ที่นั่งอยู่ก่อนบอก) เรามาถึงบนรถก็ไม่มีที่นั่งแล้วอ่ะ เราเลยขึ้นไปยืน ทีนี้ พี่คนนึง (พระเอกมาแล้วววว) เขามองหน้าเราแบบงงๆ ก่อนจะถามว่า
"น้องขึ้นรถผิดหอป่าว อยู่หอนี้ด้วยหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย" อีพี่จะเห็นหน้าน้องได้ไงล่ะคะ ก็น้องไม่ค่อยออกมาเจอโลกอ่ะ คิดในใจไม่พูดยิ้มอย่างเดียว
"น้องมันอยู่หอครูอ้อนนี่แหละ น้องเขาเป็นนางอาย ไม่ค่อยออกมาเจอชาวบ้าน"พี่อีกคนตอบ อ้าวอีนี่อีกคนปาก-มา
"หนักกว่านางอายนะกูว่า เป็นใบ้ด้วย" อีพี่ต่อ "พูดเป็นค่ะ ฟังภาษาไทยออกด้วย" เราตอบกลับพี่แกเลยหันมามองยิ้มๆ
"โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะสาวน้อย ล้อเล่นหน่อยเดียว" แล้วพี่เขาก็ลุกจากที่นั่ง "นั่งที่พี่ดิ เดี๋ยวพี่ยืนเอง" เห้ยยยยย โคตรสุภาพบุรุษ ผิดกับปากลิบลับเลยอ่ะ เราก็นั่งรถมาเรื่อยๆ พี่เขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเรา เราเองเป็นคนชอบเหม่อไม่ค่อยหันไปคุยกับคนอื่น อยู่ๆพี่คนนั้นก็ก้มลงมามองเรา
"เห้ยน้อง อย่าจ้องไข่พี่ดิ" อ้าวยัดข้อหา-ูละ "บ้าใครมองง มั่วละ" เราเลยนั่งก้มหน้ากดโทรศัพท์จนถึงหอ พอถึงหอ เรากำลังจะลงจากรถ พี่แกก็ยืนขวางไว้ พอเราจะลงพี่แกก็มาขวาง "กินไรมายัง กินข้าวป่าว"
"ไม่อ่ะ ไม่กินข้าวเย็น" เราตอบ
"นั่งเป็นเพื่อนพี่ทีได้ป่ะ เพื่อนพี่เข้าหอหมดแล้ว" เราก็มองพี่แก แล้วก็มองรอบๆเจอพวกบาล์มกับณี(เพื่อนจังหวัดเดียวกัน คนละห้อง) "อือๆ เดี๋ยวไปนั่งกับบาล์มก็ได้" พี่แกก็หยิบกระเป๋าเราไปตั้งที่โต๊ะบาล์ม แล้วพี่แกก็เดินไปตักข้าว เราก็ไปนั่งที่โต๊ะ นั่งคุยกับบาล์ม ณีเรื่อยๆ
เคยแอบชอบรุ่นพี่กันไหมคะ (มีเรื่องนึงจะเล่าให้ฟัง)
ก็เลยไม่ค่อยจะสุงสิงกับใคร ช่วงซัมเมอร์มีแฟนคนนึงค่ะ อยู่ห้องเดียวกัน คบกันได้ 2 เดือนก็เลิก เปิดเทอมมาก็ได้แฟนอีกคน (คบถึงปัจจุบัน) เราอยู่แบบของเราค่ะ รูมแมทมี 2 คน เวลาอยู่หอก็จะอยู่กับพวกนี้ เวลาไปโรงเรียนจะอยู่กับอีกกลุ่มหนึ่ง(กลุ่มนี้แตกค่ะ 555) เราก็อยู่ของเราแบบนี้ค่ะ เรียนเสร็จกลับหอ เช้าก็ออกมาจากหอก่อนชาวบ้าน
วันนึง (หลังเปิดเทอมได้ 2 เดือน) เราต้องอยู่เคลียร์เรื่องเก็บเงินห้องกับอาจารย์ เราเลยต้องกลับไปหอด้วยรถเที่ยวสุดท้าย (ที่หอมีรถมารับ-ส่งค่ะ เช้า 3 เที่ยว เย็น 3 เที่ยว) เราออกมาช้ามากค่ะ น้าที่ขับรถมารอนานแล้ว (พี่ที่นั่งอยู่ก่อนบอก) เรามาถึงบนรถก็ไม่มีที่นั่งแล้วอ่ะ เราเลยขึ้นไปยืน ทีนี้ พี่คนนึง (พระเอกมาแล้วววว) เขามองหน้าเราแบบงงๆ ก่อนจะถามว่า
"น้องขึ้นรถผิดหอป่าว อยู่หอนี้ด้วยหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลย" อีพี่จะเห็นหน้าน้องได้ไงล่ะคะ ก็น้องไม่ค่อยออกมาเจอโลกอ่ะ คิดในใจไม่พูดยิ้มอย่างเดียว
"น้องมันอยู่หอครูอ้อนนี่แหละ น้องเขาเป็นนางอาย ไม่ค่อยออกมาเจอชาวบ้าน"พี่อีกคนตอบ อ้าวอีนี่อีกคนปาก-มา
"หนักกว่านางอายนะกูว่า เป็นใบ้ด้วย" อีพี่ต่อ "พูดเป็นค่ะ ฟังภาษาไทยออกด้วย" เราตอบกลับพี่แกเลยหันมามองยิ้มๆ
"โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะสาวน้อย ล้อเล่นหน่อยเดียว" แล้วพี่เขาก็ลุกจากที่นั่ง "นั่งที่พี่ดิ เดี๋ยวพี่ยืนเอง" เห้ยยยยย โคตรสุภาพบุรุษ ผิดกับปากลิบลับเลยอ่ะ เราก็นั่งรถมาเรื่อยๆ พี่เขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเรา เราเองเป็นคนชอบเหม่อไม่ค่อยหันไปคุยกับคนอื่น อยู่ๆพี่คนนั้นก็ก้มลงมามองเรา
"เห้ยน้อง อย่าจ้องไข่พี่ดิ" อ้าวยัดข้อหา-ูละ "บ้าใครมองง มั่วละ" เราเลยนั่งก้มหน้ากดโทรศัพท์จนถึงหอ พอถึงหอ เรากำลังจะลงจากรถ พี่แกก็ยืนขวางไว้ พอเราจะลงพี่แกก็มาขวาง "กินไรมายัง กินข้าวป่าว"
"ไม่อ่ะ ไม่กินข้าวเย็น" เราตอบ
"นั่งเป็นเพื่อนพี่ทีได้ป่ะ เพื่อนพี่เข้าหอหมดแล้ว" เราก็มองพี่แก แล้วก็มองรอบๆเจอพวกบาล์มกับณี(เพื่อนจังหวัดเดียวกัน คนละห้อง) "อือๆ เดี๋ยวไปนั่งกับบาล์มก็ได้" พี่แกก็หยิบกระเป๋าเราไปตั้งที่โต๊ะบาล์ม แล้วพี่แกก็เดินไปตักข้าว เราก็ไปนั่งที่โต๊ะ นั่งคุยกับบาล์ม ณีเรื่อยๆ