ขอคำแนะนำโรคนี้เข้าข่ายแพนิคหรือโรคกลัวสังคม

เกริ่น
ตอนนี้อยู่ปี 1 นะครับคือมีพี่น้อง 3 คน ผมเป็นคนสุดท้อง คือสมัยเด็กๆผมเป็นคนไม่ค่อยกล้าแสดงออก  เป็นเด็กติดเกมมากเล่นวันละหลาย ชม  อาจจะไม่ค่อยได้คุยกับคนในครอบครัวเท่าไร แต่เวลาผมอยู่ที่ รร ผมก็จะทำตัวเฮฮา เอ๋อๆ ทำให้เพื่อนอยู่กับผมแล้วรู้สึกสนุก ส่วนเรื่องที่เป็นสาระจะอธิบายไม่ค่อยได้แต่บางครั้งที่เวลาเรียกชื่อให้ตอบคำถาม อาการประหม่าก็มีครับ แต่ยังคุมได้
อาการแรกเริ่ม
คือช่วง ม6 มีอยู่วิชาหนึ่งเป็นวิชา conversation ผมรู้สึกกลัวอย่างมากว่าจะพูดอะไรดี กลัวว่าจะพูดไม่ได้ ประกอบกับเครียดว่าต้องเอนเข้ามหาลัย แต่ช่วงนั้นอาการยัเป็นแค่อาการกังวลมาก
จุดวิกฤต
วันนั้นเป็นวันที่ผมต้องไปถือพานไหว้ครู ตอนที่ผมไปถึงที่ รร ผมรู้สึกเวียนหัว เหงื่อออกเยอะมาก มือสั่น มันเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ผมก็นำพานไปไหว้ได้เสร็จ แต่หลังจากไหว้เสร็จอาการก็ยังมี หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์อาการก็คงอยู่ ผมก็เลยไปหาหมอ หมอก็ให้ยาคลายเครียดกับยาลดอาการใจสั่นมา แต่ก็ไม่ช่วยอะไร แต่หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ ผมต้องไปแสดงละครบนเวที รร วันนั้นอาการเดิมก็เริ่มกลับมารุนแรงขึ้น จนผมไม่อยากขึ้นแสดงเลย แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะครูเขาขอให้ผมช่วย หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านมาอาการทางกายก็เป็นทุกวันเลยครับ เช่น เจ็บแปล๊บตามตัว ร้อนวาบแผ่นหลัง มือสั่นปวดหัว แต่นานๆทีมือจะชา ยิ่งให้ออกไปทำอะไรอย่างเช่นพรีเซนก็จะรู้สึกประหม่ามากๆ อาการก็จะเหมือนที่กล่าวมาข้างต้น ผมก็เลยลองไปหาจิตแพทย์เขาก็วินิฉัยมาว่าเป็นโรคแพนิค ซึ่งก็ได้รับยาต้านซึมเศร้ากินตัวแรกมาทาน ชื่อ fluoxetine แต่ยาตัวนี้มีผล side effect กับผม คือแบบนอนไม่หลับ กระสับกระส่าย เหงื่อออกมาก ผมกเลยเปลี่ยนตัวยามาเป็น Rameron 15mg ตัวนี้เข้ากับผมได้ดีมาก ทำให้ผมนอนหลับได้ดีขึ้น แต่ก็ยังมีอาการเจ็บแปล๊บตามตัวบ้าง ช่วงแรกๆที่ผมเป็นนี้แทบจะไม่อยากไปโรงเรียนเลย รู้สึกไม่อยากเจอเพื่อน กลัวอาการตระหนกจะมา แต่ผมก็ผ่านพ้นมาได้จนเอนมหาลัยติด
มหาลัย
ช่วงเทอม 1  รู้สนุกสนานกับเพื่อนมหาลัยชิวๆบางครั้งก็โดดเรียนไปว่ายน้ำที่มอ ช่วงนั้นอาการแพนิคต่างๆก็มีบ้างแต่น้อยลงแต่มีบ้างครั้งผมจะรู้สึกประหม่าเวลาเจอเพื่อนเก่าว่าจะพูดไงและการสั่งอาหาร ยิ่งเวลากดดันอาการก็จะมา เช่น เวลาเรียนหนังสืออยู่ อาการเจ็บแปล๊บตามตัว เวียนหัวก็จะมาบ้างบางวิชาที่ต้องใช้ในการทำความเข้าใจ ทำให้ผมไม่มีสมาธิเรียน
[code]ผมจึงอยากได้คำแนะนำจากเพื่อนๆ[/code]
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เป็นอาการที่เกิดขึ้นได้สำหรับหลายคนนะครับ ไม่ใช่น้องคนเดียว ขอให้สบายใจนะ
พยามมีส่วนร่วมในกิจกรรมของสังคมเพื่อนๆ หรืออะไรก็ได้บ่อยๆ อย่าหนีอย่ากลัว
เริ่มจากกิจกรรม หรือสิ่งที่มีส่วนร่วมเล็กๆน้อยๆ เพื่อสร้างความคุ้นชิน เหมือนกับที่น้องกล้าพิมพ์กล้าคุยในเว็ปบอร์ด
พยามอย่าถอย หลีกหนีสิ่งที่กลัวนะครับ ถ้าทำแบบนั้นเราจะเข้ามุมแล้วจะเกิดอาการติดล๊อค !
พยามเดินหน้าแล้วสังเกตุพัฒนาการ กำลังใจของเราบ่อยๆครับว่ามีทิศทางที่ดีขึ้นบ้างมั้ย
ถ้ารู้สึกว่ามีขีดจำกัด แล้วไม่ผ่านตรงไหนจริงๆก็ เข้าไปปรึกษาจิตเวชเลยครับไม่ต้องกลัว
นอกจากใช้ยา พยามหาหมอที่เป็นนักจิตบำบัดด้วย พูดคุยปรับวิธีคิด ใช้เวลาหน่อยนะครับ
เป็นกำลังใจให้นะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่