เรา แต่งงานมาได้ 3 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้ลูกอายุ 1 ขวบหน่อยๆค่ะ สามีเป็นคนทำงานหาเงิน ส่วนเรา อยู่บ้านเลี้ยงลูกแบบ fulltimeค่ะ พร้อมเป็นแม่บ้านด้วย งานเราคือ เลี้ยงลูก 24 ชม. และต้องทำงานบ้านเองไปด้วย แต่สามีกลับบอกว่าเรา อยู่บ้านเฉยๆไม่ทำอะไร เราเลยบอกว่า งั้นเด้วเราออกไปหางานทำ แล้วเธอก็เลี้ยงลูกไป สามีก้ของขึ้นไล่เรา บอกงั้นก็ไปฟางานทำสิ หาเงินให้ได้ครึ่งที่เขาหาก็แล้วกัน แล้วถ้าไม่อยากเลี้ยงลูกก็ออกจากบ้านไปเลย คือ เราไม่เข้าใจว่า เขาคิดเหนแก่ตัวแบบนีได้ยังไง เขามองว่างานเลี้ยงลูก และทำงายบ้านไปด้วยในเวลาเดียวกัน คืองานง่าย บ้านเราไม่มัพี่เลี้ยง ไม่มัแม่บ้าน ทึกอย่างเราทำคนเดียวทั้งงานบ้านและเลี้ยงลูก แค่นี้เราก้เหนื่อนแทบลากเลือดมากๆแล้ว และตัวสามีเองก้ไม่เคยเลี้ยงลูก แค่ได้ยินเสียงลูกร้องก็ทนไม่ไหวแล้ว แถมเราให้อิสระทุกอย่าง อยากออกไปกิน ไปสังสรรค์กับเพื่อนเมาข้ามวันข้ามคืนเราก้ไม่ว่า ไม่ด่า ไม่ก้าวก่าย เพราะเขาทำงานเหนือยมาทั้งวัน เราก้ไม่ยุ่งในจุดนี้ ให้อิสระในการใช้ชีวิตทึกอย่าง เราอยุ่บ้านเลี้ยงลูกเครียด หัสฟูอยุ่คนเดียว เวลามีปัญหาทะเลาะกัน เราไม่เคยเอาไปปรึกษาใคร หรือเล่าให้ใครฟัง แม้กระทั่งเดื่อนสนิท หรือพ่อแม่เรา แต่สามีเราบอกหมด ปรึกษาเพื่อนหมด ตอนนี้เราทนไม่ไหวแล้ว ไม่อยากทนอะไรอีกแล้ว ทุกวันนีเคืออยุ่เพื่อลูกจิงๆ เข้าใจเลยว่า ก่อนแต่งงาน-หลังแต่งงานเปนยังไง ชีวิตก่อนและหลังต่างกันจิงๆ โดยเฉพาะตอนมีลูก เราเก้บแทบจะทุกปัญหา ปัญหาตัวเองก้เครียดมากพออยุ่แล้ว ไหนจะเรื่องลูกที่ต้อฝรับมือทุกวัน แล้วมาเรืองสามีที่กลับบ้านมาก้เอาแต่ด่าเรา ว่าเราไม่ทำอะไรเลย ใช้ชีวิตสบาย ? เราเลยสวนว่า งั้รเราออกไปทำงาน เธอก้เลี้ยงลูกไป และเขาก้ไล่เราเลย บอกถ้าจะออกไปืำงานก้ออกจากบ้านไปเลย ทั้งที่เรา อยั่บ้านเลี้ยงลูก ตัวเขาไม่เคยมองว่าเราเสียสละเลย เราน้อยใจมากๆๆๆ ตลอดเวลาที่อนู่ด้วยกันมาตังแต่มีลูกความสุขลดลงมาก เพราะเจาไม่เหนคุณค่าตอนเราตั้งท้อง ต้องยอมเสียงานที่รัก แล้วทาหยุดอยู่บ้านเลี้ยงลูก fulltime แต่พอเขาหาเงินคนเดียวกลับบอกว่า ตัวเองเหนื่อยอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วบอกสิ่งที่เราทำอยู่มันคือสบายที่สุดแล้ว อยาหด่า อยากสวน แต่เฝพอเราสวนกลับก้ตอบเราไม่ได้สักคำ ว่าถ้าเราไม่ทำไรเลยททแล้วใครเลี้ยงลูกหละมาตลอด ขวบกว่าอ่ะ ผีเลี้ยงหรอ งานบ้านที่บ้านสะอาดเอี่ยมอ่องแบบนี้ เราไม่ได้ทำงานแบ้วใครทำหละ? ผีบ้านผีเรือนทำหรอ พอเขาตอบกลับไม่ได้ ก้โทรฟ้องพ่อเรา? ว่า ให้รับเรากลับไป มันยอกอยากกลับไปทำงาน ลูกเด้วผมเลีเยงเอง? เราได้แต่คิดในใจ นี่หรอ พ่อของลูกเรา ความคิดมันช่างเห็นแก่ตัวไม่สมกับคนจบ ป.โทเลย ข่วยเราคิดหน่อยค่ะ ว่าเราจะหาทางออกเรื่องนี้ยังไง? ขอบคุณค่ะ