กลายเป็นคนเอาเเต่ใจโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว

ทำคนตกหล่นไปในชีวิตหลายคนจากปีที่ฝ่านมา ด้วยเหตุผลว่าเรา''เอาเเต่ใจ '' โดยที่เขาก็ไม่ให้โอกาสเราเเก้ไขอะไรเลย เราไม่มีเเม้เเต่โอกาสทีจะรับรู้ว่าผิดพลาดของตัวเองจากเขา เขาบอกเเค่ว่าเอาเเต่ใจตัวเอง ''เเกอาจจะน่ารักสำหรับพ่อเเม่น่ะ เเต่สำหรับคนอื่นเเกไม่'' ''บางทีเเกทำเหมือนเเกเเคร์ เเต่เเกไม่เเคร์ใครเลยนอกจากตัวเอง'' เอาใจเเต่ อยากได้อะไรต้องได้ เเล้วเขาก็หายไป...พอเราทักเราถามเขากลับไม่พูด ''เรื่องนี้มันไม่ควรมีใครมาบอก มันควรที่จะรับรู้ด้วยตัวเองน่ะ โตๆกันเเล้ว'' พอเรารู้เเละพยายามเเก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด เขาก็ไม่อยู่รอเเล้ว บางทีก็คิดน่ะคะ เรานี่มันเเย่ขนาดที่ไม่มีใครยอมให้โอกาสเลยหรอ หรือสิ่งที่เราทำมันผิดจนไม่น่าให้อภัย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่