คนสำคัญของผม เพิ่งเสียชีวิตไปครับ ปกติก็เข้าๆ ออกๆโรงบาลอยู่เป็นประจำ ครั้งนี้เลยย่ามใจไม่ไปนอนเฝ้าในคืนแรก

ปรากฎว่าเช้าวันต่อมาประมาณหกโมงเช้า หมอโทรมาบอกว่าคนไข้ช็อคและโคม่า หลังจากนั้นก็นอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา

สีหน้าของเธอดูเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา เวลาผมพูดกับเธอผมไม่รู้ว่าเธอยังรับรู้ถึงคำพูดของผมหรือไม่ ที่น้ำตาเธอไหลผมไม่รู้ว่าเพราะคำพูดผมหรือเพราะความเจ็บกันแน่ (ในทางวิทยาศาสตร์ได้มีการพิสูจน์ไว้หรือเปล่าครับ ว่าผู้ป่วยระยะโคม่า สามารถรับรู้เรื่องราวที่คนอื่นพูดได้หรือไม่?)

หลังจากผ่านมา 3 วัน พยาบาลก็มาถามว่าจะให้ยามอร์ฟีนไหม ซึ่งถ้าให้มอร์ฟีน มันจะทำให้คนไข้ไม่ทรมาน แต่มันจะไปกดระบบหายใจ ทำให้คนไข้หายใจช้าลงเรื่อยไหม ซึ่งผมก็ยื้อไว้จนวันที่ 7

ตอนนี้ไตเธอไม่ทำงานเธอไม่สามารถรับน้ำเกลือ จากภาวะตัวบวม และไม่สามารถรับอาหารทางท่อได้เนื่องจากระบบย่อยไม่ทำงาน ผมจึงยอมให้พยาบาลให้มอร์ฟีนเพื่อบรรเทาอาการปวดและในวันที่ 9 เธอก็เสียชีวิต


ตอนนี้งานศพก็ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ทุกครั้งที่อยู่คนเดียว หรือกลับมาบ้านผมก็ร้องไห้ทุกครั้ง ผมรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นคนฆ่าเธอ ถ้าผมไม่ยอมให้หมอให้มอร์ฟีน เธอคงอยู่กับผมไปได้อีก เธออาจฟื้นขึ้นมา ผมทำอย่างไรถึงจะกำจัดความรู้สึกนี้ได้ครับ

ผมรู้สึกผิดมาก