สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม สมัครมาเพราะอยากปรึกษาพูดคุยกับเพื่อนๆสมาชิกครับ
ผมอายุ 29 ปี แฟนอายุ 28 ปี เราคบกันมาประมาณสิบปีแล้วครับ แต่งงานกัน ปัจจุบันมีลูกสองคน 6 และ 4 ขวบ

ตอนนี้แฟนตัดสินใจไปทำงานต่างประเทศโดยที่ ครั้งแรกนี้เป็นการขอวีซ่าไปเที่ยวก่อน โดยเป็นการไปทดลองงาน และตอนนี้ผ่านการทดสอบงานแล้ว โดยจะกลับมาและทำเรื่องขอวีซ่าครั้งใหม่เป็นระยะเวลาหนึ่งปี

โดยช่วงนี้ผมค่อนข้างเป็นกังวลครับ และรู้สึกโดดเดี่ยวและเหงา ผมไม่อยากให้เค้าไปเลยครับ แต่ไม่สามารถพูดคุยตกลงกันได้ เพราะแฟนไม่ฟัง และยืนยันจะไปให้ได้

โดยพูดถึงเรื่องรายได้ เพราะอยู่เมืองไทยทำงานแล้วรายได้เหลือแค่เดือนชนเดือน แต่ปัญหาก็คือแต่ก่อนผมทำงานประจำแค่คนเดียว เงินเดือน 17000 รวมรายได้พิเศษก็เฉลี่ย 20000 +- 1500 และแฟนมีรายได้จากการค้าขาย ซึ่งทำมาแล้วหลายอย่าง แต่ยังไม่ประสพผลสำเร็จ(มีช่วงนึง ผมลาออกไปทำค้าขายกับแฟน แต่ก็ไม่สำเร็จครับ แย่กว่าเดิม ล้มลุกคลุกคลานกันสองปี สุดท้ายตอนนี้ผมกลับมาทำงานประจำ)

ผมคุยให้เค้าลองทำงานประจำ เพื่อให้มีรายได้ที่มั่นคง  ถึงจะไม่สามารถทำให้ร่ำรวยได้ในเร็ววัน แต่ผมก็คิดว่าน่าจะดีกว่าแต่ก่อน แต่แฟนไม่ยอมครับ
ตอนนี้เค้าคิดถึงแต่ลูกอย่างเดียว ผมรู้สึกลึกๆว่าอาจเป็นเพราะความรักของเค้าอิ่มตัวแล้ว และผมหมดความสำคัญลงไป

ใจนึงผมก็เข้าใจครับ ว่าทำเพื่อลูก อยากมีเงิน แต่อีกมุมนึง ผมก็ไม่เข้าใจครับ ถ้ารายได้เรามากขึ้น แต่ต้องห่างลูกเป็นปีๆแล้วเสี่ยงให้ความรักของเราล่มอีก มันจะดีตรงไหน
ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ยครับ ที่คิดแบบนี้ ผมควรจะพยายามทำใจยอมรับและคิดว่าสิ่งที่ทำ ทำเพื่อลูกจริงๆหรือเปล่า

ผมกลัวครับ การห่างกันนานๆของคู่รัก ถ้าไม่ใช่เค้าที่จะมีคนอื่น ก็อาจจะเป็นผมเองที่เปลี่ยนไป การห่างกันเป็นปีๆ อะไรๆมันก็ไม่แน่นอน
ตอนนี้รู้สึกสับสน และกังวลมากครับ ว่าจะตัดสินใจยังไง เมื่อเค้ากลับมาครั้งนี้ เพื่อมาทำเรื่องไปอีกครั้ง

ปล.ปัจจุบัน ลูกอยู่ในการเลี้ยงดูของแม่ผมครับ ตั้งแต่เล็กจนโต ผมกับแฟนเลี้ยงดูเองอยู่กับลูกมาตลอด เพิ่งห่างกันได้ประมาณครึ่งปี ช่วงที่ผมกลับมาทำงานประจำอีกครั้ง

***เรื่องงานของแฟน ผมไม่ขออธิบายนะครับ เพราะใช้ช่องว่างอะไรซักอย่างซึ่งผมก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่คงไม่ได้ถูกกฏหมาย 100% ผมไม่อยากให้ไปกระทบกับคนที่เค้าไปทำงานเพื่อชีวิตที่ดีขึ้นจริงเพราะไม่ใช่มีแค่แฟนผมที่ไป