ดีคับ ผมอยากจะสอบถามของผู้ชายเวลาผู้หญิงงอนแต่เธอไม่บอกเราหน่อยคับว่าควรทำยังไงดี ? #มันอาจจะยาวหน่อยผมขอโทดจริงๆคับ #
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมคุยกับเทอตั้งแต่ 7 สิงหาคม และใช้เวลาพูดคุยกันถึง 6 เดือน ส่วนใหญ่เราจะคอลคุยกันหรือแชทคุยกันมากกว่าเจอหน้ากันเนื่องมาจากเทอนั้นไม่ค่อยยอมออกมาเดินเล่นหรือทานข้าวด้วยกันเลยเวลาเธอกลับมาหาครอบครัวบางทีผมก็อาจจะแวะไปคุยเล่นบ้างเพราะเขาขายของอยู่ไกล่ที่ผมทำงาน มีเดินด้วยกันเพียงแค่วันเดียวแต่ช่วงเวลานั้นสั่นมากจริงๆแต่สำหรับผมมันมีความสุขมาก เทอพักอาศัยอยู่หอเพราะต้องเรียนมหาลัยไกลจากบ้านของเธอ ผมเคยขอไปหาแต่เธอปฏิเสธเหตุผลเราไม่แน่ใจ แต่เราก็เคารพในการตัดสินใจของเขา เราเคยทะเลากันเพราะความเข้าใจผิดของผมหรือไม่คิดก่อนพูดนั้นเองจึงเป็นเหตุแต่ผมก็ปรับความเข้าใจกันและเริ่มคุยกันเหมือนเดิมเมื่อ เดือนตุลาคม ผมยอมรับว่าเธอเสียความรู้สึกส่วนหนึงแหละแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำปัจจุบันให้ดีกว่าเดิม เวลาก็ล่วงผานถึงปีใหม่ผมได้อยู่บ้านคนเดียว ส่วนเขาก็ไม่ได้ไปไหนจึงคอลคุยกันผ่านเค้าดาวเลยผมบอกเลยนะ ผมไม่รู้สึกเสียดายเวลานั้นเลยที่เขาอุส่าอยู่กับเรา เรื่องเหมือนจะไปได้ด้วยดีจนถึงวันหนึงเมื่อผมทราบว่า เขานั้นกำลังจะเปิดเทอมมหาลัยอีกครั้ง ผมยอมรับว่าผมอาจจะทำตัวไม่สมเป็นผู้ชายสะส่วนใหญ่ผมขี้น้อยใจคับและชอบคิดล้วงหน้าก่อนเพราะผมไม่อยากให้เขาเสียใจอีก ผมบอกกับเขาว่า #สุดท้ายเราก็ไม่ได้เที่ยวกันเลยจนเปิดเทอม เธอก็พูดเหมือนหยอกๆว่า #อย่าร้องน้ะ อะไรงี้ #แล้วเขาก็บอกว่าอยากกลับบ้าน เพราะเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับพ่อแม่และครอบครัวเวลาไปเที่ยวกับเพื่อนของเขา ผมก็เลยน้อยใจเลยแสดงกริยาแบบคนงอนตอบเขาไปว่า #หึ แล้วหลังจากนั้นโลกก็เปลี่ยนไปคับ วันต่อมาเขาเงียบตลอดจนผ่านไป 3 วัน ผมรู้แก่ใจว่าไม่ควรทำอะไรแบบนั้นแต่มันสายไปแล้ว เพราะความไม่โตของผมเขาถึงเปลี่ยนไป หลังวัน 3 วัน ผมเลยลองทักเขาดูเขาก็เหมือนคุยปรกติ ซึ่งปรกติวันหนึงไม่เขาก็ผมต้องฝ่ายทักมาอาจจะแค่สติกเกอร์แต่เราก็รู้ว่าเขาทักมานะ ผมก็พยายามคิดว่า 3 วันที่ผ่านมา เขาอาจจะติดงาน + ทา่งญาติไม่สบายเขาจึงไปพักที่โรงพยาบาล พอผ่านวันที่ผมคุยกับเขาเสร็จวันต่อมาเขาก็หายเหมือนเดิม ผมบอกเลยผมคิดทุกวันว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะตอนนั้นผมไม่รู้ว่าทำอะไรให้เขางอนไปเพราะผมปัจจุบันจะ 21 ปี เขาเด็กกว่าผม 1 ปี แต่ผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนเพราะผม เคยมีแฟนอายุวันเพียง 20 วัน เมื่อปี 60 #ผมไม่รู้จริงๆว่าอะไรควรไม่ควรทำหรือพูด ผมได้แต่ปรึกษาทางฝั่งของผมเองคือพี่ ๆ หรือผู้ใหญ่ เวลามีปัญหา จนตอนนี่ผมรู้ว่าเพราะตัวผมกลัวถึงไม่ยอมถามเขาตรง ๆ เพราะตัวผมเองไม่มีความเป็นผู้ใหญ่พอ เรารู้ว่าผิดอะไรหลายอย่างแต่มันสายไปเขาหายไปส่วนในเฟสนั้นผมดูเธอทุกวัน เธอจะไม่โพสอะไรเกี่ยวกับความรุ้สึกเลยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ##ตั้งแต่ก่อนธันวาคมผมปฏิญาณตนกับตัวเองว่าผมจะเปลี่ยนตัวเองให้ตัวเองดูดีขึ้นเพื่อสักวันเวลาผมไปเจอหน้าเขาผมจะได้ไม่ต้องอายผมอยากมีความมั่นใจเวลาเจอหน้าเขา ## จนเรื่องผ่านมาเกือบหนึ่งเดือน คือ กุมภาพันธ์วันทีผมคุยวันสุดท้ายของเธอคือ 14 มกราคม ซึ่งตรงกับ 1 เดือนพอดีของวัน วาเลนไทน์ตั้งแต่เดือนมกราคมผมตั้งใจจะเอาตุกตาหมีตัวใหญ่สะพายหลังขับรถไปให้กับเขา แต่ต้องลมเลิกก่อนผมบอด 4 ด้านเลย ##ไม่รู้จะทำยังไงดีจึงทำสิ่งที่ผู้หญิงไม่ชอบมากที่สุดคือผมไปปรึกษากับครอบครัวเขา ## ว่าผมไม่ได้คุยกับเขามานานแล้ว ซึ่งพ่อแม่เขาทราบดี ผมเลยถามต่อว่าผมก็ไม่รู้เขาเป็นอะไรไป แต่วันนั้นผมก็ไม่ได้คำตอบจนหัวค่ำเขาโพสข้อความ ประมานว่า @อย่าเอาเรื่องไม่จริงไปพูดกับคนในบ้าน @แค่นี้ก็เหนือยพอแล้วยังจะให้เหนิ้อยกว่านี้อีกหลอ @ทำตัวเองให้ดีก่อนจะเรียกร้องความสนใจจากคนอื่น #จากจุดนี้# รู้เลยว่าเราเนี่ยโดนแล้ว คืนนั้นผมไม่ได้นอนได้แต่คิดว่าอะไรเป็นสาเหตุ.
ผมเคลียดมากเคลียดถึงที่สุดไม่รู้จะไปปรึกษาใครดี.. ผมดำ4ด้านจริง ๆ จนปรึกษากับผู้ใหญ่ผมจึงได้รู้ว่า #การที่เราไปทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงทุกคนเขาไม่ชอบอยู่แล้ว เพราะเขาเวลาอยากปรึกษาเขาก็ต้องการคนที่เป็นผู้ใหญ่ #การที่เราไปปรึกษากับครอบครัวเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติกัน #ผมได้รู้เลยว่าตัวเองนั้นทำอะไรลงไปน่ำตาไหลออกมา -- ถ้าไม่ใช่ครอบครัวผม ผมไม่เคยร้องให้ ให้ใครเห็นจริงๆ -- แต่แชทของเขายังเป็นสีเดิมที่ผมเปลี่ยนกับสติกเกอร์ที่ผมเปลี่ยนไว้ นิสัยของผมจริงๆ จะง้องแง้งใส่คนที่ผมคิดว่าสนิทจริง ๆ เท่านั้น เลยทำตัวเหมือน ญ อาจจะอ้อนบ้าง งอนบ้าง น้อยใจบ้าง ผมไม่มีเจตนาที่ไม่ดีเลยจริง ๆ เพราะผมแค่อยากให้รุ้ว่า -- ผมรักเขานะ -- เท่านั้นเอง พอรู้จุดยืนของตัวเองหลังได้รับคำปรึกษาแล้วผมจึงรีบแสดงความขอโทดโดยการแชทไป #ที่ผมเลือกแชทมากกว่าโทร #ผมกลัวเขาไม่คุยกับผม ผมจึงพิมความในใจหรือก็คือเรื่องทั้งหมดที่ผมพิมไปนั้นแหละไป ผลคือเขาอ่านแต่เขาเงียบวันที่ผมพิมเป็นวันที่ 13 ก่อนวัน วาเลนไทน์ซึ่งผมก็ไปขอคำปรึกษาอีกรอบวันที่ 14 พอดี ทางผู้ใหญ่ก็เลยให้ผมเดิมพันครั้งสุดท้ายว่า -- โพสขอโทดลงเฟสบุคเพื่อนแสดงความกล้าของตัวเองไปเลยว่าเรากล้าขอโทดและแทคเฟสของเธอไปโดยผมไม่อายเลยที่ขอโทดเขาเพราะผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว -- ผลคือเขาลบแทคผมไป ..... ซึ่งเป็นสัญญาณได้ดีเลยว่าเขาไม่ต้องสัมพันธ์ไปมากกว่าเพื่อนแล้วเพราะเขาไม่ลบเฟสผมกับไลน์ผมออก ผมก็น่ำตาไหลอีกครั้งหนึงจนตาบวม ทางคนที่ผมไปขอคำปรึกษาก็บอกว่า -- ถ้าเขาไม่ชอบเรา เราก็เอาความเสียใจเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งการและใจให้ดีกว่าเดิมสักวันเขาจะต้องมองเราใหม่ --
ผมรู้ดีว่าเคลียดไปเขาก็ไม่ได้เคลียดตามเรา ตั้งแต่วันที่เขาหายไปวันแรกจนถึงวันที่ 14 ไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่คิดถึงเขา ผมได้แต่ส่องเฟสเขาแต่เขาก็เหมือนมีความสุขกับเพื่อนปรกติซึ่งต่างกับผมจริง ๆ ผมโพสเพ้อถึงเขาตลอดที่ผ่านมา พยายามควบคุมน่ำหนักตัวเองเพื่อเขาโดยไม่ขาดวัน รายชื่อคนที่คอลด้วยเยอะทีสุดก็ไม่เคยเปลี่ยนคนอื่นจนถึงปัจจุบัน #### ผมแค่อยากรู้จริงๆ มันควรจะยอมง่ายขนาดนั้นเลยหลอ ไม่ว่าจะเสียงไหน ๆ ก็บอกผมแบบนี้ #### ผู้หญิงบนโลกมีตั้งเยอะ ใช่ !! เยอะ !! แต่ผมชอบเขาเพราะที่เขาเป็น !! ไม่ใช่หน้าตา #ถึงจะบอกเอาความเสียใจเป็นพลัง แต่ให้ผมยอมจริงๆหลอ #ผมอยากรู้ความรู้สึกของเขาว่า เขาคิดยังไงกับผมจริง ๆ ผมจะได้รู้ไปเลย ##ทำไมผมต้องคิดอะไรขนาดนี้โดยที่ไม่มีข้อมูลจากทางนั้นเลยว่าเขาเป็นอะไรไหมตอนนี้
ก็จากที่ผมพิมมาเรื่องก็เกิดมะวาน @@@@@ ถ้าเป็นผู้ชายด้วยกันควรทำยังไงดี @@@@@ หรือปล่อยเขาไปแล้วเราเริ่มใหม่จริงๆ @@ถึงจะยังไม่ถึงจุดทีเป็นแฟนกันก็เถอะผมไม่เคยตั้งใจคุยกับ ญ คนไหนที่นานเท่าเขาแล้วจริง ๆ @@ ##ขอบคุณสำหรับสละเวลาอ่านจริงๆ นะคับ ##
สอบถามเรื่องของผู้หญิงเวลาเทอเปลี่ยนไปหน่อยคับ จากคนที่ไม่เคยคุยกับผู้หญิงได้นานขนาดนี้
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมคุยกับเทอตั้งแต่ 7 สิงหาคม และใช้เวลาพูดคุยกันถึง 6 เดือน ส่วนใหญ่เราจะคอลคุยกันหรือแชทคุยกันมากกว่าเจอหน้ากันเนื่องมาจากเทอนั้นไม่ค่อยยอมออกมาเดินเล่นหรือทานข้าวด้วยกันเลยเวลาเธอกลับมาหาครอบครัวบางทีผมก็อาจจะแวะไปคุยเล่นบ้างเพราะเขาขายของอยู่ไกล่ที่ผมทำงาน มีเดินด้วยกันเพียงแค่วันเดียวแต่ช่วงเวลานั้นสั่นมากจริงๆแต่สำหรับผมมันมีความสุขมาก เทอพักอาศัยอยู่หอเพราะต้องเรียนมหาลัยไกลจากบ้านของเธอ ผมเคยขอไปหาแต่เธอปฏิเสธเหตุผลเราไม่แน่ใจ แต่เราก็เคารพในการตัดสินใจของเขา เราเคยทะเลากันเพราะความเข้าใจผิดของผมหรือไม่คิดก่อนพูดนั้นเองจึงเป็นเหตุแต่ผมก็ปรับความเข้าใจกันและเริ่มคุยกันเหมือนเดิมเมื่อ เดือนตุลาคม ผมยอมรับว่าเธอเสียความรู้สึกส่วนหนึงแหละแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำปัจจุบันให้ดีกว่าเดิม เวลาก็ล่วงผานถึงปีใหม่ผมได้อยู่บ้านคนเดียว ส่วนเขาก็ไม่ได้ไปไหนจึงคอลคุยกันผ่านเค้าดาวเลยผมบอกเลยนะ ผมไม่รู้สึกเสียดายเวลานั้นเลยที่เขาอุส่าอยู่กับเรา เรื่องเหมือนจะไปได้ด้วยดีจนถึงวันหนึงเมื่อผมทราบว่า เขานั้นกำลังจะเปิดเทอมมหาลัยอีกครั้ง ผมยอมรับว่าผมอาจจะทำตัวไม่สมเป็นผู้ชายสะส่วนใหญ่ผมขี้น้อยใจคับและชอบคิดล้วงหน้าก่อนเพราะผมไม่อยากให้เขาเสียใจอีก ผมบอกกับเขาว่า #สุดท้ายเราก็ไม่ได้เที่ยวกันเลยจนเปิดเทอม เธอก็พูดเหมือนหยอกๆว่า #อย่าร้องน้ะ อะไรงี้ #แล้วเขาก็บอกว่าอยากกลับบ้าน เพราะเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับพ่อแม่และครอบครัวเวลาไปเที่ยวกับเพื่อนของเขา ผมก็เลยน้อยใจเลยแสดงกริยาแบบคนงอนตอบเขาไปว่า #หึ แล้วหลังจากนั้นโลกก็เปลี่ยนไปคับ วันต่อมาเขาเงียบตลอดจนผ่านไป 3 วัน ผมรู้แก่ใจว่าไม่ควรทำอะไรแบบนั้นแต่มันสายไปแล้ว เพราะความไม่โตของผมเขาถึงเปลี่ยนไป หลังวัน 3 วัน ผมเลยลองทักเขาดูเขาก็เหมือนคุยปรกติ ซึ่งปรกติวันหนึงไม่เขาก็ผมต้องฝ่ายทักมาอาจจะแค่สติกเกอร์แต่เราก็รู้ว่าเขาทักมานะ ผมก็พยายามคิดว่า 3 วันที่ผ่านมา เขาอาจจะติดงาน + ทา่งญาติไม่สบายเขาจึงไปพักที่โรงพยาบาล พอผ่านวันที่ผมคุยกับเขาเสร็จวันต่อมาเขาก็หายเหมือนเดิม ผมบอกเลยผมคิดทุกวันว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะตอนนั้นผมไม่รู้ว่าทำอะไรให้เขางอนไปเพราะผมปัจจุบันจะ 21 ปี เขาเด็กกว่าผม 1 ปี แต่ผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนเพราะผม เคยมีแฟนอายุวันเพียง 20 วัน เมื่อปี 60 #ผมไม่รู้จริงๆว่าอะไรควรไม่ควรทำหรือพูด ผมได้แต่ปรึกษาทางฝั่งของผมเองคือพี่ ๆ หรือผู้ใหญ่ เวลามีปัญหา จนตอนนี่ผมรู้ว่าเพราะตัวผมกลัวถึงไม่ยอมถามเขาตรง ๆ เพราะตัวผมเองไม่มีความเป็นผู้ใหญ่พอ เรารู้ว่าผิดอะไรหลายอย่างแต่มันสายไปเขาหายไปส่วนในเฟสนั้นผมดูเธอทุกวัน เธอจะไม่โพสอะไรเกี่ยวกับความรุ้สึกเลยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ##ตั้งแต่ก่อนธันวาคมผมปฏิญาณตนกับตัวเองว่าผมจะเปลี่ยนตัวเองให้ตัวเองดูดีขึ้นเพื่อสักวันเวลาผมไปเจอหน้าเขาผมจะได้ไม่ต้องอายผมอยากมีความมั่นใจเวลาเจอหน้าเขา ## จนเรื่องผ่านมาเกือบหนึ่งเดือน คือ กุมภาพันธ์วันทีผมคุยวันสุดท้ายของเธอคือ 14 มกราคม ซึ่งตรงกับ 1 เดือนพอดีของวัน วาเลนไทน์ตั้งแต่เดือนมกราคมผมตั้งใจจะเอาตุกตาหมีตัวใหญ่สะพายหลังขับรถไปให้กับเขา แต่ต้องลมเลิกก่อนผมบอด 4 ด้านเลย ##ไม่รู้จะทำยังไงดีจึงทำสิ่งที่ผู้หญิงไม่ชอบมากที่สุดคือผมไปปรึกษากับครอบครัวเขา ## ว่าผมไม่ได้คุยกับเขามานานแล้ว ซึ่งพ่อแม่เขาทราบดี ผมเลยถามต่อว่าผมก็ไม่รู้เขาเป็นอะไรไป แต่วันนั้นผมก็ไม่ได้คำตอบจนหัวค่ำเขาโพสข้อความ ประมานว่า @อย่าเอาเรื่องไม่จริงไปพูดกับคนในบ้าน @แค่นี้ก็เหนือยพอแล้วยังจะให้เหนิ้อยกว่านี้อีกหลอ @ทำตัวเองให้ดีก่อนจะเรียกร้องความสนใจจากคนอื่น #จากจุดนี้# รู้เลยว่าเราเนี่ยโดนแล้ว คืนนั้นผมไม่ได้นอนได้แต่คิดว่าอะไรเป็นสาเหตุ.
ผมเคลียดมากเคลียดถึงที่สุดไม่รู้จะไปปรึกษาใครดี.. ผมดำ4ด้านจริง ๆ จนปรึกษากับผู้ใหญ่ผมจึงได้รู้ว่า #การที่เราไปทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงทุกคนเขาไม่ชอบอยู่แล้ว เพราะเขาเวลาอยากปรึกษาเขาก็ต้องการคนที่เป็นผู้ใหญ่ #การที่เราไปปรึกษากับครอบครัวเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติกัน #ผมได้รู้เลยว่าตัวเองนั้นทำอะไรลงไปน่ำตาไหลออกมา -- ถ้าไม่ใช่ครอบครัวผม ผมไม่เคยร้องให้ ให้ใครเห็นจริงๆ -- แต่แชทของเขายังเป็นสีเดิมที่ผมเปลี่ยนกับสติกเกอร์ที่ผมเปลี่ยนไว้ นิสัยของผมจริงๆ จะง้องแง้งใส่คนที่ผมคิดว่าสนิทจริง ๆ เท่านั้น เลยทำตัวเหมือน ญ อาจจะอ้อนบ้าง งอนบ้าง น้อยใจบ้าง ผมไม่มีเจตนาที่ไม่ดีเลยจริง ๆ เพราะผมแค่อยากให้รุ้ว่า -- ผมรักเขานะ -- เท่านั้นเอง พอรู้จุดยืนของตัวเองหลังได้รับคำปรึกษาแล้วผมจึงรีบแสดงความขอโทดโดยการแชทไป #ที่ผมเลือกแชทมากกว่าโทร #ผมกลัวเขาไม่คุยกับผม ผมจึงพิมความในใจหรือก็คือเรื่องทั้งหมดที่ผมพิมไปนั้นแหละไป ผลคือเขาอ่านแต่เขาเงียบวันที่ผมพิมเป็นวันที่ 13 ก่อนวัน วาเลนไทน์ซึ่งผมก็ไปขอคำปรึกษาอีกรอบวันที่ 14 พอดี ทางผู้ใหญ่ก็เลยให้ผมเดิมพันครั้งสุดท้ายว่า -- โพสขอโทดลงเฟสบุคเพื่อนแสดงความกล้าของตัวเองไปเลยว่าเรากล้าขอโทดและแทคเฟสของเธอไปโดยผมไม่อายเลยที่ขอโทดเขาเพราะผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว -- ผลคือเขาลบแทคผมไป ..... ซึ่งเป็นสัญญาณได้ดีเลยว่าเขาไม่ต้องสัมพันธ์ไปมากกว่าเพื่อนแล้วเพราะเขาไม่ลบเฟสผมกับไลน์ผมออก ผมก็น่ำตาไหลอีกครั้งหนึงจนตาบวม ทางคนที่ผมไปขอคำปรึกษาก็บอกว่า -- ถ้าเขาไม่ชอบเรา เราก็เอาความเสียใจเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งการและใจให้ดีกว่าเดิมสักวันเขาจะต้องมองเราใหม่ --
ผมรู้ดีว่าเคลียดไปเขาก็ไม่ได้เคลียดตามเรา ตั้งแต่วันที่เขาหายไปวันแรกจนถึงวันที่ 14 ไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่คิดถึงเขา ผมได้แต่ส่องเฟสเขาแต่เขาก็เหมือนมีความสุขกับเพื่อนปรกติซึ่งต่างกับผมจริง ๆ ผมโพสเพ้อถึงเขาตลอดที่ผ่านมา พยายามควบคุมน่ำหนักตัวเองเพื่อเขาโดยไม่ขาดวัน รายชื่อคนที่คอลด้วยเยอะทีสุดก็ไม่เคยเปลี่ยนคนอื่นจนถึงปัจจุบัน #### ผมแค่อยากรู้จริงๆ มันควรจะยอมง่ายขนาดนั้นเลยหลอ ไม่ว่าจะเสียงไหน ๆ ก็บอกผมแบบนี้ #### ผู้หญิงบนโลกมีตั้งเยอะ ใช่ !! เยอะ !! แต่ผมชอบเขาเพราะที่เขาเป็น !! ไม่ใช่หน้าตา #ถึงจะบอกเอาความเสียใจเป็นพลัง แต่ให้ผมยอมจริงๆหลอ #ผมอยากรู้ความรู้สึกของเขาว่า เขาคิดยังไงกับผมจริง ๆ ผมจะได้รู้ไปเลย ##ทำไมผมต้องคิดอะไรขนาดนี้โดยที่ไม่มีข้อมูลจากทางนั้นเลยว่าเขาเป็นอะไรไหมตอนนี้
ก็จากที่ผมพิมมาเรื่องก็เกิดมะวาน @@@@@ ถ้าเป็นผู้ชายด้วยกันควรทำยังไงดี @@@@@ หรือปล่อยเขาไปแล้วเราเริ่มใหม่จริงๆ @@ถึงจะยังไม่ถึงจุดทีเป็นแฟนกันก็เถอะผมไม่เคยตั้งใจคุยกับ ญ คนไหนที่นานเท่าเขาแล้วจริง ๆ @@ ##ขอบคุณสำหรับสละเวลาอ่านจริงๆ นะคับ ##