ผมมีเรื่องปรึกษา ตอนนี้ผมคุยกับผู้หญิงคนนึงเทออายุ 23เด็กกว่าผม 2 ปีแต่เทอนิสัยงี่เง่า เอาแต่ใจ ขี้งอนเป็นที่ 1 ซึ่งผมก็รับได้และใช้ความเป็นผู้ใหญ่กว่าคุยกับเธอเข้าใจเธอ เราคุยกันได้พัก ตอนกลางวันต่างฝ่าย ต่างต้องทำงานก็จะใช้คุยไลน์กัน ตกเย็นก็โทรหากัน ซึ่งในบางครั้ง เนื่องจากกลางวันก็คุยกันเยอะ พอตกเย็นผมก็นึกเรื่องคุยไม่ออก เธอกันงอนผม บอกว่าผมโลกส่วนตัวสูง ผมคงใช้ชีวิตโสดมานานเกินไป เลยไม่เข้าใจเธอ  ไปกินข้าวกัน ดูหนังกันมาก็หลายครั้ง แต่ตลอดระยะเวลาที่คุยกัน ไปไหนมาไหนก็บอกเธอตลอด จากแต่ก่อนชอบไปปาตี้ สังสรรกะเพื่อนเกือบทุกวัน ก็แทบไม่ไปเลยไปเฉพาะนัดสำคัญๆ เพราะไม่อยากให้เธอเป้นห่วงเวลากลับดึก ผมพยายามทำให้เธอเชื่อใจและเชื่อมั่นในตัวผม ว่าผมจิงใจกับเธอจิงๆ แต่เธอไม่เคยเชื่อผมเลย เธอบอกผมว่าผมใช้เหตุผลมากกว่าความรุ้สึก ผมคงไม่ใช่สำหรับเธอ แต่สำหรับผมเธอใช่สำรับผม เราเคยเคลียเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้ว เธอบอกผมว่าเธอไม่อยากฝืนอีกต่อไป ใจจิงแล้วผมก็อยากจคุยต่อแต่ผมก็ไม่อยากฝืนใจใคร ผมควรจะทำไงหรือตัดสินใจยังไง