มันเป็นเรื่องราวของตัวผมการเดินทางของชีวิต
ตอนผมยังเด็ก ผมได้เห็นฮีโร่ผู้ผดุงความยุติธรรมในทีวี
มันทำให้ผมชอบ และอยากจะเป็นเหมือนฮีโร่พวกนั้น
ผมจึงเอาแต่สนใจแต่อ่านหนังสือและค้นหาสิ่งต่างๆเกี่ยวกับเรื่องนั้น
แม่แต่ตอนไปโรงเรียน มันเลยทำให้ผมไม่ได้ไปรวมกลุ่มกับคนอื่น
เลยทำให้ผมถูกแก้งอยู่เป็นประจำทั้งจากรุ่นพี่และแม้แต่เพื่อนร่วมชั้น
ทุกครั้งที่ถูกแกล้งมันเจ็บ และอยากให้คนที่ทำให้ผมเจ็บได้รู้สึกเหมือนผม
และอยากแข็งแกร่งเหมือนฮีโร่ที่ไม่ได้ถูกใครรังแก
ผมเชื่อว่าผมเป็นคนพิเศษเหมือนฮีโร่ผมจึงใช้ชีวิตตามความเชื่อนั้น
ตามหาความแข็งแกร่ง จนในที่สุดผมก็ได้รู้ว่าไม่ใช่ตัวผมที่อ่อนแอ
ที่อ่อนแอมันคือหัวใจของผม การเดินทางของชีวิตยังคงดำเนินต่อไป
มันเหมือนกับว่าโลกทั้งใบเป็นศัตรูของผม ผมถูกมองเหมือนเป็นคนบ้า
ทุกคนมองและดูถูกผม แต่ผมก็ยังเดินหน้าต่อไปตามความเชื่อ
และคนพบความจริง ผมที่เดินตามทางที่คนอื่นบอกว่าเพิ้อฝัน
ได้รู้ความจริงว่ามนุษย์กำลังจะถูกทำลาย และผมเป็นคนเดียวที่รู้
ความจริงและวิธีจะช่วยมนุษย์ ผมพยายามบอกความจริงให้ทุกคนรู้
แต่พวกเค้าหาว่าผมบ้าและเพ้อเจ้อ ปฏิเสธความจริงที่ตัวเองไม่อยากจะเชื่อ
ปฏิเสธความเชื่อตัวเองให้เป็นเหมือนคนอื่น
ผมสมควรจะช่วยพวกเค้าหรือไม่
หรือผมควรนั่งมองดูพวกเค้าเจ็บปวด
เหมือนที่พวกเค้าทำกับผม
หากช่วยพวกเค้าแล้วพวกเค้าคงชื่นชมผมคนที่พวกเค้าดูถูก
ผมสมควรจะช่วยพวกเค้า ?