สวัสดีค่ะนี่กระทู้แรกของเราเอง
เราเป็นคนที่ไม่เก่ง ไม่เลิศหรู ไม่ได้สวย แต่เพื่อนกลับเกลียด ทั้งๆที่ตอนแรกก็เล่นด้วยกันกินข้าวด้วยกัน พออยู่คนละห้องเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เรารักเพื่อนคนนั้นมาก มากจนไม่คิดว่าจะมีวันนี้วันที่เขาเกลียดเราไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆก็เกลียดหรอกคะ แต่เขาบอกว่าไม่ชอบหน้าเอ๋อๆของเรา บอกว่าเรามีชีวิตที่ดี เขาไม่เคยรับรู้นิ่ว่าชีวิตเราจริงๆเป็นยังไง ทั้งๆที่มันไม่มีอะไรดีมากก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป เขามาระบายความในใจของเขากับตัวเราเอง แล้วเราก็บอกว่าไม่เป็นไรเราเข้าใจตอนั้นเราก็คิดว่า ยังพอคุยกับเขาได้ แต่ไม่เลย เขาเริ่มทำตัวให้เรารู้ว่าเขาเกลียดเรามาก เริ่มพูดจาเสียดสีประชดประชันใส่เรา เราไม่ได้โต้ตอบเพราะว่านั่นคือเพื่อน เขาพูดจาเสียดสีเราตลอดเลย ว่าเราแสดงแบบนั้นแบบนี่ เราต้องอยู่เฉยๆใช่ไหม แต่ก็ว่านะ อยู่ก็ยังโดนเกลียดอยู่ดี โรงเรียนของเราเล็กมาก ไม่สามารถหลบหน้าได้พ้น เราไม่มีแม้แต่ครที่จะรับฟัง มีแค่เพื่อนในกลุ่มทำงานที่ไม่สามารถบอกได้ เราไม่อยากบอกครอบครัว เรากลัวพวกท่านกังวลเรื่องเรา ปัญหาในชีวิตเราแค่นี่ยังเล็กไปด้วยซ้ำถ้าเทียบกับท่าน แต่ตอนนี้เรารู้สึกล้าไปหมด เราได้อยู่กลุ่มเดินทางไกลด้วยกัน เราไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหน เราไม่รู้สักอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เขาคิด เรายอมเล่นคนเดียวกินข้าวคนเดียวเพื่อให้เขาสบายใจ เขาไม่ให้ใครมาเล่นกับเราเลย ใครมาเล่นกับเราก็จะโดนเกลียดไปด้วย มีคนบอกว่าเขากลัวเร่แย่งความรักความอบอุ่นไปจากเขา เขาเป็นคนคิดมากเรื่องครอบครัว ทำให้เขาทำแบบนี้กับเรา ในใจเราเราอึดอัดมากเลยนะ แต่ไม่สามารถระบายออกมาได้ เพราะรู้ว่าต้องอดทน เข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้ ทุกวันนี้ก็ได้แค่คิดว่า ไม่เป็นไรอีกแค่1วันเดี๋ยวก็ผ่านไป เรารู้สึกว่าเพื่อนเกลียดเจ็บปวดกว่าอกหัก 😔