เมื่อวันหนึ่งแฟนผมติดตามศิลปินที่มีทั้งกลุ่มและเดี่ยว หลายๆอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนไป ซึ่งแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรจนทุกวันนี้มันสร้างความทุกข์ตรมให้กับผมเรื่อยๆ เราสองคนไม่ค่อยได้สนใจอะไรที่มันเหมือนกันนัก คนละแนวเลยก็ว่าได้แต่ความรู้สึกดีๆก็มีให้กันไม่เคยจืดจาง เรายังไม่แต่งงานกันทำงานที่เดียวกันและจะกินข้าวด้วยกันทุกวันก่อนแยกย้ายกลับที่พัก แต่ระยะหลังนี้สิรอยยิ้มของเธอเริ่มหายไปเธอชอบบ่นเรื่องงานที่ทำให้เธอไม่ค่อยได้พักผ่อนไม่มีเวลาซึ่งผมก็เข้าใจและพยายามทำให้เธอหายเครียดเต็มที่ ทั้งพยายามหยอก ชวนไปเที่ยว ชวนไปกินข้าวข้างนอก ซื้อของที่เธอชอบมาให้เธอเซอร์ไพรเธอในวันสำคัญ แต่มันกลับเหมือนไม่ค่อยได้ผล คำพูดที่พูดกับเราก็มักจะบวกอารมณ์มาเสมอ แต่เธอจะอารมณ์ดีหัวเราะคิกคักทุกครั้งที่เธอดูศิลปินที่เธอชอบ ติดตามทุกอย่างทุกอิริยาบท มีอีเว้นที่ไหนก็ตามเะอจะพยายามไปให้ได้แม้แต่นิทรรศการหรือป้ายใหญ่ๆที่มีพวกนั้น ดูเธอจะมีความสุขเฉพาะเวลานั้นจริงๆนะมีความสุขมากด้วย จนทุกวันนี้เธอไม่สนใจที่จะกอดหรือบอกคำว่าฝันดีเลย ถ้าผมรบเร้าจะกอดก็จะมีแต่อารมณ์เสีย จะรีบกลับไปพักบ้างล่ะเสียเวลาบ้างล่ะ ซึ่งมันก็แค่ไม่กี่วินาที กินข้าวด้วยกันแทบไม่คุยกัน ผมต้องคอยหาเรื่องมาถาม วันพิเศษหรือเทศกาลเหรออย่างหวังเลย แค่ข้อความในไลน์หรือเฟสบุ๊คยังแทบไม่มี แต่ในโลกโซเชียลของเธอจะเต็มไปด้วยศิลปินที่เธอรัก หน้าผมหายไปจากเฟสเธอหลายเดือนแล้ว มันน่าอิจฉาไหมล่ะเราคนข้างกายเธอแท้ๆ วันวาเลนไทน์นี้ผมแอบให้ของขวัญเธอไปแล้ว แต่อย่างว่าแหละต้องมาลุ้นอีกว่าเธอจะสนใจมันรึเปล่า ที่ผมมาตั้งกระทู้ไม่ใช่เพราะอยากประนามเธอ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าควรจะไประบายกับใครที่ไหน ผมพูดเรื่องนี้กับใครไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ดี เธอเป็นคนดีมากเชียวล่ะและผมก็รักเธอแค่คนเดียว ผมก็คงได้แต่หวังว่าซักวันผมจะได้เห็นรอยยิ้มที่เธอยิ้มให้ผมด้วยความเต็มใจและอ้อมกอดของเธอที่เธอจะกอดกันด้วยความรักจริงๆ ผมจะอดทนเพื่อรอวันนั้นแม้ผมจะต้องแอบร้องไห้อยู่คนเดียว ผมไม่ได้แอนตี้ศิลปินเหล่านั้นน่ะแต่รู้ไหมทุกวันนี้ผมโคตรไม่ชอบมันเลย