ผมพอมีพื้นฐานมาอยู่บ้างจากการเรียนด้วยตัวเองประมาณ 1-2 ปี อาศัย videos การสอนของฝรั่งต่างชาติเอาน่ะครับ  ตอนเช้าผมมักดูข่าวอังกฤษประมาณ 2 ชั่วโมง และก็ชอบอ่านสื่อภาษาอังกฤษอยู่เป็นประจำ

ตอนนี้อ่านและฟังเข้าใจ แต่โต้ตอบสนทนาไม่เป็น อาจเป็นเพราะผมยังไม่ได้เน้นการพูดคุย โต้ตอบกับเจ้าของภาษา  เมื่อผมยังคิดเป็นภาษานั้นไม่ได้ผมก็จะใช้ภาษานั้นได้ไม่ถนัด

ภาษาอังกฤษ มันก็ยากพอตัว ผมก็เคยเรียนภาษาฝรั่งมาหลายภาษานะ เคยเจอตระกูลที่แบ่ง 3 เพศ ผันนู่น ผันนี่ เยอะแยะเต็มไปหมด ในที่สุดผมก็เลยคิดว่า ถึงกฎภาษาอังกฤษมันค่อนข้างประหลาด แต่อย่างน้อยมันก็ไม่ยากเกินพยายาม ยังมีภาษาอื่นที่ยากกว่าอังกฤษเยอะมาก ๆ ให้ท้าทาย

แต่เท่าที่ผมพอทราบ การท่องคำศัพท์เป็นคำ ๆ มันไม่ได้ช่วยให้เก่งภาษาอังกฤษเท่าไหร่ การที่จะจำคำศัพท์ได้ต้องหัดอ่าน passages แล้วเวลาที่เจอคำศัพท์ที่น่าสนใจก็ลองเอาคำศัพท์พวกนั้นไปเขียนประโยคพลิกแพลง เพราะ คำศัพท์ภาษาอังกฤษเปลี่ยนความหมายไปเรื่อย ๆ ตามกลุ่มคำที่สร้างมาเป็นชุด ๆ ที่เรียกว่า collocation อะไรประมาณนี้แหละครับ มีเยอะแยะมากมายให้ได้เรียนรู้กัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แถมศัพท์ภาษาอังกฤษเกือบทุกคำมี "พฤติกรรมเฉพาะตัว" ก็เลยทำให้คนที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา ต้องจำอะไรตั้งมากมายกว่าจะขจัด non-native speaker's errors ให้สิ้นซากได้อ่ะครับ


สมมติว่าผมไปอยู่เมืองนอกซัก 10 เดือนแล้วตั้งใจฝึกภาษาอังกฤษ ไม่คบหากับเพื่อนคนไทย จะพอเป็นไปได้ไหมครับ ที่ผมจะพูดอังกฤษมาจากจิตใต้สำนึกได้เลยโดยไม่ต้องคิดเป็นไทยก่อน