วันนี้วันวาเลนไทน์ เป็นวันแห่งความรัก ท่าน ว.วชิรเมธีกล่าวไว้ว่า  ความรักนั้นเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ส่วนตัวยายเวลานี้ตอนนี้  “ความรัก” นั้นเป็นสิ่งที่สวยงามที่สามารถมอบให้แก่กันได้ในทันที  ไม่จำกัดเฉพาะหนุ่มสาว  คู่รัก ครอบครัว  แม้แต่สัตว์ หรือสิ่งของเราก็สามารถมอบความรักให้ได้ทั้งสิ้น  ความรักที่งดงามแท้ต้องปราศจากความรู้สึกอื่นใด มีเพียงความปราถนาที่จะให้ออกไปเท่านั้น  ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น   เรื่องที่ได้กลับคืนนั้น  ไม่จำเป็นจะต้องเกิดขึ้นเสมอไป  แต่ยายก็ได้กลับมาทุกครั้งนะ  เพียงแต่อาจจะไม่ใช่ตามสิ่งที่คิดไว้หวังไว้  แต่ก็ได้กลับมา   ตัวยายที่ได้กลับมาเป็นรูปธรรมหน่อยทุกครั้ง ก็คือรอยยิ้ม  และส่วนที่เป็นนามธรรมคือการรู้สึกถึงความสุขในหัวใจ  คือ หัวใจมันพอง ๆ ยังไงอะหรอ ... อืม .... เหมือนสมัยหนุ่มสาวเวลาที่ได้เจอแฟน หรือเวลาที่ไปเที่ยวกับครอบครัว ทำนองนั้น  ลองสังเกตุอาการหัวใจกันดูนะ
ยายเป็นคนโชคดีที่ได้รับความรักจากคนรอบข้างเสมอ  ดังนั้น  ยายถือคติตามหลวงพ่อสดที่เคยสอนหลวงพ่อจรัญว่า ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด หมดไม่มา เราไม่หวง เราไม่อด หมดก็มาเรื่อยๆ   อันนี้ใช้ได้กับทุกอย่าง  ตั้งแต่เงินทอง  น้ำใจ  จนถึงความรัก  ที่ยายพูดถึงในวันนี้  แต่จะทำอะไรต้องมีปัญญากำกับ  จะมาทำแบบกำปั้นทุบดินไม่ได้ แบบมีเท่าไหร่ให้หมดจนตัวเองลำบาก  อีแบบนี้เค้าเรียกให้แบบไร้สติ  ยายก็เคยผ่านมาแล้วนะ  รักแบบตัวติดกันตลอด คือ หายใจเข้าออกเป็นเค้าตลอดเวลา ไม่ยอมไปเรียนไปนั่งเฝ้าเค้าทำนองนี้ ไม่เกิดประโยชน์เลยทั้งต่อตัวเค้าและตัวเรา  ต้องทำแบบพอดีนะ  แต่ต้องขอบคุณพฤติกรรมเหล่านั้นที่ทำให้ยายได้เรียนรู้มากมาย  ดินสอต้องมียางลบฉันใด  คนเราไม่เคยผิดจะรู้ว่าถูกได้อย่างไร  อันนี้ยายรู้สึกว่าเป็นความรักนะ  เป็นการรักและให้อภัยตัวเอง
ยิ่งหัวใจของเรารู้สึกขอบคุณและซาบซึ้งถึงความรักเหล่านั้นมากเท่าใด  มันเหมือนมีพลังงานทั่วไปหมด  มองไปทางไหนก็สวย  ฟังเสียงอะไรก็เพราะ  อืม...การเกิดผลของแต่ละคนคงจะไม่เหมือนกันแต่ยายเป็นแบบนี้  ยิ้มและหัวเราะทั้งวัน ... จะเรียกว่า “คนบ้า”  ถ้าจะดีขนาดนี้ก็ยอมเป็นละ  “ฉันเป็นคนบ้าที่ทำให้ความรักเป็นความสุข”