สวัสดีค่ะ ฉันขอใช้นามสมมติเป็น มิ่ง นะคะ
พวกคุณแอบชอบเพื่อนสนิทของเราไหมคะ?
ฉันได้เจอเพื่อนคนนี้ ขอเรียกเขาว่า บี นะคะ ฉันได้เจอบีในวันเปิดเทอมวันแรก
วันแรกที่เราได้คุยกัน ทำความรู้จักกัน จนเวลาผ่านไปเราก็สนิทกันมาก
ไปไหนไปกันตลอด ถ้ามีมิ่งก็ต้องมีบีเสมอ ตอนนั้นเราคิดดับบีแค่เพื่อนที่เราไว้ใจ
เชื่อใจมากที่สุดคนหนึ่ง แต่จุดพีคที่สุดที่ทำให้เรารู้สึกกับเพื่อนคนนี้
มากกว่าเพื่อนสนิท คือ วันที่เราเลิกกับแฟนเก่า เรายอมรับว่าเราโคตรเสียใจ
อยากที่จะฆ่าตัวตาย เพียงเพราะอยากจะหนีจากความเจ็บปวดนี้
แต่บีก็เข้ามาห้ามเอาไว้แล้วบอกกับเราว่า แกยังมีฉันอยู่ทั้งคน จะไปสนใจแหนเก่าทำไม
สนใจเราบ้าง หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มคิดได้ เราเริ่มมีความสุขมากขึ้นเวลาที่อยู่ใกล้บี
เวลาเราเหงา บีก็มาอยู่เป็นเพื่อน คอยชวนออกไปข้างนอกเปลี่ยนบรรยากาศ
คอยเป็นห่วงเป็นใย จนเราเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองว่า เขาคงคิดกับเราเกินเพื่อนแน่ๆ
เราก็มีความรู้สึกหลงรักเพื่อนคนนี้มากขึ้นทุกๆวัน  จนอยู่มาวันหนึ่งเราตัดสินใจจะบอกความในใจ
ให้บีได้รู้แล้วรู้รอดกันไป แต่ความคิดนั้นก็ได้พังลงเพราะบีมาบอกว่า บีมีแฟนแล้วเป็นรุ่นพี่ที่รร.
เราอึ้งไปสักพัก ก่อนที่จะแสดงความดีใจกับบีไป พอกลับบ้านมาเราได้แต่ถามตัวเองว่า ที่ผ่านมา
บีมันไม่เคยรู้สึกอะไรกับเราเลยหรอ? ที่ผ่านมามันเป็นแค่การดูแลแบบเพื่อนงั้นหรอ?
หลังจากวันนั้นมาเวลาเราอยู่กับบี้และแฟนของเขา เราก็แกล้งทำเป็นมีความสุขไป
จนผ่านมา 2 ปี ความรู้สึกของเราก้ยังไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด กับมีแต่มากขึ้นทุกๆวัน
เรารู้ว่ามันผิดที่แอบชอบคนมีเจ้าของ แต่ความรู้สึกเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้จริงๆ
เราควรทำอย่างไรกับความรู้สึกพวกนี้ดีคะ??