เรื่องสั้น

ความหวังของเขา

เพทาย

๒๓.๕๐ น. เป็นเวลาบนฝาผนังด้านหนึ่งของห้องอาหาร ที่สมชายมานั่งอยู่ตั้งแต่เวลาสองทุ่มเศษ เขาก้มลงมองหน้าปัดนาฬิกาบนข้อมือของเขา ซึ่งไม่สามารถจะเห็นเข็มสีทองทั้งสองได้ถนัด เพราะเขานั่งอยู่ที่โต๊ะ ในมุมที่มืดที่สุดของห้องอาหารแห่งนั้น

เขายกมือขึ้นกระดิก ให้สาวเสริฟคนหนึ่งที่ผ่านมาใกล้ แล้วทำมือวน ๆ ให้ทราบว่าขอให้เธอคิดเงินค่าเบียร์หลายขวดที่ว่างเปล่า กับจานอาหารจานเดียวที่เขาสั่งมาละเลียดเล่น ตั้งแต่ต้นจนถึงเวลาจะปิดร้าน

เด็กสาวผู้นั้นยิ้มให้เขาและพยักหน้ารับ เธอดูเหมือนจะสวยที่สุดในห้องอาหารแห่งนี้ ในความรู้สึกของเขา ตั้งแต่เหยียบย่างเข้ามาเป็นครั้งแรกเมื่อต้นเดือนนี้ แล้วก็มาอีกทุกวันนับแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ซึ่งเป็นวันศุกร์สุดท้ายของเดือน

***********
จากเวลาที่ผ่านมา และการพูดคุยทีละเล็กละน้อย ทุกครั้งที่เธอเข้ามารินเบียร์เติมแก้วของเขา ทำให้เขาได้ทราบเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเธอ อย่างคร่าว ๆ ว่า

เธอเป็นคนฝั่งซ้ายของแม่น้ำโขง จังหวัดที่มีสะพานมิตรภาพ ทอดข้ามแม่น้ำอันกว้างใหญ่ แต่เธอมาอาศัยอยู่กับญาติที่อำเภอชายแดนของจังหวัดนั้น และเรียนหนังสือจนจบชั้นประถมปลาย ที่โรงเรียนประจำอำเภอ

เธอเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ ตามที่เพื่อนชวน และได้ที่พักอยู่ที่แฝลตแห่งหนึ่ง ห้องใกล้กันกับเพื่อนคนนั้น และอยู่คนเดียว

เธอมีรายได้ค่อนข้างต่ำ เพียงวันละไม่กี่ร้อย เพราะเจ้าของร้านต้องการให้เธอหารายได้เพิ่มจากเงินรางวัลของลูกค้าที่มาใช้บริการ ซึ่งเมื่อหารแบ่งกันระหว่างเด็กเสริฟทุกคน รวมไปถึงคนครัวและคนล้างจานแล้ว ก็เป็นเงินเพียงไม่ถึงสองร้อยบาทต่อวัน

เธอตั้งใจบริการให้แก่เขาอย่างดีและรวดเร็ว ทุกครั้งที่เธอมองเห็นแก้วของเขา พร่องลงไปจนเกือบจะหมด เพราะแม้เธอจะยืนอยู่ที่มุมไหนในร้านก็ตาม สายตาของเธอจะพาดผ่านมายังโต๊ะที่เขานั่ง เสมอ

เธอจะพนมมือไหว้เขาอย่างนอบน้อม พร้อมกับรอยยิ้มที่น่าหลงใหล เมื่อรับเงินรางวัลที่มีค่าเท่ากับรายได้ประจำวันของเธอ จากเขา ซึ่งใช้วิธีซุกธนบัตรลงในกำมือของเธอ ที่วางอยู่บนฝ่ามือของเขา ทุกครั้ง

เธอจะออกจากห้องอาหารนี้ไปพบเขา ที่ป้ายรถโดยสารประจำทาง ซึ่งห่างจากสถานที่ทำงานของเธอ เพียงไม่กี่เสาไฟฟ้า และโดยสารรถแท็กซี่ไปพร้อมกับเขา โดยเขาจะนั่งคู่กับคนขับไปจอดลงที่ปากซอยแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ตั้งของแฝลตที่เธอพักอาศัย

เธอจะเดินเข้าซอย ที่ค่อนข้างจะมืดและเปลี่ยวนั้นไปคนเดียว เพียงประมาณสามสี่เสาไฟฟ้า ก็จะเลี้ยวลับไปทางซอยแยกด้านซ้าย ซึ่งเธอบอกว่าไม่ไกลจากทางแยกนั้น ก็จะถึงที่พักของเธอ โดยที่เขาส่งเธอด้วยสายตาอยู่บนรถแท็กซี่คันนั้น

คืนนี้ไม่เหมือนกับคืนก่อน ๆ เพราะวันนี้เป็นวันเงินเดือนออก เขามานั่งที่โต๊ะตัวเดิมเร็วกว่าทุกวัน ขวดเบียร์เปล่าบนโต๊ะของเขามากกว่าเดิม เงินรางวัลที่เขาให้กับมือของเธอนั้น มากกว่าทุกวันสักสามเท่า โดยใช้ธนบัตรใบเดียว

เพราะวันนี้เธอจะยอมให้เขาเดินไปส่งจนถึงแฝลต

**************
แล้วรถแท็กซี่ก็จอดลงที่หน้าปากซอยเดิม ที่เขาเคยมาทุกคืน เขาส่งค่ารถให้คนขับโดยไม่รับเงินทอน แล้วรีบลงจากประตูด้านหน้า ก้าวมาเปิดประตูหลังด้านที่เธอนั่ง

เธอก้าวลงมายืนข้าง ๆ เขาซึ่งส่งยิ้มและโบกมือให้กับคนขับ เมื่อได้ยินคำอวยพรแว่ว ๆ ก่อนจะเลื่อนรถออกไปว่า โชคดีนะครับ

เขาน่าจะโชคดีจริง ๆ



ถ้าไม่มีชายฉกรรจ์คนหนึ่งโผล่ออกมาจากข้างทาง หลังจากที่เดินเลี้ยวเข้าแยกไปทางซ้าย ไม่กี่ก้าว พร้อมกับท่อประปาเหล็ก ยาวประมาณสามฟุตในมือ

เขาเพิ่งนึกได้ก่อนที่จะหมดสติ

ว่าเธอไม่เคยบอกเขาเลย.................ว่า เธอมีแฟนแล้ว.

##########