เมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2532 เขาจับไม้เถื่อนถึงกว่าสองร้อยท่อน การทำลายป่ามีมากกว่าการตัดไม้ มีทั้งการรุกล้ำ เผาป่า ตัดไม้ และการล่าสัตว์อย่างเป็นระบบ

นักล่าสัตว์มีสามประเภท หนึ่งคือมืออาชีพ ใช้รถยนต์หรือช้างเป็นพาหนะ หนึ่งคือนักล่าสมัครเล่น เป็นพวกมีเงิน ใช้อาวุธราคาแพง ล่าเพื่อสนองตัณหาของตัวเอง อีกหนึ่งคือกลุ่มชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้ป่า ชาวบ้านในหมู่บ้านสิบกว่าแห่งในเขตป่าสงวนฯล้วนอพยพมาจากที่อื่น บุกรุกป่าสงวนเอาไว้ทำไร่ ทว่ารายได้หลักมาจากการลักลอบตัดไม้และล่าสัตว์ป่าขาย

การล่าสัตว์ป่าก็ทำอย่างเป็นระบบ มีนายทุนเข้ามารับซื้อ 'สินค้า' ถึงในหมู่บ้าน จัดหาปืนและกระสุนให้ชาวบ้าน โดยมีใบสั่งล่วงหน้าและให้ราคาสูง เช่น เขากระทิง 4,000-5,000 บาท เนื้อกิโลกรัมละ 70 บาท เป็นต้น

สืบ นาคะเสถียร เล่าว่า "...มีการยิงกันทุกวัน ไปตามก็เจอแต่กองไฟ เจอซาก... โดนจับถูกปรับแค่ห้าร้อยบาท คุกก็ไม่ติด..."
การจับกุมไม่ประสบผลเพราะต้องขอหมายจับจากตำรวจท้องที่ก่อน เพราะผู้บงการชาวบ้านให้ไปตัดไม้คือนายทุนซึ่งมีเงินและเส้นสาย
ไม่นานนักเขาก็รู้ว่าตนเองมีค่าหัวหกพันบาท โทษฐานต่อต้านขบวนการค้าไม้เถื่อนและสัตว์ป่า
มองโลกในแง่ดี ค่าหัวของเขาสูงกว่าเขากระทิงเล็กน้อย !