บอกกล่าวเรื่องสามก๊ก

เล่าเซี่ยงชุน

        ผมได้เข้ามาเดินเล่นในห้องไร้สังกัดเมื่อประมาณ เดือนมิถุนายน ๒๕๕๐ โดยนำเรื่องเล่าจากประสบการณ์ในอดีต และเรื่องหรรษามาเสนอ ตามอัธยาศัยของเพื่อน ๆ ในห้องนี้ ที่เป็นคนรักสนุกสนานอารมณ์ดี มองโลกอย่างรื่นรมย์

        จนถึงเดือนกรกฎาคม จึงแนะนำให้ผู้อ่านรู้จักกับสามก๊ก ในสำนวนของ”เล่าเซี่ยงชุน” ด้วยชุด ปกิณกะสามก๊ก แต่ก็ขลุกขลักด้วยมีคำที่ไม่ผ่านการพิจารณาอยู่บ่อย ๆ ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้จักวิธีแก้ไข จึงมีเรื่องอื่น ๆ มาแทนอยู่พักหนึ่ง

        จนถึงเดือนตุลาคม จึงเริ่มเรื่อง ซ้องกั๋งวีรบุรุษแห่งเขาเหลียงซาน ตั้งแต่ต้นจนจบ เมื่อเดือน มกราคม๒๕๕๑

        แล้วจึงนำสามก๊กมาเสนออีกครั้งหนึ่ง คืออวสานสามก๊ก สามก๊กฉบับฮูหยิน สามก๊กฉบับอัศวิน จนจบชุดที่ ๕ ไปเมื่อสิ้นเดือน มีนาคม นี้เอง คงเหลือแต่ สามก๊กฉบับลายคราม อีก ๕๘ ตอน ที่ยังไม่ได้นำมาวางให้เพื่อนในห้องไร้สังกัดได้อ่านกัน

        แต่ทั้งหมดนั้น ก็ได้นำไปเก็บไว้ในบล็อกของเจียวต้ายแล้ว ท่านที่สนใจก็เปิดไปอ่านได้ตามสะดวก เพราะบล็อกของผมไม่มีอะไรวิจิตรพิสดารเลย มีแต่เรื่องเล่าล้วน ๆ

        รวมทั้งเรื่องสั้น ที่เป็นฉากผ่านของชีวิต  บันทึกของคนเดินเท้า  วรรณคดีไทยเรื่อง           ขุนช้างขุนแผนฉบับรวบรัด และ พระอภัยมณีฉบับเร่งรัด ด้วย

        เรื่องทั้งหมดนี้ผมใช้เวลาเขียนมาประมาณ ๑๕ ปี หลังเกษียณอายุราชการ และยังมีเรื่องเกี่ยวกับพงศาวดารจีนอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ สามก๊ก อีกหลายเรื่อง  ซึ่งจะได้นำมาเสนอต่อไปเป็นลำดับ แต่อาจจะมีผู้สนใจน้อยลงไปอีก

        แม้กระนั้น ผมก็คงจะไม่ท้อถอย เพราะได้สำรวจแล้วว่า ในเวปพันทิปนี้ ไม่มีผู้ใดเขียนนิยายอิงพงศาวดารจีนเลย ส่วนผมเองนั้นก็ทำได้เพียงแค่ เรียบเรียงจากของเก่าที่ท่านได้แปลไว้แล้วเมื่อเกือบสองร้อยปีก่อนเท่านั้นเอง

        จึงเอามาเล่าให้ทราบ เพราะเรื่องจีนที่นำมาวางทั้งหมดนี้ จะเป็นอนุสรณ์ของ เจียวต้าย ไปนานแสนนาน ตราบเท่าที่เวปนี้ยังคงอยู่คู่กับเมืองไทยครับ.