คนที่ขอคุณตระกองขวัญยังเห็นดีเห็นงามกับนิยายน้ำเน่าที่มุ่งทำลายคุณขวัญ
แล้วยังจะมีหน้ามาขอ  อีกอย่าง การขอโทษบางทีมันเยียวยาความเสียหายไม่ได้
ทั้งที่เรื่องความเสียหายนั้นไม่ควรเกิด ควรห้าม แต่กลับส่งเสริม ทำลาย แล้วขอโทษ
เหมือนเล่นละคร ตบหัวแล้วลูบหลัง

เห็นด้วยกับคุณตระกองขวัญครับ
เห็นมาตลอด อยากข่มขู่ใครก็ทำ อย่างหยาบคายด่าใครก็ทำ อยากกล่าวหาใครก็ทำ
ไม่มีใครอยากมากเรื่อง ไม่มีใครกล้า บางคนกลัวคำขู่ เลยได้ใจ  เจอคุณตระกองขวัญนี่แหละถึงจะไม่กล้าอีก
ตอนนี้ ไม่กล้าแล้ว ตัวจริงทำตัวเป็นเด็กดีไปแล้ว เหลือแต่ตัวอวตานอย่างตุ๊กตาอย่างแร็พที่ยังไม่เลิก
หากคุณตระกองขวัญยอมเลิกตามตำขอ มีหวังได้ใจไปใหญ่กว่าเดิม
อย่างกระทู้ที่คุณน้ำมิตรขอคุณตระกองขวัญ  ก็ยังแสดงความกร่างท้าทายทั้งที่เฉยจะดีกว่า
ก็แค่อยากทำเก่ง กร่าง ให้สาวกเห็นว่าข้าแน่  แต่ความจริงไม่ได้มีน้ำยาอะไรหรอก
โม้ ว่าตอนไปรับทราบข้อหาที่เชียงใหม่จะมีพี่สีเขียวมารับมาส่ง โม้ว่ามีเพื่อนเป็นสีเขียวใหญ่โตที่นั่น
แต่วันไปจริง มีแค่ตำรวจแถวบ้านไปเป็นเพื่อนคนเดียว จ๋อง ๆ  พิมพ์มือแล้วกลับเงียบ ๆ  ไม่กร่างอย่างที่โม้สักนิด
อย่ายอมครับคุณตระกองขวัญ  บอร์ดมีกฎ มีกติกา  บ้านเมืองมีกฎหมาย  ใครไม่พอใจไปที่อื่น
ไม่ใช่จะมาให้คุณตระกองขวัญทำตามที่เขาต้องการ
ทีคุณตระกองขวัญโดนด่า โดนสารพัด ไม่เห็นหน้าไหนออกมาบอกว่าไม่ชอบมาม่า ไม่เอามาม่า เห็นแต่เฮโลกันเข้าไปซ้ำ
แต่พอพวกตัวเองโดน ทำเป็นหาว่ามาม่า เบื่อ ไม่อยากให้เล่นเรื่องส่วนตัว  พวกเอาแต่ได้ ยังจะมาขอให้เลิก
ด่าสิบปี ผมก็จะเชียร์สิบปีครับ

ขืนทำอย่างเอ็งขอ
หมามันก็จะได้ทีโม้คับเมืองว่าสุดท้ายก็ไม่กล้าหือกับมัน  
มันก็จะเย้ยว่า ผู้หญิงปูทางลงให้  รีบโดดใส่


เอ็งน่ะ  รู้จักคนน้อยไป   เอาแต่ถือดี  แต่ไม่ประสีประสา

เตือนแล้วไม่ฟัง   จะมาขออะไร

แล้วจะเห็นเอง  ว่าเป็นอย่างที่เตือนไหม

ดูคน  ดูที่ใจ  ไม่ใช่การกระทำ หรือคำพูด
การกระทำและคำพูดเสแสร้งได้  

ปราชญ์จึงสอนว่า  จงดูให้เห็นจิตใจ  จึงจะรู้ว่าใครเป็นอย่างไร

คน  ต้อง "คน" ให้ทั่ว  จึงจะรู้จักคน

จำไว้