สวัสดีค่ะ เราเป็นคนนึงที่เอาแต่ใจตัวเองมากมากมากถึงมากที่สุดตั้งแต่มีแฟน
ตอนนี้คบกันได้สองปีแล้วแต่ความสัมพันธุ์ของเราเริ่มจากการเป็นเพื่อนสนิทมาสิบปี

คือเราจะไม่ชอบให้แฟนขัดใจเลยสักอย่างถ้าเขาขัดใจเราจะเงียบไม่พอใจไม่พูดด้วย
หรือบางครั้งก็จะหงุดหงิดและทะเลาะกัน ซึ่งเรารู้ตัวนะว่าเราเองทำตัวแย่มากทั้งที่แฟนเรา
ตามใจเราสารพัด ไปไหนจะส่งไลน์มาบอกตลอด กินอะไรจะถ่ายให้ดูทุกครั้ง
แม้แต่ไปเข้าห้องน้ำบังพิมพ์มาบอกเลยค่ะ อาบน้ำแล้วแปรงฟันแล้ว

แต่เราก็เหมือนยังไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำอ่ะ คือมันแค่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ
แบบเรื่องเปิดเพลงฟังในรถ คือเรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วตอนนั้นคอลคุยกัน
เขากำลังขับรถแล้วเปิดเพลงฟังในรถ เราก็บอกให้ปิดเพลง เราไม่อยากได้ยิน
เหมือนเราไปหาเรื่องเขา เพราะเราอยากให้เขาฟังเสียงเรามากกว่า
แล้วกลายเป็นทะเลาะ ก็รู้ว่ามันปัญญาอ่อน และบ้ามาก หนักไปทางโรคจิต
เพราะไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่มีเรื่องไร้สาระอีกเยอะ แล้วเราจะควบคุมอารมณ์ไมได้

เวลาที่บอกให้เขาทำอะไรแล้วไม่ทำตามเลยแต่พอเราหงุดหงิดเขาจะค่อยทำทีหลัง
แต่มันช้าไปละไง เราหงุดหงิดไปแล้ว ทำไมไม่ทำตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพูด
สุดท้ายเขาจะยอมให้เราก่อนตลอด ขอโทษทุกครั้งทั้งๆที่บางทีเขาไม่ได้ผิดเลย
เขาดีมาก แต่เราก็ยังหงุดหงิดอยู่ถึงแม้เขาจะขอโทษแล้ว
เหมือนมันยังอยากเอาชนะ หรือถ้าจะบอกว่าถ้ารักเขาจริงๆก็ไม่ควรเอาชนะ
แต่ให้ยอมกัน เราก็ไม่รู้ทำไมเราถึงยอมไม่ได้ เว้นแต่เราจะรู้สึกว่าเราผิดจริงๆ
แบบเราพูดแรงจริงๆ เราจะขอโทษก่อน

แล้วดวลาทะเลาะกันเราชอบเงียบไม่ตอบ เขาจะไลน์มารัวๆแต่เราก็ชอบฟอร์ม
คือเราก็อยากตอบเลยแต่ทำไมสมองแมร่งไม่สั่งการ
แต่พอเราเงียบไปสัก 30 นาทีถึง 1 ชั่วโมง อารมณ์เราจะเย็นลงเอง
แล้วกลับไปคุยดีๆกับแฟน

เราก็รู้นะว่าเรากระบือเอง 555555 แต่มันควบคุมไม่ได้จริงๆเว้ย แบบทำไม
ตัวเองต้องเดือดกับเรื่องเล็กน้อยขนาดนั้น  อย่าว่าเราเลยนะ
นี่เราก็ด่าตัวเองเยอะแล้ว ให้ช่วยเราเถอะ
เราอยากควบคุมอารมณ์ได้ เพราะตั้งแต่มีแฟน ไอ้อารมณ์เอาแต่ใจอ่ะ
เราดันไปทำกับพ่อแม่เราด้วย เราจะหงุดหงิดมากถ้าโดนพ่อแม่ขัดใจ
ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น ท่านบอกอะไรเราก็ฟังเราก็เงียบ
แต่ตอนนี้เริ่มเอาใหญ่ละ แล้วเราไม่รู้ว่าแาการเรามันต้องถึงขั้นขนาดไปพบแพทย์มั้ย

ขอบคุณทุกคนนะคะ