อาการนี้มักเป็นมากกับเด็กที่ถูกตามใจ เป็นอาการของคุณหนูในทุกระดับ

ชอบเอาชนะ หลงตัวเอง สำคัญตัวเองผิด คิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง

ต้องแก้ไขความเข้าใจของตัวเองใหม่ก่อน ว่าอันที่จริงแล้ว เรานี่คือเศษขยะชิ้นหนึ่ง ไม่ได้มีค่าอะไรเลย โชคดีที่มีพ่อแม่รัก และเอาอกเอาใจ ไม่ขัดใจ และเราก็สันดานเสีย ไม่เคยมองคนอื่น ไม่เคยรับรู้ความต้องการของคนอื่น หรือความจริงที่เป็น ไม่เคยรู้หน้าที่ของตัวเอง ไม่เคยรู้จักที่จะเข้าใจคนอื่น

นั่งพิจารณาถึงความไม่ดีของตัวเอง ขุดคุ้ยมันขึ้นมาให้หมด อะไรที่ควรทำแล้วไม่ทำ อะไรที่ไม่ครทำดันทะลึ่งไปทำ ที่โดนด่าจนบ่อน้ำตาแตก เขาด่าเรื่องอะไร เรื่องที่เรางี่เง่าใช่หรือไม่ พิจารณาเสร็จแล้ว เขียนออกมาทีละหัวข้อ ตั้งชื่อเรื่องว่า รวมความเลวและงี่เง่าที่ฉันมี

ค้นหาพบแล้วก็เริ่มแก้ ตั้งใจที่จะแก้ปัญหาของตัวเอง เวลาใครขัดใจก็นั่งพิจารณาว่าทำไมถึงโกรธ และเรากำลังจะให้เขาตามใจเรื่องอะไร มันไม่สมควรใช่หรือไม่ เขาถึงขัดใจ พอเริ่มตื้นตันเจ็บในอก น้ำตาจะทะลัก ก็เอานิ้วทิ่มตาสักทีสองที เขกหัวตัวเองแรงๆ บอกตัวเองว่า นี่ไม่ใช่นางเอกนะ น้ำส้มก็ยังไม่ได้กิน ทะลึ่งจะร้องไห้

ทำได้หมดตามนี้ จะรู้จักตัวเองมากขึ้น บางทีบ่อน้ำตาอาจจะลึกขึ้นได้บ้าง