สวัสดีค่ะ เรา"หญิงแว่น" (หญิงแว่นในที่นี้คือเราเป็นผู้หญิงที่ใส่แว่นแค่นั้นแหล่ะๆ ไม่มีอะไร 5555555)

อ่ะๆเราขอออกตัวก่อนเลยน้าา ว่านี่คือกระทู้แรกของเรา อาจมีผิดพลาดบ้าง ก็ขอโทษไว้ด้วยนะคะ
กระทู้แรกของเรา เราก็จะมาเขียน มาเล่าประสบการณ์ในการไปเที่ยวเชียงใหม่คนเดียว
โดนการวางแผนแค่คราวๆ ซึ่งเปิดดูตามรีวิวทั่วไป ซึ่งต้องขอเล่าก่อนเลยว่าทำไมถึงตัดสินใจไปคนเดียว
           เราวางแผนมาตั้งแต่เดือนธันวาปีที่แล้ว(2560) ว่าปิดเทอมเราจะไปเที่ยวเชียงใหม่ ซึ่งตอนนั้นเราก็ลองชวนเพื่อน ชวนคนนู้นคนนี้ ประกาศหาเพื่อนไปด้วยลงเฟส จนสุดท้ายเลยมาถึงต้นเดือนมกราปีนี้ เราก็ลังเลอยู่สักอาทิตย์นึง เพราะพึ่งกลับมาจากฟูมูลเมื่อวันที่2 คิดว่าถ้าไปก็แบบกลัวไม่มีตังเก็บ ไม่มีตังเหลือไว้ใช้เวลาจำเป็น จนมาถึงคืนวันที่7มกรา เราก็ตัดสินใจ เก็บเสื้อผ้า เก็บของหลายๆอย่าง ลงในกระเป๋าให้หมด แล้วค่อยคิดอีกทีพรุ่งนี้(8มกรา)ว่าจะไปหรือไม่ไป ......จนสุดท้ายก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นของทริปนี้

เราตัดสินใจในเย็นวันที่8 ว่าเอาว้ะ ไปก็ไป แค่เที่ยวคนเดียว มันคงไม่ยากขนาดนั้นหรอก เราสะพายกระเป๋าออกจากบ้าน พร้อมพึ่งบอกแม่ว่าจะไปเชียงใหม่นะ แต่เราบอกพ่อกับแม่ไปว่าไปกับเพื่อน เขาเลยให้ไป (ใครที่ทางบ้านค่อนข้างเป็นห่วง หรือหวงลูกสาว หรืออะไรก็ตามไม่ควรทำตามนะคะ ไม่ควรโกหกพ่อแม่ เพราะมันก็ไม่ดีกับตัวเอง ควรบอกท่านให้เรียบร้อยว่าเป็นยังไงมันจะได้ปลอดภัย แต่ตัวเราๆก็เซฟตัวเองโดนการบอกเพื่อนไว้สักสองามคน)
หลังจากออกจากบ้านมาเรียบร้อย เราก็ทำการซื้อตั๋วรถทัวร์ของ นครชัยแอร์ หมอชิต-สถานีเดินรถเชียงใหม่ ในราคา569บาท รอบ21:15น.
นั่งๆนอนๆฟังเพลงไปเรื่อยๆ ก็มาถึงเชียงใหม่แล้วจ้าาา
....เราก็ไม่รอช้ามุ่งหน้าเดินไปร้านเช่ามอไซค์ นั่นคือร้านBikkyสุดดังในเชียงใหม่ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่เราลงรถมากนัก สามารถเดินไปได้นะ ไม่ต้องนั่งวิน
ร้านนี้เขาดีตรงที่ไม่ต้องมัดจำเนี่ยแหล่ะ
เราก็เเดินเลือกรถอยู่สักพัก ลองบอกพี่ในร้านดูว่าถ้าจะเอารถขึ้นเขานี่คันไหนดี เขาก็จะแนะนำมา
เราได้เป็นรถ GT125 ระบออโต้ ราคาก็อยู่ที่300บาทต่อวัน เราเช่า3วันก็900บาท
*แนะนำให้เช็ครถดีๆ ทั้งเบรค ล้อ แฮนบิด และน้ำมัน*
พอเช่าเรียบร้อยก็ออกเดินทางกันเลยยย เราแวะไปเติมน้ำมันให้เต็มถังก่อนเลยเพื่ออไม่ให้น้ำมันหมดกลางทาง
.
.
มุ่งหน้าสู่ดอยชัวร์ญ่า ที่พักบนอินทนนท์เลยจ้าาา
เปิดจีพีเอสแล้ววิ่งตามทางได้เลย ทางที่เราวิ่งมันโล่งมาก จำชื่อถนนไม่ได้เหมือนกัน จำได้แค่ว่าเป็นการขี่มอไซคืที่ยาวนานมาก บิดได้เกิน100km/hr (อันตรายนะจ้ะ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นๆ)
...อ่ะๆพอขี่ไปสักพักหิว เอ้าๆ!!หิวก็ต้องแวะหาอะไรกินสิ่ๆ 55555555 ถือว่าพักรถด้วยเลยแล้วกันนน
....กินเสร็จก็อย่ารอช้า มุ่งหน้าขี่รถไปกันต่อเลยๆ

vv
v
เรามาถึงที่แรกก็คือ น้ำตกวชิรธาร
จริงๆไม่ได้ตั้งใจจะเข้า เห็นรถตู้เขาเลี้ยวมา ก็บ้าจี้เลี้ยวตามเฉย 55555555
เหมือนคนบ้าแบกของอย่างกะจะย้ายบ้าน 555555
ถ้ามีคนเดินข้างๆด้วยกันแบบนี้ก็คงดี
อ่ะเลิกมโนแล้วไปหาที่พักกันต่อออ
.
.
ขี่ไปสักพักกก รถล้มจ้าาาา
ล้มเพราะอะไรหน่ะหรอ ล้มเพราะจะถามทางคน(สัญญาณโทรศัพท์มันขาดๆหาย+โทรศัพท์ค้าง) แล้วเราจอดรถไม่นิ่ง รถไหลตกไหล่ทาง 5555555555
ตลกมากกก หน้าทิ่มเลย แต่คืออายมากกว่า คนบ้าไรแค่จอดรถรถยังไหลล้มได้
....อันนี้ไม่มีรูปประกอบแน่นอน เพราะเรามัวแต่เจ็บอยู่ 5555555

ไปต่อค่ะๆ หยุดขำเราด้วย 5555555
.
.
มาถึงดอยชัวร์จ้าแล้วจ้า เราไม่ได้ถ่ายรูปไว้เช่นเคย http://www.doisureyacamping.com/ แปะลิงค์ไว้ให้แทนแล้วกันๆ
ที่นี่เราสามารถwalk in เข้าพักได้เลยนะ(สำหรับเต็นท์) เราเลือกนอนเต็นท์ ค่าเต็นท์ราคาอยู่ที่400บาท ถ้าเอาเครื่องนอนก็บวกเพิ่ม100บาทเลย
พอจ่ายเงินเสร็จ เขาจะให้เราไปเลือกเต็นท์ ในขนาดที่ตรงกับราคาที่เราเลือก
เราเลือกเต็นท์นี้ื
เก็บของ อาบน้ำล้างหน้าล้างตา และนั่งพักดูแผลในเต็นท์สักแปป ก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้วจ้าาา กิ่วแม่ปานที่หวังไว้ว่าจะไปเป็นที่แรกก็คงไม่โอเคแล้ว
ก็ต้องเปิดเน็ตหาที่เที่ยวใหม่ ซูมๆดูจากจีพีเอสว่าอันไหนไปได้ไม่ไกลจากที่พัก สรุปก็ได้เป็นที่นี่....
vv
v
สถานีเกษตรหลวงอินทนนท์
ที่นี่เก็บค่าเข้า20บาทนะ เราจอดรถไว้ข้างนอก ไม่ได้ขี่เข้าไป
เราก็เดินมัวๆไปเรื่อย เข้าโรงเพาะปลูกต้นไม้ไรนี่แหล่ะ เรียกไม่เป็น 5555555 มีแต่ดอกไม้ กล้วยไม้สวยๆเต็มไปหมด ถ่ายรูปไดเพลินๆ

ถึงเราจะมาคนเดียว แน่นอนเราก็ไม่พลาดที่จะพยายามหรือหาทางในการถ่ายรูปตัวเองให้สวยๆแน่นอน แค่มีขาตั้งกล้อง/ตั้งกล้องบนขอบทางงี้ กดตั้งเวลาสัก10วิแล้วก็วิ่งไปแอคท่าได้เลยยย คนรอบข้างเขาจะมองยังไงก็ช่างเขาเน้อ
เดินไปเรื่อยๆเลยจ้าา เจอนู้นเจอนี่ก็แวะถ่ายรูปเล่นเอาหน่อย

เดินมาสักพักก็เห็นร้านกาแฟ ชื่อร้านว่า "กาแฟโครงการหลวง"
เราสั่งชาเย็นไปแก้วนึง พร้อมกับซื้อโปสการ์ดและแสตมป์เอามาเขียนส่งกลับหาตัวเองด้วยยย
นั่งพัก นั่งคิดไรไปเรื่อยๆสักพักเราคิดว่าเดินเที่ยวที่นี่ที่เดียวแหล่ะ ไปที่อื่นคงไม่ทัน
หายเหนื่อย หายร้อนแล้วก็เดินเล่นต่อเลยยยๆ

เดินมัวๆมาก็เจอเหมือนสวนอะไรสักอย่างเนี่ยแหล่ะๆ เราไม่ได้สังเกต


ไปน้ำตกสิริภูมิกันต่อดีกว่าๆ
จริงๆคือมันเดินไปได้นะ แต่เราอ่ะดันไม่รู้ เลยเดินกลับไปทางออกแล้วขี่มอไซค์ไป
ขับรถมาสักนิดเดียวก็เจอเลย

และนี่คือทางที่เราจะเดินไป
เราเดินกลับเลยจ้า กลัวทางข้างหน้า 555555555
หันหลังกลับไปเจอพี่ผู้ชายผู้หญิงที่เขามาด้วยกัน เลยชวนพี่เขาเดินไปด้วยกัน จะได้มีเพื่อน 55555555

เดิน
เดิน
เดินไปเรื่อยๆ

ยังถ่ายรูปเพลินๆจ้าาาา

อ่ะเริ่มไม่ใช่และ เริ่มรู้สึกเหมือนวนกลับมาที่เดิม คิดสักพัก อ๋อๆ เรามาผิดทาง จ้าาาาาาาาา
พี่2คนที่เดินมาด้วยเขาก็แวะถ่ายรูปเล่น เราก็เลยขอตัวแยกแล้วเดินย้อนกลับไปทางเดิม


พอเดินย้อน ย้อนกลับมาทางเดิม อ๋อจ้าาา มันมีป้ายบอกทางนะ แต่เราอ่ะไม่เห็น เพราะต้นไม้บัง(หรือเราโง่ก็ไม่รู้5555555)
ทางเดินเข้านี่เงียบ เงียบมาก ไม่มีคนเลย ปกคลุมด้วยต้นไม่เต็มไปหมด คิดในใจเอ้ยจะไกลมั๊ยเนี่ย เราจะเดินไปน้ำตกทำไมว้ะ โอ้ยยย จริงๆคือกลัว 55555555555

ใกล้ถึงแล้ววว
.
.
ถึงแล้วเว้ยยยยย
เจอแล้วก็รีบกลับสิ่จ้ะ ไม่รีรออะไรทั้งนั้น วิ่งอย่างเดียว รีบ กลัว 55555555555

ออกมาถึงข้างนอกก็พัก ก็แวะกินน้ำก่อนน
หายเหนื่อยแล้วก็กลับที่พักกันดีกว่าาาาา
.
.
.