ขอออกตัวก่อนนะคะ ว่าเราเป็นคนอารมณ์ดี ห้าวๆ เเต่สดใสมาตั้งเเต่เด็ก ป้าๆ อาๆ จะเอ็นดูเพราะพูดเก่ง เข้ากับผู้ใหญ่ได้ง่าย เเต่สวนทางกับชีวิตในโรงเรียนค่ะ ตั้งเเต่เป็นอนุบาลมา เเทบไม่มีใคร มีเพื่อนบ้างเเค่คนสองคน เเต่ไม่ได้สนิทอะไร
ขอบอกก่อนว่า พ่อเราหวงเรามาก ตอนป.6ออกไปเล่นกับเพื่อนรุ่นน้องชายหญิง โดนตีเเล้วลากกลับบ้าน ทั้งๆที่ก่อนมาเล่นก็ขออนุญาตเเล้ว เหตุเพราะมีเพื่อนผชมาเล่นด้วย พ่อก็ถึงกับห้ามให้เราเลิกคบกับเพื่อนเลย เเต่ถึงอย่างไร เราก็คบค่ะ ไม่เล่นที่บ้านเเล้ว ก็เล่นกันที่โรงเรียนเเทน 555+
หลังจากนั้นมา เราจบป.6 ขึ้นม.1 เราก็มีเพื่อนใหม่ตามธรรมดา เเต่ก็ไม่ทิ้งเพื่อนสมัยประถมนะคะ ยังทักทายกินขนมด้วยกันบ่อยๆ จนมาวันหนึ่ง เพื่อนๆประถมผช มาเยี่ยมมาดูปลาที่บ้าน ปล.สมัยนั้นเป็นเด็กที่ชอบปลากัดมาก เข้ากับเด็กผช ได้ดีกว่าผญ
พ่อมาจากไหน ไล่เพื่อนเราออกจากบ้านเลยค่ะ ประมาณว่าไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับเราอีก เราไม่คิดว่านั่นคือชนวนค่ะ เพื่อนๆที่ถูกพ่อเราไล่ บ้านเรารู้จักเขาดี เเล้วเรื่องนี้ถูกลือไปทั้งหมู่บ้านเลย เราอายมาก เเทบไม่กล้าออกไปไหน
นับเเต่นั้นมา ถ้าไม่ใช่ไปโรงเรียน พ่อจะขังเราไว้เเต่บ้าน ไม่ให้ไปไหน ขังเเบบปิดประตูทุกบานเเบบปิดล็อค ลงเเม่กุญเเจตัวเขื่องไว้ ปิดชนิดบ้านมืด ไม่ว่าพ่อจะออกไปไหนไกลๆหรือเเค่ไปเก็บผักในสวน จนถึงเรามีวันนั้นของเดือน พ่อยังออกไปซื้อผ้าอนามัยให้เลยค่ะ ขนาดผู้ปกครองของเพื่อนรุ่นน้องมาที่บ้านเพื่อให้เราสอนการบ้านให้ลูกเขา พ่อเราก็ไม่ชอบใจ หลังจากนั้นเขาก็ไม่มาอีกเลยค่ะ เเม่เราก็พูดบ้างนะคะว่าอย่าขังเราไว้ มันจะกดดันเรา เเล้วมันก็จริงค่ะ เพราะเมื่อเราโดนขังอยู่กับบ้าน อยู่คนเดียวลำพัง เราเงียบไปเลยค่ะ จะร่าเริงตอนอยู่โรงเรียนเท่านั้น เเม่ก็พูดอยู่เสมอนะคะ ว่าที่พ่อเป็นเเบบนี้ เพราะกลัวเรามีเเฟน เเล้วเรียนไม่จบ
จนมาถึงใกล้จบม.6 ช่วงนั้นเป็นช่วงตัดสินใจเข้ามหาลัย พ่อก็บังคับให้เราเรียนครู ที่มหาลัยใกล้บ้าน เราก็ปฏิเสธค่ะ เเม่ก็ช่วยพูดอีกเสียง อยากให้เราไปเรียนไกลๆ ออกไปเจอโลกข้างนอก เพราะเเค่อยู่บ้านก็เเทบจะข้ามถนนไม่เป็น ว่ายน้ำไม่ได้เพราะพ่อไม่ให้ลงน้ำเลย ทำกับข้าวเเทบไม่เป็น เพราะเข้าทีไร โดนไล่ตะเพิดออกมาตลอด เเต่พ่อดึงดันค่ะ ให้เรียนใกล้บ้านท่าเดียว เราก็ได้ค่ะ เเต่ไม่เรียนครูนะ เรียนสายคอมบริหารเเทน พ่อเเกก็สำทับไว้นะคะว่าอย่ามีเเฟนอย่าคบผชเด็ดขาด ถ้ามีเเฟน เเกให้ลาออก คือบอกก่อนนะคะ หน้าตาเราสวนทางกับนิสัยมาก ฟันเหยิน คืออย่าว่าเเต่จะมีใครมาจีบ เเค่เดิน ผชยังไม่กล้าเดินเฉียดเราเลย โดนล้อประจำว่ากลัวเราเอาฟันเฉาะหน้า 5555+
ตอนเเรกที่ก้าวออกจากบ้านมาอยู่หอมหาลัย เราคิดว่าเรามีอิสระในการจัดการชีวิตตัวเอง เเต่เปล่าค่ะ พ่อโทรหาทุกวัน เพื่อเช็คว่าเราอยู่ไหน ทำอะไร กับใคร เเกไม่ให้ไปไหนค่ะ ให้อยู่เเต่หอ กับไปเรียนเท่านั้น ตอนนี้อยู่ปี4 เเล้ว ยังไปไหนเเทบไม่ถูกเลยค่ะ
อยู่หอนอกคนเดียว ปิดม่านปิดประตู จนห้องมืด มืดชนิดที่ว่า เพื่อนถามว่าอยู่ได้ไงมืดๆ มันติดไปเเล้วค่ะบอกเลย ไม่ชอบเปิดหน้าต่าง เปิดม่าน หรือเเม้กระทั่งหน้าต่าง
ตอนนี้วางเเผนว่าตอนเรียนจบ ตั้งใจจะโกนหัวบวชชีทดเเทนพระคุณ เเล้วค่อยทำงาน พ่อก็ไม่ยอมอีกค่ะ กลัวใครมาจีบอีก TT_TT
อยากทราบว่ามีใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ
ปล.พ่อเราตอนหนุ่มๆ เเกเจ้าชู้มากค่ะ
เคยโดนพ่อขังไว้เเต่บ้าน ไม่ให้ออกไปไหนไหม?
ขอบอกก่อนว่า พ่อเราหวงเรามาก ตอนป.6ออกไปเล่นกับเพื่อนรุ่นน้องชายหญิง โดนตีเเล้วลากกลับบ้าน ทั้งๆที่ก่อนมาเล่นก็ขออนุญาตเเล้ว เหตุเพราะมีเพื่อนผชมาเล่นด้วย พ่อก็ถึงกับห้ามให้เราเลิกคบกับเพื่อนเลย เเต่ถึงอย่างไร เราก็คบค่ะ ไม่เล่นที่บ้านเเล้ว ก็เล่นกันที่โรงเรียนเเทน 555+
หลังจากนั้นมา เราจบป.6 ขึ้นม.1 เราก็มีเพื่อนใหม่ตามธรรมดา เเต่ก็ไม่ทิ้งเพื่อนสมัยประถมนะคะ ยังทักทายกินขนมด้วยกันบ่อยๆ จนมาวันหนึ่ง เพื่อนๆประถมผช มาเยี่ยมมาดูปลาที่บ้าน ปล.สมัยนั้นเป็นเด็กที่ชอบปลากัดมาก เข้ากับเด็กผช ได้ดีกว่าผญ
พ่อมาจากไหน ไล่เพื่อนเราออกจากบ้านเลยค่ะ ประมาณว่าไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับเราอีก เราไม่คิดว่านั่นคือชนวนค่ะ เพื่อนๆที่ถูกพ่อเราไล่ บ้านเรารู้จักเขาดี เเล้วเรื่องนี้ถูกลือไปทั้งหมู่บ้านเลย เราอายมาก เเทบไม่กล้าออกไปไหน
นับเเต่นั้นมา ถ้าไม่ใช่ไปโรงเรียน พ่อจะขังเราไว้เเต่บ้าน ไม่ให้ไปไหน ขังเเบบปิดประตูทุกบานเเบบปิดล็อค ลงเเม่กุญเเจตัวเขื่องไว้ ปิดชนิดบ้านมืด ไม่ว่าพ่อจะออกไปไหนไกลๆหรือเเค่ไปเก็บผักในสวน จนถึงเรามีวันนั้นของเดือน พ่อยังออกไปซื้อผ้าอนามัยให้เลยค่ะ ขนาดผู้ปกครองของเพื่อนรุ่นน้องมาที่บ้านเพื่อให้เราสอนการบ้านให้ลูกเขา พ่อเราก็ไม่ชอบใจ หลังจากนั้นเขาก็ไม่มาอีกเลยค่ะ เเม่เราก็พูดบ้างนะคะว่าอย่าขังเราไว้ มันจะกดดันเรา เเล้วมันก็จริงค่ะ เพราะเมื่อเราโดนขังอยู่กับบ้าน อยู่คนเดียวลำพัง เราเงียบไปเลยค่ะ จะร่าเริงตอนอยู่โรงเรียนเท่านั้น เเม่ก็พูดอยู่เสมอนะคะ ว่าที่พ่อเป็นเเบบนี้ เพราะกลัวเรามีเเฟน เเล้วเรียนไม่จบ
จนมาถึงใกล้จบม.6 ช่วงนั้นเป็นช่วงตัดสินใจเข้ามหาลัย พ่อก็บังคับให้เราเรียนครู ที่มหาลัยใกล้บ้าน เราก็ปฏิเสธค่ะ เเม่ก็ช่วยพูดอีกเสียง อยากให้เราไปเรียนไกลๆ ออกไปเจอโลกข้างนอก เพราะเเค่อยู่บ้านก็เเทบจะข้ามถนนไม่เป็น ว่ายน้ำไม่ได้เพราะพ่อไม่ให้ลงน้ำเลย ทำกับข้าวเเทบไม่เป็น เพราะเข้าทีไร โดนไล่ตะเพิดออกมาตลอด เเต่พ่อดึงดันค่ะ ให้เรียนใกล้บ้านท่าเดียว เราก็ได้ค่ะ เเต่ไม่เรียนครูนะ เรียนสายคอมบริหารเเทน พ่อเเกก็สำทับไว้นะคะว่าอย่ามีเเฟนอย่าคบผชเด็ดขาด ถ้ามีเเฟน เเกให้ลาออก คือบอกก่อนนะคะ หน้าตาเราสวนทางกับนิสัยมาก ฟันเหยิน คืออย่าว่าเเต่จะมีใครมาจีบ เเค่เดิน ผชยังไม่กล้าเดินเฉียดเราเลย โดนล้อประจำว่ากลัวเราเอาฟันเฉาะหน้า 5555+
ตอนเเรกที่ก้าวออกจากบ้านมาอยู่หอมหาลัย เราคิดว่าเรามีอิสระในการจัดการชีวิตตัวเอง เเต่เปล่าค่ะ พ่อโทรหาทุกวัน เพื่อเช็คว่าเราอยู่ไหน ทำอะไร กับใคร เเกไม่ให้ไปไหนค่ะ ให้อยู่เเต่หอ กับไปเรียนเท่านั้น ตอนนี้อยู่ปี4 เเล้ว ยังไปไหนเเทบไม่ถูกเลยค่ะ
อยู่หอนอกคนเดียว ปิดม่านปิดประตู จนห้องมืด มืดชนิดที่ว่า เพื่อนถามว่าอยู่ได้ไงมืดๆ มันติดไปเเล้วค่ะบอกเลย ไม่ชอบเปิดหน้าต่าง เปิดม่าน หรือเเม้กระทั่งหน้าต่าง
ตอนนี้วางเเผนว่าตอนเรียนจบ ตั้งใจจะโกนหัวบวชชีทดเเทนพระคุณ เเล้วค่อยทำงาน พ่อก็ไม่ยอมอีกค่ะ กลัวใครมาจีบอีก TT_TT
อยากทราบว่ามีใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ
ปล.พ่อเราตอนหนุ่มๆ เเกเจ้าชู้มากค่ะ