อันกระจก ส่องรู้...............ตนตัว
จุดด่างดำ ดีชั่ว................ย่อมแจ้ง
แต่อย่าหลง อย่ามัว..........ส่องแต่ ใครนา
ดูตนบ้าง อย่าแสร้ง...........ไม่รู้ ไม่มอง

ตามหลักปรัชญา กระจกถูกใช้ให้เป็นเสียงสะท้อนที่คนรอบข้างมีต่อตนเอง
ทางด้านการเมืองก็ไม่ต่างกัน มันหมายถึงเสียงสะท้อนจากประชาชนถึงผลงานทั้งด้านดีทั้งด้านร้ายของผู้ถืออำนาจบริหาร
ผลงานวันนี้เป็นเช่นไร ถ้าผู้มีอำนาจเลือกที่จะรับฟังเสียงชมเชยเพียงด้านเดียวแล้วปิดปากเสียงติเตียน แล้วล่ะก็
ก็ไม่ได้หมายความว่า ภาพสะท้อนของผู้มีอำนาจในกระจกนั้น จะพิสุทธิ์ใสปราจากราคีในสายตาประชาชนแต่อย่างใด
มิหนำซ้ำมันยังเหมือนมีรอยร้าวบนภาพของผู้มีอำนาจ ที่ทำอย่างไรก็ไม่สามารถลบให้หายไปได้ในสายตาประชาชน