จขกท เป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่นในตนเองอย่างแรง เรามีครอบครัวที่อบอุ่นมาก แต่ครอบครัวเราเป็นคนโบราณ พ่อแม่มักจะไม่ลูกนอกลู่นอกทาง (ซึ่งเป็นเรื่องดีสำหรับบางเรื่อง) เรามักไม่กล้าทำอะไรเอง หรือต้องคอยมีพรรคพวกหรือคนร่วมแจมเสมอ หลายคนมองว่าเราเป็นคนร่าเริง แต่จริงๆ เราเป็นโรคซึมเศร้าอ่อนๆ จากหลายๆอย่างในชีวิต เพราะเราอาจจะใช้ชีวิตแบบคนจริงจังและกดดันตลอดเวลา หลายครั้งเรามักว่าดูถูกตัวเองโดยไม่รู้ตัว ว่าตัวเองจนเคยชิน ชื่นชมตัวเองไม่เป็น อารมณ์แปรปรวน เชื่ออะไรคนง่ายเกินไป แคร์อะไรมากเกินไป ซึ่งมีเหตุการณ์หลายๆอย่างในชีวิตที่เราตัดสินใจพลาด เช่น มั่นใจว่าตนเองจะได้งานง่ายๆจากสายที่จบมาแต่กลับเป็นคนละเรื่องกัน ได้เงินเดือนในวัยเดียวกันน้อยกว่าชาวบ้าน รู้สึกเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าทำไมเราไม่รวยเหมือนคนอื่นๆ บ้าง ทำไมเราไม่มีเพื่อนดีๆบ้าง แบบคนอื่นบ้าง ทำไมเราถึงไม่มีงานดีๆ เหมือนที่คนอื่นบ้าง เรารู้ว่าหลายครั้งเราอ่อนแอและโง่เกินไปที่จะอยู่บนโลกนี้ (แต่เราโลกไม่สวยขนาดนั้น) เราเคยได้คนชมแต่รู้สึกว่ามันเป็นเพียงแค่ลมปากคนเท่านั้น เราจำเป็นต้องออกมาอยู่คนเดียวเพื่อให้เราเข้มแข็งไหม เพื่อนๆมีวิธีผ่านจุดนี้มาได้อย่างไร