ทั้งนู๋นิดและนู๋น้ำ ต่างมีแนวคิดและจุดยืนทางการเมืองคล้ายๆกันคือ รัฐบาลต้องมาจากการเลือกตั้งบนพื้นฐานการปกครองระบอบประชาธิปไตย ไม่ชอบการทำรัฐประหาร และความอยุติธรรม ดังนั้นเมื่อกลุ่มแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ หรือ นปช. ได้รวมตัวกันออกมาชุมนุมเรียกร้องให้รัฐบาลประชาธิปัตย์(สมัยนั้น)ยุบสภา เพื่อเลือกตั้งใหม่ ให้ประชาชนเป็นคนเลือกผู้ที่จะมาเป็นรัฐบาลด้วยตนเองตามการปกครองระบอบประชาธิปไตย ทั้งนี้ก็เพราะมีข่าวลือหนาหูว่า การแต่งตั้งรัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์นั้นมาจากค่ายทหารผู้ซึ่งทำการยึดอำนาจมาจากรัฐบาลชุดก่อนนั่นเอง ทั้งนู๋นิดและนู๋น้ำจึงได้เข้าร่วมชุมนุมกับกลุ่ม นปช. เป็นบางครั้งที่เวลาและโอกาสอำนวย ทั้งนี้เพื่อร่วมแสดงจุดยืนแนวคิดทางการเมืองของตัวเอง


หลังจากกลับจากโบนันซ่า ก็มีการนัดชุมนุมกันของกลุ่ม นปช.ขึ้นอีกที่บริเวณอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย สี่แยกคอกวัว สองสาวนู๋นิดและนู๋น้ำต่างก็นัดกันจะไปร่วมชุมนุมอีก ครั้งนั้นกลุ่ม นปช.ต้องการแสดงพลังด้วยการชูประเด็นว่า “แดงทั้งเมือง” โดยมีคอนเซปต์ว่าแดงยกพลมาทั้งทางบกและทางน้ำ โดยแนวร่วมที่จะมาทางน้ำนั้นก็ให้ไปขึ้นเรือตามท่าน้ำต่างๆตลอดฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา เอาตามที่ท่านสะดวกและสบายใจ (ความจริงคือ เนื่องจากแนวร่วมคนเสื้อแดงมีเป็นจำนวนมาก แกนนำจึงหาทางลดการจราจรที่หนาแน่นติดขัดทางบกให้ไปติดขัดทางน้ำแทน ...ฮา)



นู๋น้ำนั้นสะดวกที่จะเป็นพลังแนวร่วมทางบก ส่วนนู๋นิดอาสาสมัครใจที่จะเป็นแนวร่วมทางน้ำ (นั่งเรือมาทั้งสนุกและตื่นเต้นกว่ามาทางรถเป็นไหนๆ) กำลังพลที่มาทางบกนั้นจะมีจำนวนมากและตื่นเต้นแค่ไหนนู๋นิดไม่รู้ แต่พลังแนวร่วมที่มาทางน้ำที่นู๋นิดมาขึ้นเรือที่ท่าน้ำนนท์นั้น มีมากมายจนตลอดลำน้ำเจ้าพระยาช่วงท่าน้ำนนท์จนถึงท่าพระจันทร์นั้นแดงเถือกไปด้วยเรือคนใส่เสื้อแดงไหลตามกันมาเป็นสาย รวมไปถึงคนใส่เสื้อแดงที่มาให้กำลังใจกันเต็มสองฝั่งแม่น้ำต่างโบกสะบัดธงสีแดง นปช. เป็นทิวแถวเรียงรายตลอดลำน้ำ

... ใจเต้นแรง ฮึกเหิมระคนตื่นเต้น ถ้าหากเกิดอุบัติเหตุเรือลำใดลำหนึ่งล่ม คงได้เกิดโศรกนาฏกรรมครั้งใหญ่ออกข่าวไปทั่วโลกแน่ๆ นู๋นิดก็ได้แต่ภาวนาให้ทุกอย่างลุล่วงไปได้ด้วยดี ... และทุกอย่างก็โอเคอย่างที่ใจนึกไม่มีเหตุการณ์ร้ายอะไรเกิดขึ้น

เมื่อขึ้นฝั่งมาได้ โอยจะเป็นลม คนเสื้อแดงมามากมายจริงๆ แล้วอย่างนี้นู๋น้ำเธอจะอยู่ตรงจุดไหนล่ะหนอ? นู๋นิดหยิบมือถือขึ้นมากดหานู๋น้ำ กว่าจะคุยกันได้กว่าจะพูดกัน(พอ)รู้เรื่องก็กินเวลาไปหลายนาที เพราะคนเสื้อแดงมาชุมนุมกันมากมายจริงๆ ต่างแย่งกันใช้ช่องสัญญาณโทรศัพท์ เสียงดังอึกทึกเบียดเสียดกันจนเหมือนไหลไปตามคลื่นมนุษย์มากกว่าการเดิน



กว่านู๋นิดจะเบียดเสียดฝูงคนมาที่จุดนัดพบได้ก็กินเวลาเกือบชั่วโมง ทั้งๆที่ระยะทางก็ไม่ได้ไกลอะไรเลย   แต่ที่น่าเสียดายและผิดหวังที่สุดก็คือ นู๋นิดหาคนที่ชือ น้ำมิตร ไม่เจอเลย (โธ่ต่อให้คุณน้ำยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่ตรงนั้น ก็ยังหาไม่เจอ เพราะคนเยอะแยะมากมายจริงๆ)
เมื่อมีความยากลำบากที่จะหากันให้เจอ อีกทั้งการติดต่อสื่อสารก็ติดขัดเหลือเกิน เราสองคนจึงต้องใส่ Converse All Star กันคนละคู่ ทางใครทางมันดีที่สุด

ถ้าให้เดานะ ในวันนั้นนู๋น้ำเธอจะต้องไปยืนฟังปราศรัยของแกนนำแถวๆหน้าเวทีแน่ๆ ไม่ใช่ว่านู๋น้ำเธอจะเชื่อคำปราศรัยหรือการโน้มน้าวของบรรดาแกนนำซะทั้งหมดหรอกนะ เพียงแต่ด้วยบุคลิกและอุปนิสัยของคุณน้ำมิตร เธอจะรับฟังข้อมูลข่าวสารไว้เยอะมาก คล้ายๆว่าเธอจะเก็บข้อมูลเอาไว้ให้มากที่สุด เพื่อจะรอเปรียบเทียบและวิเคราะห์กับข้อมูลอีกหลายๆด้าน

ส่วนนู๋นิดนะเหรอ ขนมสิคะ สายตามีแต่สอดส่ายหาขนมและของกระจุกกระจิกที่เค้านำมาขายเป็นอันดับแรก ต่อมาก็จะเป็นการเดินหามุมถ่ายรูป ไม่รู้จะถ่ายอะไรนักหนาเพราะมองไปทางไหนก็มีแต่สีแดง แต่ที่แน่ๆแอบ Candid สาวเสื้อแดงที่มีแต่คนสวยๆน่ารักๆน่ะสนุกสุดๆ ภูมิใจมาก เสียดายที่ภาพความประทับใจเหล่านี้หายไปกับคอมเครื่องเก่าเสียแล้ว

วันนั้นแม้จะเสียดายที่ไม่ได้เจอนู๋น้ำ แต่ก็ดีใจที่การไปชุมนุมครั้งนั้นผ่านพ้นไปด้วยดี เป็นการชุมนุมที่สงบเรียบร้อย ไม่มีเหตุร้ายใดๆเกิดขึ้นอย่างที่หลายฝ่ายกังวลใจ มีแต่มิตรภาพและกำลังใจที่คนเสื้อแดงมีให้แก่กันและกันที่จะร่วมกันต่อสู้เพื่อจุดยืน แนวคิด และอุดมการณ์ร่วมกัน นู๋นิดเองดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์หน้านี้ และคิดว่า ... นู๋น้ำก็คงเช่นเดียวกัน ...