คือวันนั้นเป็นวันกีฬาสีวันสุดท้ายครับ ช่วงใกล้ปิดงานกีฬาสีแล้ว อาจารย์เรียกรวมปิดงานกีฬาสี
ก่อนจะปล่อยกลับบ้าน อาจารย์ให้ทุกคนจับมือกันทำเป็นวงกลม แล้วก็ร้องเพลงสามัคคี จับมือกันไปด้านซ้าย,ขวา พร้อมเพียงกัน
แล้วผมได้จับมือกับใครไม่รู้เป็นผู้หญิงอยู่ด้านซ้าย อยู่สีเดียวกัน ไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้ว่าอยู่คณะอะไร ส่วนเพื่อนผมอยู่ด้านขวาเป็นผู้ชาย
ช่วงที่ผมได้จับมือกับผู้หญิงด้านซ้าย รู้สึกฟินมาก เขินสุดๆ แล้วผมก็แอบเหลือบไปมองนิดนึง เห็นแค่ด้านข้าง รู้แค่ว่าชอบมากๆ น่ารัก
ผมแอบมองเค้านิดเดียวแล้วก็ไม่มองอีกเลย เขินมากๆ แล้วผมก็ไปมองด้านหน้าขวาแทน ช่วงนั้นก็มีกล้องมาเดินถ่ายเป็นวงกลม
ช่วงที่ผมมองด้านหน้าขวา ผมกลับไปมองเค้าอีกที รู้สึกเค้าหันมามอง แล้วผมก็มองด้านหน้าต่อ
ตอนจับมือกันผมรู้สึกว่า ผมจับมือเค้าไม่เต็มมือ ในใจผมคิดอยากจะเอามือผมขยับไปจับให้เต็มมือแต่ไม่กล้า เขินมาก
เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก แล้วอาจารย์ก็ให้ปล่อยมือ ปล่อยกลับบ้าน ผมก็กลับบ้าน แม้แต่หน้าผมก็จำไม่ได้
พอผมกลับบ้าน ผมก็เลยไปหาเฟสเค้า หาทั้งวันทั้งคืนก็หาไม่เจอ แล้ววันต่อมาในเพจวิทยาลัยก็ลงรูป ช่วงจับมือกัน ผมก็เลยจำหน้าเค้าได้
ผมก็มาหาเฟสเค้าอีกครั้งจนไปเจอเฟสเพื่อนข้างๆเค้าในช่วงจับมือกันเป็นวงกลม แต่ปรากฎว่า เพื่อนคนข้างๆเค้าไม่ได้อยู่คณะเดียวกันแค่อยู่สีเดียวกัน
ผมก็เริ่มหมดหวัง คงได้เจอแค่วันนั้นวันเดียว ผมหาเฟสไปเรื่อยๆเป็นวัน เจอแค่คนในสีเดียวกัน เห็นแต่คนอื่นในสีเดียวกันถ่ายรูปกับเพื่อนๆในคณะ
ผมไม่รู้เค้ามีเพื่อนรึเปล่า ผมหาเฟสเค้าไม่เจอเลย ผมไม่รู้เค้าอยู่คณะไหน ผมรู้แค่ว่าอยู่สีเดียวกัน
แอบชอบคนไม่รู้จัก ในวันกีฬาสี
ก่อนจะปล่อยกลับบ้าน อาจารย์ให้ทุกคนจับมือกันทำเป็นวงกลม แล้วก็ร้องเพลงสามัคคี จับมือกันไปด้านซ้าย,ขวา พร้อมเพียงกัน
แล้วผมได้จับมือกับใครไม่รู้เป็นผู้หญิงอยู่ด้านซ้าย อยู่สีเดียวกัน ไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้ว่าอยู่คณะอะไร ส่วนเพื่อนผมอยู่ด้านขวาเป็นผู้ชาย
ช่วงที่ผมได้จับมือกับผู้หญิงด้านซ้าย รู้สึกฟินมาก เขินสุดๆ แล้วผมก็แอบเหลือบไปมองนิดนึง เห็นแค่ด้านข้าง รู้แค่ว่าชอบมากๆ น่ารัก
ผมแอบมองเค้านิดเดียวแล้วก็ไม่มองอีกเลย เขินมากๆ แล้วผมก็ไปมองด้านหน้าขวาแทน ช่วงนั้นก็มีกล้องมาเดินถ่ายเป็นวงกลม
ช่วงที่ผมมองด้านหน้าขวา ผมกลับไปมองเค้าอีกที รู้สึกเค้าหันมามอง แล้วผมก็มองด้านหน้าต่อ
ตอนจับมือกันผมรู้สึกว่า ผมจับมือเค้าไม่เต็มมือ ในใจผมคิดอยากจะเอามือผมขยับไปจับให้เต็มมือแต่ไม่กล้า เขินมาก
เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก แล้วอาจารย์ก็ให้ปล่อยมือ ปล่อยกลับบ้าน ผมก็กลับบ้าน แม้แต่หน้าผมก็จำไม่ได้
พอผมกลับบ้าน ผมก็เลยไปหาเฟสเค้า หาทั้งวันทั้งคืนก็หาไม่เจอ แล้ววันต่อมาในเพจวิทยาลัยก็ลงรูป ช่วงจับมือกัน ผมก็เลยจำหน้าเค้าได้
ผมก็มาหาเฟสเค้าอีกครั้งจนไปเจอเฟสเพื่อนข้างๆเค้าในช่วงจับมือกันเป็นวงกลม แต่ปรากฎว่า เพื่อนคนข้างๆเค้าไม่ได้อยู่คณะเดียวกันแค่อยู่สีเดียวกัน
ผมก็เริ่มหมดหวัง คงได้เจอแค่วันนั้นวันเดียว ผมหาเฟสไปเรื่อยๆเป็นวัน เจอแค่คนในสีเดียวกัน เห็นแต่คนอื่นในสีเดียวกันถ่ายรูปกับเพื่อนๆในคณะ
ผมไม่รู้เค้ามีเพื่อนรึเปล่า ผมหาเฟสเค้าไม่เจอเลย ผมไม่รู้เค้าอยู่คณะไหน ผมรู้แค่ว่าอยู่สีเดียวกัน