ไม่รู้มีใครเหมือนผมป่าว ต่อให้ช่วงนั้นจะมีเงินแค่ไหน สามารถจ่ายได้สบายๆ
แต่ก็ยังงกอยู่ และ ไม่ยอมเสียเงินอะไรง่ายๆ กับ สิ่งที่ไม่จำเป็น

เช่น

1.ผมจะไม่ขึ้นแท๊กซี่ ผมมีอยู่หลายที มีอยู่ครั้งนึง ไปบ้านเพื่อน กลับบ้านดึกอยู่ปากเกร็ด ทั้งที่ในตัววันนั้นมีเงินอยู่สามหมื่นกว่า
เวลาตอนนั้นก็ตี1 รถเมล์ไม่มีแน่ ผมเดินกลับไปบ้านเพื่อนอีกรอบ แล้วนั่งรอจนตี5 รถ 33 คันแรกมา เพราะผมคิดเรื่องอะไรจะเสียเงิน300 ในเมื่อรออีก4ชม. ค่ารถจะเหลือแค่9บาท หรือ ถ้าเวลาปกติ ผมไม่ซีเรียสเรื่องรอรถ
เคยนั่งรอ2-3ชม. รถไม่มาก็ยอมรอ อะ

2.บางทีก็งกไม่เข้าเรื่อง เช่น ผมเคยปั่นจักรยานอ้อมเกาะเกร็ด เพื่อไปเมืองทอง เหตุผลเพราะ ไม่อยากเสียค่าเรือข้ามฟากสองต่อ(งกเงินประมาณ20บาท)

3.เพื่อนผมเคยขับรถไปเที่ยวใต้ ชวนผมไปด้วย ซึ่งแน่นอน ไปก็ต้องช่วยมันหารค่าน้ำมัน ต้องมี 2 -3000 ผมบอก เอ็งไปวันไหน โอเค และ ผมออกก่อน1วัน ขึ้นรถไฟฟรีไป เอาจักรยานผมระวางขึ้นรถไฟ ไปถึงก็พร้อมๆกัน เพื่อนผมมันยังบอก แม่--โครตระเหนียวเลย(แต่ผมชอบคำนี้ ผมถือว่าเป้นคำชม)

4.ทั้งที่ผมมีศักยภาพในการซื้อรถได้สบายๆ แต่ไม่เคยมีความคิดนี้ในหัว เพราะค่าน้ำมัน ต่อให้ค่าแก๊สก็เหอะ ผมคำนวนดูไหนจะค่าซ่อมบำรุงอีก แล้วรถมันค่าเสื่อมถอย นั่งรถสาธารณะ หรือ ปั่นจักรยานเองดีกว่า

5.ไม่ใช่แค่รถเก๋ง ขนาดมอเตอร์ไซค์ราคาไม่กี่หมื่น ก็ไม่คิดซื้อ เพราะคำว่าค่าน้ำมัน ผมซื้อจักรยานมาขี่แทน แต่ผมขี่ไปทั่วนะ บ้านอยู่เขตพระนคร แต่ รังสิต สมุทรปราการ ปากเกร็ด นครปฐม ราชบุรี ปากน้ำ ราม ผมปั่นไปหมดแล้ว ไปโดยไม่ต้องเสียค่าน้ำมัน ผมว่าใช้เวลาก็จริง แต่ก็ถึงเหมือนกัน ผมมองว่าคุ้ม ถ้าไม่รีบไปเรื่อยๆนะ (แต่ถ้ารีบก็ใช้รถสาธารณะ)

6.ผมไม่เคยให้ใครยืมเงิน ขนาดแฟนเก่าผม แฟนเก่าผมเคยแบกหนี้ที่แม่ตัวเองสร้างไว้ มาขอร้องผม ขอยืมหน่อย ช่วยค้ำหน่อย บ้าเหรอช่วยค้ำ หนี้ก็ตกที่ผมสิ ผมปฏิเสธอย่างเดียว ผมบอก เลี้ยงข้าว เลี้ยงหนมได้ แต่อุ้มหนี้มันไม่ใช่หน้าที่แฟน สรุปว่า ไม่นานหลังจากนั้นประมาณครึ่งปี เธอขอเลิก สำหรับผม เลิกก็เลิกสิ ผมเป็นคนที่ไม่ได้เห็นความรักสำคัญขนาดนั้น ไม่เคยรักใครขนาดยอมได้ทุกอย่าง ผมอยู่คนเดียวได้ มีก็มี ไม่มีก็ไม่มี ผมเป็นคนที่มีความคิดว่า คนเราเกิดมาเจอคนตั้งมากมาย ทำไมต้องเอาชีวิตไปผูกติดกับใครสักคน

6.1สาเหตุที่ไม่ให้ยืมตัง เพราะผมเป็นคนขี้เกียจทวง พอมีคนมายืมปุ๊บ พอเราให้ตังไปปั๊บ ทุกข์ของเขา กลายเป็นทุกข์ของเรา ทุกข์ตรงที่ว่า เขาจะเอามาคืนเรารึปล่าว ทวงเสียเพื่อน เสียญาติอีก ปฏิเสธไปเลยดีกว่า แต่ถ้าเดือดร้อน ไม่มีตังกินข้าว ผมให้เพื่อนเลยสองร้อยสามร้อย ห้าร้อยให้ได้ ให้ไปเลย แต่เกินกว่านี้ก็ไม่ให้

7.แต่ผมชอบเดินตลาดต่างๆนะ แต่ผมลักษณะ ชอบเดินเพราะบรรยากาศ บางที ไม่ใช่บางที ทุกทีเลยล่ะ ไปเดินตลาด ไม่เคยมีของติดมือ คือ ถ้าผมไม่อยากได้จริงๆ ไม่เคยซื้อ ดังนั้นเซลล์ หรือ แม่ค้า ไม่เคยหว่านล้อมผมได้

8.ผมไม่สมัครบัตรเครดิต มีบัญชีสองบัญชี บัญชีแรกมีเอทีเอ็ม อีกบัญชีมีแต่สมุด เงินในบัญชีที่มีเอทีเอ็ม จะไว้ใช้ แต่จะมีเงินไม่เกินหมื่น ส่วนบัญชีที่มีแต่สมุด เก็บยาว ไม่จำเป็นไม่เบิก

9.ผมจะไม่ยืม ไม่ผ่อน ไม่กู้ เด็ดขาด กู้ทำไม ผ่อนทำไมให้มันกินดอก อยากได้เก็บเงิน ยังเก็บไม่ได้ก็ยังไม่ต้องซื้อ ก็เห็นเก็บตังซื้อได้ทุกที บางทีระหว่างเก็บเงินมีอะไรฉุกเฉินก็เอาเงินก้อนนี้ไปใช้ได้ แต่ถ้าผ่อนล่ะ สร้างหนี้ไปและ ฉุกเฉินขึ้นมาไม่มีเงินสด จะทำยังไงล่ะ

10.แต่ก็แปลก ถ้าผมชอบ อยากได้จริงๆ แพงแค่ไหนก็ซื้อ ผมซื้อกีตาร์เฟนเดอร์ตัวละ4หมื่น แอมป์หลอดมาแชล2หมื่น ซื้อกล้องsonyสามหมื่น จักรยานที่ผมขี่ประจำคือ Bianchi Jab ผมอยากได้ผมจะเก็บเงิน ไปเรื่อยๆ พอมีครบ ก็กำเงินสดไปซื้อเลย ไม่ต่อด้วย เพื่อนผมบางคนบอก มีตังซื้อของใหญ่ได้ รวยนี่หว่า ป่าว ข้าก็รายได้เท่าเอ็งแหละ แต่ข้าเก็บนี่หว่า และกว่าจะได้ก็เก็บหลายเดือน ไม่ใช่เงินเดือนออกก็ถลุงหมด พอสิ้นเดือนก็หน้าแห้ง

11.ผมไม่มีเงินก็กินง่าย ข้าวแกง ข้าวไข่เจียว มีเงินก็กินง่าย กินเหมือนเดิม ข้าวแกง ข้าวกะเพรา ข้าวไข่เจียว  และ ผมค่อยข้างเซ้นซิทีฟเรื่องค่าอาหาร บางร้านไปกิน แพงน้อย ถึงไม่แพงมาก แต่เราวัดปริมาณราคาขนาดนี้ กับเจ้านั้นที่เราเคยกิน ผมก็กินแค่ครั้งเดียว จบ ต่อให้ช่วงนั้นมีตังเยอะแค่ไหนก็ตาม บางทีเจอข้าวเหมือนกัน แพงกว่าที่ผมเคยกิน 10บาท 20บาท ผมก็ยังรู้สึกแพง เออ เป็นยังงี้จริงๆ

ใครมีนิสัยเป็นแบบผมบ้างครับ ยกมือหน่อย