สวัสดีค่า อยากจะขอคำแนะนำเพื่อนๆ เราอยากทำความรู้จักคนๆนึงแบบเนี้ยนเนียน โดยที่เขาไม่รู้จักเราเล้ยล่ะมั้ง ขอเริ่มเล่าเลยละกันนะคะ เราไม่แน่ใจว่าเรารู้สึกยังไงอาจจะแอบชอบหรือแอบปลื้มอะไรทำนองนี้ รู้แค่ว่ามันเป็นฟีลแบบ first impression สำหรับเรา จำได้ว่าเจอเขาครั้งแรกตอนช่วงปฐมนิเทศ ตอนนั้นเขาเดินผ่านเราไป ในสายตาเราคือเขาดู shine มากๆ ดูโอเว่อไปหน่อยแต่มันจริงนะ5555 ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเขาสูงกว่าคนในกลุ่มหรือเพราะอะไรเหมือนกัน ตอนนั้นเราก็คิดแค่แบบเห้ยคนนี้ดีว่ะตามนิสัยของผู้หญิงแบบเรา หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตของเราเรื่อยๆมีคนคุยบ้างคนมาจีบบ้างเทเขาบ้างโดนเทบ้างตามท้องเรื่อง แต่ทุกๆครั้งที่เราเจอเขาไม่ว่าจะที่เซน หน้ามอ ในมอ ต่างๆนานา เขายังเด่นมากในสายตาเราเสมอ เราลองมาคิดดูแล้วไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เราเจอเขาโดยที่ต้องมองหา นั่นแหละทำเอาชีวิตเราช่วงนี้ตกหลุมรักความบังเอิญเอามากๆ อยากขอบคุณด้วยที่บังเอิญอยู่บ่อยๆ
มีวันนึงเราซื้อน้ำร้านเดียวกันในกาด แทบจะกรี้ด อยากจะแอบกระซิบลุงคนขายว่าชงช้าๆก็ได้นะคะ5555 เราออกนอกเรื่องไปซะเยอะ อย่าด่าเยอะนะคะ แค่ด่าในใจก็พอ เหตุการณ์ก็รันมาเรื่อยๆๆจนถึงวันนี้ เราได้เรียนเซคเดียวกับเขาค่ะ อันนี้เราก็ไม่รู้มาก่อน เพราะคลาสแรกในสัปดาห์ที่แล้วเราไม่ได้เข้าเรียน มีเรียนเช้าค่ะตื่นสายตามธรรมเนียมคนขี้เกียจ กุลีกุจอไปเรียนให้ทัน หน้าเน่ออย่าหวังว่าจะสวย อาคารเรียนก็ไกลโข ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็นครั้งแรกที่เรียนห้องนี้ หาห้องเรียนไม่เจอก็เดินหาวนไปค่ะโอ้ย กว่าจะได้เข้าเรียน เข้าห้องสายตามท้องเรื่อง งานก็ไม่มีส่ง การบ้านอย่าหวัง กลุ่มอะไรต่อมิอะไรต่างๆนานาที่เขาทำกันเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เราก็ไม่ได้ทำเหมือนเขา ต้องคอยถามเพื่อนถามอาจารย์ตลอด ยิ่งต้องถามเป็นภาษาอิ้งอีกก็หัวปั่นสติหลุดไปเรียบร้อย อยากจะ fade ออกจากห้องไปไกลๆมากฮือ เป็น first impression ที่โหลยโท่ยที่สุดในชีวิต เราอาจจะเล่ารายละเอียดหรือบ่นอะไรเยอะหน่อยก็ขอโทษขอโพยอีกรอบนะคะ ได้บ่นก็ยาวตลอดเลย
คลาสวันนี้อาจารย์ให้ทำ short conversation กับเพื่อนในห้องค่ะ ก็คุยชิทแชทวนๆกันไป เซคนึงก็มีแค่ประมาณ 20 คน topic คือให้เราสร้างตัวละครสมมติแทนเป็นตัวเอง แล้วถามตอบพูดคุยกันตาม topic ที่มีให้ เราก็พยายามอยู่ห่างๆเขาไว้ พยายามอยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกฟากของกลุ่มเขา เพราะอายเหลือเกินนน ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเราอะงงมั้ย อายทำไม จนเวลาผ่านไปสักพัก อาจารย์เขาก็พยายามบอกให้กระจายทั่วๆ เราก็ทำเป็นคุยกับกลุ่มเราให้เอนจอยเข้าไว้ ยิ้มกว้างๆทำปากขมุบขมิบ พยักหน้าเออ ออไปตามเพื่อน เห็นเราคุยสนุกจะได้ไม่กล้ามาแยก ดูแผนสูงไปอีก สุดท้ายอาจารย์เขาเดินมาข้างหลังตอนไหนไม่รู้ เขาก็พูด whats ur name? ไอ้เราก็นึกว่าจารย์จะคุยกับเรา หันไปปึ้บ จารย์ลากเขามาคุยกับเราเฉย ใจนึงก็ดีใจใจนึงก็ไม่กล้าคุยเท่าไหร่ โชคดีเขาเป็นคนเริ่มถามตามหัวข้อ เราก็ทำไรไม่ได้ ยิ้มกว้างทำตัวเอนจอยไว้ก่อน ตัดภาพที่เขาดูจริงจังในการถามให้จบๆ มองแต่สคริปในมือ ไม่ก็มองทางอื่น ดูไม่อยากคุยกับเราเท่าไหร่5555 เขาดูแบบทำไมจารย์ต้องลากกูมาด้วยเนี่ย! แต่สำหรับเรานั้นบอกได้เลยค่ะว่ามองตาเขาอย่างเดียว ตอบผิดตอบถูกค่อยว่ากัน มีช้อตนึงที่เราฟังเขาไม่ได้ยิน เราก็เลยแบบห้ะ again แล้วยื่นหูเข้าไปนิดนึงอะ แค่นิดนึงจริงๆนะ ตามแบบคนไม่ได้ยิน เขาแบบดูกลัวๆ อยากออกจากบทสนทนามากเลย55555 /เลขห้ามีน้ำตาซ่อนอยู่ ในหัวข้อที่อาจารย์ให้คุยกัน มีหัวข้อนึงที่เราสามารถเลือกที่จะบอกใครมั้ยก็ได้ นั่นคือ my secret ค่ะ เราเกือบจะบอกเขาทั้งๆที่เขายังไม่ถามด้วยซ้ำ ใจง่ายจริงๆเลยแต่สุดท้ายก็ไม่ได้บอก เราหันไปคุยกับเพื่อนแป้บเดียว หนีเราไปซะแล้ว ในใจก็เสียดายที่ทำไมต้องให้ topic นี้! ทำไมจารย์ไม่ให้คุยเกี่ยวกับตัวเองคะ ให้สมมติขึ้นมาทำไมคะ โกรธมาก อะล้อเล่นอย่ากดเกรดหนูนะคะ แต่แค่นี้ก็ถือเป็นเรื่องราวดีๆในชีวิตเรามากแล้วค่ะ5555 ตามความจริงจากใจเลยคือเราเคยอยากที่จะรู้จักหรือสนิทกันมากกว่าแค่คนที่บังเอิญเดินสวนกันบ่อยๆ แต่เราคิดว่ามันเป็นไปได้ยากมาก หรืออาจจะเป็นไปไม่ได้เลย เราก็เลยไม่ได้คิดไม่ได้หวังอะไรต่อไป การได้คุยกับเขานี่คือ 1 ในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตของเราเลย ตอนนี้เริ่มเหมือนว่าได้คืบจะเอาศอกซะแล้ว ใจนึงก็ไม่อยากจะหวังอะไร เพราะยิ่งหวังก็มักจะยิ่งผิดหวังตามแบบฉบับความจริง แต่อีกใจถ้ามีโอกาสที่สามารถรู้จักได้มากกว่านี้ก็คงดีต่อใจมากๆแหละเนาะ คนอื่นอาจจะคิดว่าเป็นเพื่อนคณะเดียวกันก็รู้จักไม่เห็นจะยาก เราก็คิดเหมือนกันค่ะ แต่แค่คิดนะคะที่ง่าย นอกนั้นยากไปหมดเลย มองไม่เห็นหนทาง ทุกวันนี้อยากเกิดเป็นผู้ชายดูบ้าง อยากจีบใครจะจีบแบบไม่กลัวใครเลย55555 ส่วนเรื่องเฟสนั้น เราเคยแอดไปครั้งนึง ตอนที่เจอเขาวันแรกๆแต่ผ่านไปเกือบ2วัน เขาไม่รับสักที เราเลยอันแอดไป หลังจากนั้นเห็นหน้าเขาทีไรก็หงุดหงิดตลอด ทำเป็นไม่ได้สนใจใยดีด้วยนะเออ ไม่ได้สนใจนะแต่เห็นว่าอ้าวเขาตัดผมทรงใหม่ แต่ทรงเก่าน่ารักกว่านะ เห้ยเปลี่ยนรูปโปรเฟสด้วย อ้าวทำไมเขามากับเพื่อนผญ อ้าวทำไมอยู่กับผญคนนี้บ่อยจัง ส่องเฟสผญคนนั้นหน่อยสิ้ เออนางโสดอยู่ เคๆ ความไม่สนใจนี้คืออะไร ถ้าใจกากอย่าปากเก่งจ้า /บอกตัวเอง ตั้งแต่วันที่เจอเขาวันแรกทุกเหตุการณ์ดำเนินไปด้วยความฝ่ายเดียวตลอด55555พอๆกับหนักขวาในแชทอะไรประมาณนั้น ขอแค่ได้บังเอิญเจอกันแล้วเขาโบกมือทักเราบ้างก็เป็นปณิธานสูงสุดของเราแล้วมั้งคะ เขาเป็นผชที่ดูดีมากๆคนนึงเลย บางทีก็เห็นเพื่อนยืนกรี้ดเขาอยู่ แหม่ไม่ได้สนใจเรยจร้า เราอาจจะไม่ใช่ผญที่สวย แต่ก็ไม่ใช่คนที่ไม่สวย เป็นคนอยู่ในประเภทบุคคลในค่าเฉลี่ยอะ แบบ average person ไม่ได้ดีไม่ได้แย่ แต่ไม่โดดเด่น ไปๆมาๆคือตอนนี้บ่นของจริงแล้วโอ้ยตาย สรุปเลยคือเราจะสามารถทำอะไรได้บ้างมั้ยคะ ในแบบที่เราแค่เป็นคนที่บังเอิญเดินสวนกัน โดยที่เรารู้จักเขาแค่ฝ่ายเดียว เป็นบุคคลที่เขาไม่รับแอดเฟสเลยไม่กล้าแอดไปใหม่แล้วฮือ ทุกวันนี้ยกความดีความชอบให้คุณความบังเอิญเลย เราไม่มีคนในใจ แต่ทุกครั้งที่บังเอิญเจอเขา หัวใจเราก็ได้กระชุ่มกระชวยบ้าง
ขอบคุณที่เจียดเวลาเข้ามาอ่านจนจบค่าหรืออ่านไม่จบเพราะรำคาญการพร่ำทำเพลงของเราตั่งต่าง เราต้องขอโทษถ้าใช้ภาษา หรือคำอะไรผิดพลาดไปตรงไหนด้วยน้า บางทีนึกคำได้ก็พิมพ์เลย บางทีก็ขี้เกียจเปลี่ยนภาษาค่ะ เพราะพื้นเพแล้วเป็นคนขี้เกียจมาก
อาจจะงงๆว่าสรุปนี่เข้ามาถามหรือมาเล่าอะไรยังไง เราก็งงเหมือนกันค่ะ ส่วนเรื่องของวันก็ผิดเพี้ยนไปบ้าง เพราะเราพิมพ์ข้ามคืนค่า
ปล. อันนี้เราไม่ได้ซีเรียสอะไรนะคะ ก็คิดว่าจะอาศัยแค่ความบังเอิญต่อไปนี่แหละค่า โดยปกติไม่ได้เป็นผญเรียบร้อยเลยค่ะ แต่พอเจอเรื่องอะไรทำนองนี้ก็ไปไม่เป็น เด๋อด๋าตามสไตล์ผญบ้าบอ อย่าถือสาเลยนะคะ ชิวิตเราไม่ค่อยมีดวงเรื่องความรักเลยไม่กล้าทำอะไรเท่าไหร่
ขอบคุณมากๆค่า💛
แอบมองเธออยู่นะจ้ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลย
คลาสวันนี้อาจารย์ให้ทำ short conversation กับเพื่อนในห้องค่ะ ก็คุยชิทแชทวนๆกันไป เซคนึงก็มีแค่ประมาณ 20 คน topic คือให้เราสร้างตัวละครสมมติแทนเป็นตัวเอง แล้วถามตอบพูดคุยกันตาม topic ที่มีให้ เราก็พยายามอยู่ห่างๆเขาไว้ พยายามอยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกฟากของกลุ่มเขา เพราะอายเหลือเกินนน ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเราอะงงมั้ย อายทำไม จนเวลาผ่านไปสักพัก อาจารย์เขาก็พยายามบอกให้กระจายทั่วๆ เราก็ทำเป็นคุยกับกลุ่มเราให้เอนจอยเข้าไว้ ยิ้มกว้างๆทำปากขมุบขมิบ พยักหน้าเออ ออไปตามเพื่อน เห็นเราคุยสนุกจะได้ไม่กล้ามาแยก ดูแผนสูงไปอีก สุดท้ายอาจารย์เขาเดินมาข้างหลังตอนไหนไม่รู้ เขาก็พูด whats ur name? ไอ้เราก็นึกว่าจารย์จะคุยกับเรา หันไปปึ้บ จารย์ลากเขามาคุยกับเราเฉย ใจนึงก็ดีใจใจนึงก็ไม่กล้าคุยเท่าไหร่ โชคดีเขาเป็นคนเริ่มถามตามหัวข้อ เราก็ทำไรไม่ได้ ยิ้มกว้างทำตัวเอนจอยไว้ก่อน ตัดภาพที่เขาดูจริงจังในการถามให้จบๆ มองแต่สคริปในมือ ไม่ก็มองทางอื่น ดูไม่อยากคุยกับเราเท่าไหร่5555 เขาดูแบบทำไมจารย์ต้องลากกูมาด้วยเนี่ย! แต่สำหรับเรานั้นบอกได้เลยค่ะว่ามองตาเขาอย่างเดียว ตอบผิดตอบถูกค่อยว่ากัน มีช้อตนึงที่เราฟังเขาไม่ได้ยิน เราก็เลยแบบห้ะ again แล้วยื่นหูเข้าไปนิดนึงอะ แค่นิดนึงจริงๆนะ ตามแบบคนไม่ได้ยิน เขาแบบดูกลัวๆ อยากออกจากบทสนทนามากเลย55555 /เลขห้ามีน้ำตาซ่อนอยู่ ในหัวข้อที่อาจารย์ให้คุยกัน มีหัวข้อนึงที่เราสามารถเลือกที่จะบอกใครมั้ยก็ได้ นั่นคือ my secret ค่ะ เราเกือบจะบอกเขาทั้งๆที่เขายังไม่ถามด้วยซ้ำ ใจง่ายจริงๆเลยแต่สุดท้ายก็ไม่ได้บอก เราหันไปคุยกับเพื่อนแป้บเดียว หนีเราไปซะแล้ว ในใจก็เสียดายที่ทำไมต้องให้ topic นี้! ทำไมจารย์ไม่ให้คุยเกี่ยวกับตัวเองคะ ให้สมมติขึ้นมาทำไมคะ โกรธมาก อะล้อเล่นอย่ากดเกรดหนูนะคะ แต่แค่นี้ก็ถือเป็นเรื่องราวดีๆในชีวิตเรามากแล้วค่ะ5555 ตามความจริงจากใจเลยคือเราเคยอยากที่จะรู้จักหรือสนิทกันมากกว่าแค่คนที่บังเอิญเดินสวนกันบ่อยๆ แต่เราคิดว่ามันเป็นไปได้ยากมาก หรืออาจจะเป็นไปไม่ได้เลย เราก็เลยไม่ได้คิดไม่ได้หวังอะไรต่อไป การได้คุยกับเขานี่คือ 1 ในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตของเราเลย ตอนนี้เริ่มเหมือนว่าได้คืบจะเอาศอกซะแล้ว ใจนึงก็ไม่อยากจะหวังอะไร เพราะยิ่งหวังก็มักจะยิ่งผิดหวังตามแบบฉบับความจริง แต่อีกใจถ้ามีโอกาสที่สามารถรู้จักได้มากกว่านี้ก็คงดีต่อใจมากๆแหละเนาะ คนอื่นอาจจะคิดว่าเป็นเพื่อนคณะเดียวกันก็รู้จักไม่เห็นจะยาก เราก็คิดเหมือนกันค่ะ แต่แค่คิดนะคะที่ง่าย นอกนั้นยากไปหมดเลย มองไม่เห็นหนทาง ทุกวันนี้อยากเกิดเป็นผู้ชายดูบ้าง อยากจีบใครจะจีบแบบไม่กลัวใครเลย55555 ส่วนเรื่องเฟสนั้น เราเคยแอดไปครั้งนึง ตอนที่เจอเขาวันแรกๆแต่ผ่านไปเกือบ2วัน เขาไม่รับสักที เราเลยอันแอดไป หลังจากนั้นเห็นหน้าเขาทีไรก็หงุดหงิดตลอด ทำเป็นไม่ได้สนใจใยดีด้วยนะเออ ไม่ได้สนใจนะแต่เห็นว่าอ้าวเขาตัดผมทรงใหม่ แต่ทรงเก่าน่ารักกว่านะ เห้ยเปลี่ยนรูปโปรเฟสด้วย อ้าวทำไมเขามากับเพื่อนผญ อ้าวทำไมอยู่กับผญคนนี้บ่อยจัง ส่องเฟสผญคนนั้นหน่อยสิ้ เออนางโสดอยู่ เคๆ ความไม่สนใจนี้คืออะไร ถ้าใจกากอย่าปากเก่งจ้า /บอกตัวเอง ตั้งแต่วันที่เจอเขาวันแรกทุกเหตุการณ์ดำเนินไปด้วยความฝ่ายเดียวตลอด55555พอๆกับหนักขวาในแชทอะไรประมาณนั้น ขอแค่ได้บังเอิญเจอกันแล้วเขาโบกมือทักเราบ้างก็เป็นปณิธานสูงสุดของเราแล้วมั้งคะ เขาเป็นผชที่ดูดีมากๆคนนึงเลย บางทีก็เห็นเพื่อนยืนกรี้ดเขาอยู่ แหม่ไม่ได้สนใจเรยจร้า เราอาจจะไม่ใช่ผญที่สวย แต่ก็ไม่ใช่คนที่ไม่สวย เป็นคนอยู่ในประเภทบุคคลในค่าเฉลี่ยอะ แบบ average person ไม่ได้ดีไม่ได้แย่ แต่ไม่โดดเด่น ไปๆมาๆคือตอนนี้บ่นของจริงแล้วโอ้ยตาย สรุปเลยคือเราจะสามารถทำอะไรได้บ้างมั้ยคะ ในแบบที่เราแค่เป็นคนที่บังเอิญเดินสวนกัน โดยที่เรารู้จักเขาแค่ฝ่ายเดียว เป็นบุคคลที่เขาไม่รับแอดเฟสเลยไม่กล้าแอดไปใหม่แล้วฮือ ทุกวันนี้ยกความดีความชอบให้คุณความบังเอิญเลย เราไม่มีคนในใจ แต่ทุกครั้งที่บังเอิญเจอเขา หัวใจเราก็ได้กระชุ่มกระชวยบ้าง
ขอบคุณที่เจียดเวลาเข้ามาอ่านจนจบค่าหรืออ่านไม่จบเพราะรำคาญการพร่ำทำเพลงของเราตั่งต่าง เราต้องขอโทษถ้าใช้ภาษา หรือคำอะไรผิดพลาดไปตรงไหนด้วยน้า บางทีนึกคำได้ก็พิมพ์เลย บางทีก็ขี้เกียจเปลี่ยนภาษาค่ะ เพราะพื้นเพแล้วเป็นคนขี้เกียจมาก
อาจจะงงๆว่าสรุปนี่เข้ามาถามหรือมาเล่าอะไรยังไง เราก็งงเหมือนกันค่ะ ส่วนเรื่องของวันก็ผิดเพี้ยนไปบ้าง เพราะเราพิมพ์ข้ามคืนค่า
ปล. อันนี้เราไม่ได้ซีเรียสอะไรนะคะ ก็คิดว่าจะอาศัยแค่ความบังเอิญต่อไปนี่แหละค่า โดยปกติไม่ได้เป็นผญเรียบร้อยเลยค่ะ แต่พอเจอเรื่องอะไรทำนองนี้ก็ไปไม่เป็น เด๋อด๋าตามสไตล์ผญบ้าบอ อย่าถือสาเลยนะคะ ชิวิตเราไม่ค่อยมีดวงเรื่องความรักเลยไม่กล้าทำอะไรเท่าไหร่
ขอบคุณมากๆค่า💛