ก่อนอื่นขอเกริ่นเริ่มก่อนนะคะ อาจจะยาวหน่อย แต่จะพยายามพิมพ์ให้เข้าใจนะคะ  

เราคบกับแฟนมา 4 ปีแล้วค่ะ เราทั้งคู่ต่างมีนิสัยที่ไม่เหมือนกันเลยซักอย่าง แม้กระทั้งLifestyle การกิน การใช้ชีวิต หรือแม้แต่ทัศนคติต่อสิ่งอื่นๆ พูดง่ายๆว่าแทบจะไม่มีอะไรเหมือนกันเลยค่ะ

แต่เราเป็นคนที่ประเภทที่ทน เราไม่ได้มองว่า การที่เราสองคนมีอะไรไม่เหมือนกันเลยจะรักกันไม่ได้ คือเราคิดแค่ว่า แค่เราสองคนรักกันมันก็พอแล้ว แฟนเราเป็นคนที่ไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ เราคบเค้าตั้งแต่ที่เค้าไม่มีอะไรเลย ตั้งแต่เค้าเริ่มเรียนตอนนั้นเราเป็นคนทำงาน เพื่อหาเงินมาใช้ด้วยกันทั้งสองคน ผ่านทุกข์ สุขมาก็มากค่ะ จนตอนนี้เค้าเรียนจบและมีงานทำแล้ว

เราอยู่ด้วยกันค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันมา 4 ปี เค้าไม่เคยคิดที่จะโทรหาเราเลย ไม่มีเลยที่จะถามว่า กินข้าวหรือยัง วันนี้ทำงานเหนื่อยไหม ไม่มีกำลังใจให้เลยตลอดเวลาที่คบกัน เวลาเค้าจะโทรมา คือแค่เวลาที่เค้ามีธุระ และคุยกันไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ เค้าไม่ค่อยสนใจว่าเราจะไปไหน ทำอะไรในแต่ละวัน ทำงานเหนื่อยไหม เรามีปัญหาชีวิต เค้าแทบไม่เป็นที่พึ่งทางจิตใจเราเลยค่ะ

ตั้งแต่เรียนจนถึงช่วงที่เค้าทำงาน เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลยค่ะ ถึงแม้ว่าเราสองคนจะอยู่ด้วยกันแล้วก็ตาม เวลาเราจะชวนไปเที่ยวไหน ก็ไม่อยากไป อยากอยู่ห้อง พอเราบังคับ ก็ไปแบบทำหน้าเซงๆอยู่ตลอดเวลา หัวเสียใส่เราทั้งๆที่ แค่เราอยากไปเที่ยวกับเค้าบ้าง

เราเป็นคนที่เป็นผู้หญิงที่ชอบเอาใจใส่ค่ะ เราจะคอยถามเค้าตลอด ว่าวันนี้เธออยากกินอะไร เธอทำโอทีไหม จะกลับห้องกี่โมงจะได้ทำกับข้าวเตรียมไว้ให้ ง่ายๆคือกลับมาก็ได้กินเลย งานบ้านทุกอย่างเราเป็นคนทำหมด ซื้อของเข้าห้อง ซักผ้า อะไรต่างๆที่เป็นงานบ้านเราทำให้หมดเพราะเราไม่อยากให้เค้าเหนื่อย เพราะแค่งาน เค้าก็เหนื่อยมากพอแล้ว

แต่กลับกันค่ะ เค้าไม่เคยสนใจเลยว่าเราเป็นยังไงบ้างในแต่ละวัน มีเรื่องเครียดอะไรบ้าง กินข้าวรึยังหรือแม่แต่ถามไถ่ว่าทำอะไรอยู่ ไม่มี ไม่มีเลยจริงๆค่ะ เรารู้สึกว่าเราเหนื่อย มีแต่เราที่พยายามทำทุกอย่าเพื่อเค้า แม้แต่ไปทำงานเราจะต้องหาวันหยุด หรือเวลาทำงานที่เลิกตรงกับเค้า เพื่อที่เราสองคนจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่ไม่เลยค่ะ เราขอเค้าแค่ว่า หยุดงานซักวันได้ไหม เพื่อที่เราสองคนจะได้ไปเที่ยวด้วยกันบ้าง ทั้งๆที่บริษัทก็มีวันหยุดให้แต่เค้าไม่ใช้  หรือวันไหนที่เค้าไม่ทำโอที เค้าก็ไปกินเหล้ากับเพื่อน เมามาแทบทุกวัน ซึ่งเราไม่ชอบเลย

เราคิดว่าซักวัน เราจะเปลี่ยนเค้าได้ เราแค่หวังว่าซักวันเค้าจะสนใจเราบ้าง เป็นห่วงเรา รักเรา ดูแลเอาใจใส่เรา เราไม่ได้ต้องการให้เค้าหยุดงานหรือลางานมาเพื่อเราอะไรขนาดนั้น เราต้องการแค่เค้าโทรหาเราบ้าง ถึงแม้จะอยู่ด้วยกัน ผู้หญิงก็เพียงต้องการให้คนที่รักเอาใจใส่ ทุกวันนี้เจอกันแค่ตอนนอน ไม่หวือหวา ไม่มีอะไรเพิ่มเติมสำหรับคู่เราเลย เราไปไหนมาไหน ทำอะไร กินข้าวคนเดียวทุกวัน จนรู้สึกว่า เหมือนอยู่คนเดียวอยู่แล้ว คือไม่มีแฟนก็ได้

เราเป็นคนที่ไม่จู้จี้จุกจิก เราไม่จิกแบบผู้หญิงคนอื่น เราพยายามเข้าใจเค้า เราพยายามทำให้เค้าสบายใจที่คบกับเรา เราไม่นอกใจ เราเป็นคนขี้อ้อน เราอ้อนเค้าตลอดแต่ดูเหมือนว่าเค้าจะรำคาน อ้อนในนี้หมายถึงเค้าทำงานมา เราก็เล่นกับเค้า อยากกอดเค้า แต่เค้าก็ทำเหมือนไม่ชอบ เวลานอน ก้ต้องคอยห่มผ้าให้เค้า กอดเค้า เค้าก็หันหลังใส่

เราคุยกันเรื่องนี้บ่อยมากนะคะ ไม่ใช่ว่ามีอะไรแล้วจะเอามาลงพันทิปอย่างเดียว เราทะเลาะกันเรื่องนี้ค่อนข้างบ่อย เราแค่ต้องการอยากให้เค้าปรับหรือเปลี่ยนอะไรเพื่อเราบ้าง เราเคยเลิกกันรอบนึงเพราะเรื่องนี้แหล่ะค่ะ แต่พอเค้ามาง้อ เราก็ใจอ่อน กลับมาหาเค้า

ตอนนี้เรารู้สึกก้ำกึ่ง เราอยากเลิกเพราะไม่อยากฝืนใจตัวเองอีกแล้ว แต่อีกใจก็สงสารเค้า เราคบกันมานาน เราไม่อยากเริ่มใหม่ เราผูกพันธ์ทั้งกับเค้าและครอบครัว แต่หลังๆมานี้เราไม่มีความสุขเลย เราเครียด เครียดหลายเรื่องมากๆแต่แฟนเราเค้าไม่เคยรับรู้หรือสังเกตอะไรเราเลย

ข้อดีเค้าก็มีค่ะ เค้าจะถามตลอดว่ามีเงินใช้ไหม ไม่พอให้บอกนะ เค้าไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาเข้าหูเราเลยตลอดระยะเวลา 4 ปีที่คบกันมา ครอบครัวเค้าดีกับเรามากๆ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง รู้เพียงแค่ว่าเราเหนื่อย เราไม่มีความสุขแบบแต่ก่อน แต่ก็นั่นแหล่ะค่ะ เค้าไม่เทคแคร์ ดูแล หรือเอาใจใส่อะไรเราเลย เค้าไม่สนใจค่ะ

ขอบคุณที่อ่านกันมาจนจบนะคะ คือดีเทลมีเยอะกว่านี้แต่กลัวจะยาวไปค่ะ