เราตั้งครรภ์ได้9เดือนเเล้วค่ะ ท้องตอนเรียนมหาลัย
เราเลยลาออกมาเรียนเเถวๆบ้าน เเล้วช่วงนี้ว่างเลยขายลูกชิ้นมอดหาเงิน หน้าบ้าน
ขายกับเเฟน เเล้วเเฟนเราก็มาอยู่กับเราค่ะ ช่วยกันขาย เเต่ที่บ้านเเฟนจะบอกให้เเเฟนเรากลับบ้านบ้าง
ไม่คิดถึงที่บ้านบ้างหรอ เราบ้างที่ก็เอาเเต่ใจค่ะอยากให้เขาอยู่กับเราตลอด
เวลาที่พ่อเเม่เเฟนมาบ้านเราไม่เคยเข้ามาทักทายบ้านเราเลยก็จะมีฝากของมาบ้าง เเต่ไม่เคยเข้ามา มีเเต่จอดรถไว้อยู่บนรถไม่ได้เข้ามาบ้านเรา
คราวนี้ประเด็นคือ เเฟนเราเขาจะไปเที่ยวเชียงใหม่กับครอบครัวเขา พ่อเเม่เเฟนก็ชวนเราอยู่นะค่ะ เเต่ก็เป็นห่วงเราว่าใกล้คลอดเเล้วก็ไม่อยากให้เดินทางไกล เราก็ขี้เกียจด้วยค่ะ เเล้วคราวนี้เเม่เเฟนก็มารับเเฟนเราที่บ้านเราเเต่เเกก็ไม่เข้ามาบ้านเราเลยค่ะ เราเดินไปไหว้ตามปกติ เเกก็ฝากของให้เเม่เรา เเต่เเกไม่เคยเข้ามาทักมาทายเลย เเล้วยายเราก็มาพูดว่าเเม่เเฟนเราควรจะเข้ามาทักมาทาย มาคุยหน่อย ไม่ใช่อยู่เเต่ข้างนอก ไม่ใช่เเม่เขาไม่ชอบที่บ้านเราหรอ?? ยายถามเรา เเล้วก็บ่นว่าเเฟนเราว่า ไม่เป็นห่วงเเฟนเลยท้องก็เเก่ใกล้จะคลอดเเล้วยังห่วงไปเที่ยว ไม่รุ้จักปฏิเสธเเม่บ้าง ตัวเองก็มีครอบครัวมีลูกมีเมียเเล้ว
เราก็บอกยายไปว่า ชั่งเถอะเขาได้ไปเที่ยวกับพ่อเเม่เขา นานๆทีด้วยพวกเขาจะได้เจอกัน เเต่ในใจเราตอนนี้คิดมากๆๆ ทำตัวไม่ถูก บ้างทีก็กลัวว่าจะมีปัญหากัน เราก็ไม่รู้จะทำไง ยายมาพูดยิ่งทำให้เราคิดว่าพ่อเเม่เเฟนจะโอเคกับที่ทางบ้านเราไหม
ปล.เเฟนเราไม่ค่อยได้เจอพ่อเเม่ เพราะพ่อกับเเม่ทำงานคนละที่ กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง เค้าก็มันจะบ่นกับเราว่าไม่ค่อยได้เจอเเม่กับพ่อเลย
เราก็เลยให่เขาไปเที่ยวเพราะก็อยากให้เค้ามีเวลากับครอบครัวบ้าง เราไม่อยากรู้สึกว่า เราเอาลูกเค้ามา หลายๆเรื่อง เราไม่อยากรู้สึกว่าทำให้เค้าทะเลาะกับเเม่เขา เพราะเเม่เขาก็ชอบคิดมาก เราทำตัวไม่ถูก เราก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้กับเเฟนกลัวเค้าตะคิดมาก ปล่อยเราคิดไปคนเดียวจะดีกว่า
เราแค่อยากระบายเพราะเราพูดกับใครไม่ค่อยได้ เราก็เครียด ตอนนี้ก็ยังนั่งขายลูกชิ้นเเฟนไม่อยู่ไปเที่ยวก็ต้องให้เเม่มาช่วยเก็บร้าน
เราเหนื่อยค่ะบางทีเป็นคนกลาง