เมื่อ 3 วันก่อน เราเป็นพี่ staff ลูกเสือ ซึ่งคนที่เราชอบก็เป็น staff ตั้งแต่อยู่ที่ค่ายลูกเสือมา พี่เขาคอยมองเราเวลาเรายิ้ม เวลาเราหัวเราะ คอยมองหาเวลาที่เราไปทำอะไรกับใคร เรารู้ตัวรู้สึกมาโดยตลอด วันค่ายวันที่สอง เราเป็น พี่เลี้ยงประจำฐาน เรามองหาพี่เขาตลอดว่าไปไหน พอเวลาผ่านไป พี่เขาก็มา แล้วเดินไปกับผู้หญิงที่เป็นพี่เลี้ยงอีกคน เราก็มองแล้วทำหน้าคล้ายๆโกรธๆ พี่เขาก็หันมามองพอดี แต่เรารับหันกลับไป เราพี่เขาก็เอาของมาเก็บ พอสักพักพี่แก่ก็เดินทำท่าจะมาดูน้องๆที่เป็นลูกเสือ ตอนนั้นเราเห็นหน้ารู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ อยากจะร้องไห้ อยากจะระบาย ความรู้สึกไม่ค่อยโอเค เราก็เลยเดินกลับไปที่พัก นอนสงบสติอารมณ์สักพัก แล้วค่อยเดินกลับมา เรารู้สึกโอเคมากที่ได้คุยกับใจตัวเอง พอตอนกลางคืนรอบกองไฟ เราเป็นคนคุมเครื่องเสียง พี่เขาก็มานั่ง ดูการแสดง ยืนถ่ายรูปข้างๆกับที่เราคุมเครื่องเสียง แล้วพี่เขาก็มองเราตลอด แต่เราไม่ได้สนใจ พอเรามัวแต่คุมเครื่องเสียงอยู่ไม่ค่อยว่างที่จะหันไปมอง  พอเข้าค่ายเสร็จ กลับมาโรงเรียน เราก็ทักเฟสไปว่า นอนยัง แต่ไม่มีการตอบแต่อย่างใด แล้วลองส่งข้อความเมื่อวานนี้ดู ฟังเพลงนี้ด้วยน่ะ " หมายความว่าอะไร " แล้วก็ไม่อ่านอย่างเคย พอมาวันที่เป็นการเรียนปกติ เรามารู้ที่หลังว่าพี่เขาคุยกับเด็กม.2 หรือ 3 อยู่ เราก็เก็บความรู้สึกอ่ะ ไม่ค่อยแสดงออก อยากจะคุยกับเขาสักครั้งเปิดใจคุยกันไปเลยดีกว่า มาให้ความหวังกับเราทำไม ในเมื่อมีคนคุยอยู่แล้ว จากที่ตอนไม่เคยคิดแม้จะเกลียด ตอนนี้อยากเกลียดเขามากเลย ไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้เลยว่ะ