คือเรื่องนี้เราเศร้ามาก ทำไงดี เราก็ตัดเขาออกจากความรู้สึกรักออกไปไม่ได้แม้จะวิธีไหนก็ตาม เป็นระหว่างเกย์รับกับตุ๊ด หน้าเราสิวไม่เยอะเพราะเดี๋ยวนี้รู้วิธีรักษาหน้าแล้ว สูง 165 ค่ะ รูปร่างผอม ผิวขาวแบบเอเชีย มีคนบอกว่าหน้าเราคล้ายผู้หญิงกับหล่อสวยในคนเดียวกัน หน้าตาเราก็ไม่ได้ดีอะไร ซึ่งขัดกับเสียงใหญ่ด้วย555
คือเรื่องเกิดมีอยู่ว่า เราชอบคน ๆ นึง เป็นผู้ชายเงียบ เวลาอยู่กับเพื่อนของเขา เขาจะคุยมากเป็นพิเศษ ตอนที่เขาย้ายมาตอน ม.2 เทอมแรก เราก็รู้สึกเฉย ๆ กับเขา ไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อมีเพื่อนอีกกลุ่มดันไปบอกว่า "เอ็ง อีนี่ชอบ" เราก็ไม่สนใจ ตอนนั้นเขานั่งอยู่ข้างหลัง จากนั้นไม่นานเพื่อนกลุ่มเดียวกับเราก็บอกว่า "นี่กูรู้ว่าชอบไอ้ไม้ (นามสมมติ)" เราก็เอ๊ะใครเราไม่รู้จัก ไม่พอค่ะ เพื่อนกลุ่มเราเกือบทุกคนก็ล้อเราว่าชอบไอ้ไม้บ่อย ๆ เราก็เริ่มหวั่นไหว พอผ่านไป 3 วัน เราก็ถามเพื่อน "คนที่พูดคือใครอ่ะ?" เพื่อนคนนึงได้ยินพูดต่อ "เด็กใหม่ที่มาเทอมนี้ไง" เราก็อ๋อแต่จินตนาการหน้าไม่ออก เลยถามเพื่อนอีก เพื่อนก็บอกเดี๋ยวชี้ให้ดู เมื่อเราเห็นเราก็รู้สึกไม่ได้หวั่นไหวเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าหน้าตาเขา "ดี" เลยแหละ ไม่พออีก เพื่อนก็ล้อเราอยู่เรื่อย ๆ จนกระทั่ง
ตอนวันพุธ เพื่อนเราทำซองจดหมายวันสมรสอะไรของมันก็ไม่รู้ เขียนชื่อเรา รูปหัวใจ และชื่อคนที่เราชอบ ทำประมาณเกือยสิบฉบับ เราไม่เอะใจอะไรอีก กระทั่งวันดังกล่าว มีวิชาลูกเสือ-เนตรนารี คาบ 6 พอดี เราก็นั่งตามหมู่ของเราปกติ ต่อมาใกล้หมดคาบ เราก็ไปนั่งกับเพื่อนเพื่อคุยกันตามปกติ เมื่อมีเพื่อนคนนึงค่ะ นางแกล้งเราวิ่งไปให้เพื่อนของคนที่เราแอบชอบ เพื่อนของคนที่เราแอบชอบเลยส่งไปคนที่เราแอบชอบ ทีนี้เราไม่รู้ว่าเขาทำอะไรเพราะเราหันหลังคุย แต่ได้ยินมาว่า เขาฉีกกระดาษไม่ก็ขยำลงขยะ เราก็สีหน้ายิ้ม ๆ ค่ะ ที่จริงคือเสียใจเลยแหละ กลับมาถึงบ้านเกือบทุกวันเราต้องเปิดยูทูปร้องเพลงจำนวนเกือบ 10 เพลง แล้วอยู่ดี ๆ น้ำตาเราก็ไหลดื้อ ๆ เพลงที่เราร้องเวลานั้นเป็นเพลงเศร้าด้วยค่ะ ไม่นานเรื่องมันก็รั่วไหล ทำให้คนเกือบทั้งห้องรู้ รวมถึงห้องเขาอีกค่ะ (วีรกรรมม.2 เยอะกว่านี้แต่ขี้เกียจเล่าค่ะ ยาว)
มาถึงมัธยม 3 ความชอบเค้าเป็นจริง ทำให้เรามโนถึงเค้าบ่อย ๆ เรารู้ตัวเองว่า'ชอบเพราะหน้าตา' แต่เราไม่ได้ชอบเพราะอยากมี 'เซ็กซ์' ซึ่งอยากอยู่เป็นคู่รักให้นานมากกว่า เวลานี้เพื่อนคนละกลุ่มของเราเลื่อนขั้นเป็นประธานสภานักเรียน แต่ที่นี้เพื่อนที่เป็นสภาไม่รู้ว่าจะชอบหรือแกล้งเราอยู่หรือเปล่า ประมาณว่าเข้าไปเซาะแซะคนที่เราชอบ บางทีเราก็เห็นกับตา ไม่ก็ทำต่อหน้าเราเลย ไม่เกรงใจเรา ที่หนักใจที่สุดก็เวลาที่เราผ่านเขา เขาก็เหมือนเห็นเราเป็นตัวขยะแขยงเหมือนอีผีอีตัวประหลาด เดินเขยิบห่างจากเรา ตอนเราพูดแนะนำตัวภาษาไทย อังกฤษ จีน เขาก็นั่งหลบหน้ามองพื้นแทนที่จะมองเรา เขาเคยมองเราด้วยหางตา เคยด่าเราตอนมีใครพูดถึง และมีครั้งนึงเราไม่รู้ แฟนเพื่อนบอกมีคนนึงแกล้งวาดรูปแล้วแปะไว้ที่โต๊ะเขา และก็มาฉีก ๆ ขยำ ๆ ทิ้งลงถังขยะห้อง จะจบ ม.3 แทบไม่เคยคุยอะไรกันเลย ในใจคิดชอบ อีกความคิดอยากตัดขาดกับเขามาก เพราะดูกับว่าเขาทุกข์ทรมาน เราก็รู้ว่าเราไม่ถูกกับเขาเพราะธรรมดาผู้ชายก็ต้องชอบผู้หญิง สิวก็เยอะ อีกอย่างคนอย่างเราไม่มีใครชอบหรอก เรื่องแย่มีกว่านี้อีก
งานบ้านเราถนัด เรื่องเรียนบางวิชาไม่ค่อยถนัดสักนิด นิสัยไม่ได้ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวก็ร่าเริงสุดขีด เดี๋ยวก็เศร้าแบบหม่นหมองเลย เราแต่งนิยายเป็นงานอดิเรก เพราะเราชอบการถ่ายทอดเรื่องราวและความรู้สึกรวมถึงเนื่อเรื่องค่ะ ทั้งปมสังคมต่าง ๆ
TAT หวังว่าถ้าอ่านกระทู้นี้คงเข้าใจนะคะ พิมพ์ไม่ได้ศัพท์ขออภัยด้วยค่ะ TUT
(กระทู้จริงจัง) เศร้ากับรักข้างเดียวค่ะ
คือเรื่องเกิดมีอยู่ว่า เราชอบคน ๆ นึง เป็นผู้ชายเงียบ เวลาอยู่กับเพื่อนของเขา เขาจะคุยมากเป็นพิเศษ ตอนที่เขาย้ายมาตอน ม.2 เทอมแรก เราก็รู้สึกเฉย ๆ กับเขา ไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อมีเพื่อนอีกกลุ่มดันไปบอกว่า "เอ็ง อีนี่ชอบ" เราก็ไม่สนใจ ตอนนั้นเขานั่งอยู่ข้างหลัง จากนั้นไม่นานเพื่อนกลุ่มเดียวกับเราก็บอกว่า "นี่กูรู้ว่าชอบไอ้ไม้ (นามสมมติ)" เราก็เอ๊ะใครเราไม่รู้จัก ไม่พอค่ะ เพื่อนกลุ่มเราเกือบทุกคนก็ล้อเราว่าชอบไอ้ไม้บ่อย ๆ เราก็เริ่มหวั่นไหว พอผ่านไป 3 วัน เราก็ถามเพื่อน "คนที่พูดคือใครอ่ะ?" เพื่อนคนนึงได้ยินพูดต่อ "เด็กใหม่ที่มาเทอมนี้ไง" เราก็อ๋อแต่จินตนาการหน้าไม่ออก เลยถามเพื่อนอีก เพื่อนก็บอกเดี๋ยวชี้ให้ดู เมื่อเราเห็นเราก็รู้สึกไม่ได้หวั่นไหวเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าหน้าตาเขา "ดี" เลยแหละ ไม่พออีก เพื่อนก็ล้อเราอยู่เรื่อย ๆ จนกระทั่ง
ตอนวันพุธ เพื่อนเราทำซองจดหมายวันสมรสอะไรของมันก็ไม่รู้ เขียนชื่อเรา รูปหัวใจ และชื่อคนที่เราชอบ ทำประมาณเกือยสิบฉบับ เราไม่เอะใจอะไรอีก กระทั่งวันดังกล่าว มีวิชาลูกเสือ-เนตรนารี คาบ 6 พอดี เราก็นั่งตามหมู่ของเราปกติ ต่อมาใกล้หมดคาบ เราก็ไปนั่งกับเพื่อนเพื่อคุยกันตามปกติ เมื่อมีเพื่อนคนนึงค่ะ นางแกล้งเราวิ่งไปให้เพื่อนของคนที่เราแอบชอบ เพื่อนของคนที่เราแอบชอบเลยส่งไปคนที่เราแอบชอบ ทีนี้เราไม่รู้ว่าเขาทำอะไรเพราะเราหันหลังคุย แต่ได้ยินมาว่า เขาฉีกกระดาษไม่ก็ขยำลงขยะ เราก็สีหน้ายิ้ม ๆ ค่ะ ที่จริงคือเสียใจเลยแหละ กลับมาถึงบ้านเกือบทุกวันเราต้องเปิดยูทูปร้องเพลงจำนวนเกือบ 10 เพลง แล้วอยู่ดี ๆ น้ำตาเราก็ไหลดื้อ ๆ เพลงที่เราร้องเวลานั้นเป็นเพลงเศร้าด้วยค่ะ ไม่นานเรื่องมันก็รั่วไหล ทำให้คนเกือบทั้งห้องรู้ รวมถึงห้องเขาอีกค่ะ (วีรกรรมม.2 เยอะกว่านี้แต่ขี้เกียจเล่าค่ะ ยาว)
มาถึงมัธยม 3 ความชอบเค้าเป็นจริง ทำให้เรามโนถึงเค้าบ่อย ๆ เรารู้ตัวเองว่า'ชอบเพราะหน้าตา' แต่เราไม่ได้ชอบเพราะอยากมี 'เซ็กซ์' ซึ่งอยากอยู่เป็นคู่รักให้นานมากกว่า เวลานี้เพื่อนคนละกลุ่มของเราเลื่อนขั้นเป็นประธานสภานักเรียน แต่ที่นี้เพื่อนที่เป็นสภาไม่รู้ว่าจะชอบหรือแกล้งเราอยู่หรือเปล่า ประมาณว่าเข้าไปเซาะแซะคนที่เราชอบ บางทีเราก็เห็นกับตา ไม่ก็ทำต่อหน้าเราเลย ไม่เกรงใจเรา ที่หนักใจที่สุดก็เวลาที่เราผ่านเขา เขาก็เหมือนเห็นเราเป็นตัวขยะแขยงเหมือนอีผีอีตัวประหลาด เดินเขยิบห่างจากเรา ตอนเราพูดแนะนำตัวภาษาไทย อังกฤษ จีน เขาก็นั่งหลบหน้ามองพื้นแทนที่จะมองเรา เขาเคยมองเราด้วยหางตา เคยด่าเราตอนมีใครพูดถึง และมีครั้งนึงเราไม่รู้ แฟนเพื่อนบอกมีคนนึงแกล้งวาดรูปแล้วแปะไว้ที่โต๊ะเขา และก็มาฉีก ๆ ขยำ ๆ ทิ้งลงถังขยะห้อง จะจบ ม.3 แทบไม่เคยคุยอะไรกันเลย ในใจคิดชอบ อีกความคิดอยากตัดขาดกับเขามาก เพราะดูกับว่าเขาทุกข์ทรมาน เราก็รู้ว่าเราไม่ถูกกับเขาเพราะธรรมดาผู้ชายก็ต้องชอบผู้หญิง สิวก็เยอะ อีกอย่างคนอย่างเราไม่มีใครชอบหรอก เรื่องแย่มีกว่านี้อีก
งานบ้านเราถนัด เรื่องเรียนบางวิชาไม่ค่อยถนัดสักนิด นิสัยไม่ได้ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวก็ร่าเริงสุดขีด เดี๋ยวก็เศร้าแบบหม่นหมองเลย เราแต่งนิยายเป็นงานอดิเรก เพราะเราชอบการถ่ายทอดเรื่องราวและความรู้สึกรวมถึงเนื่อเรื่องค่ะ ทั้งปมสังคมต่าง ๆ
TAT หวังว่าถ้าอ่านกระทู้นี้คงเข้าใจนะคะ พิมพ์ไม่ได้ศัพท์ขออภัยด้วยค่ะ TUT