เรื่องมันประมาณว่า
เพื่อนคนนี้ชอบว่าคนอื่นอ่ะค่ะ เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันเนี่ยแหละ ปกตินางก็คอยว่าเราเป็นประจำอยู่แล้วแต่เราก็พยายามเก็บมันไว้ตลอดนะ มีวันนึงนั่งกินขนมกันก่อนเข้าเรียนแล้วพอจะเข้าเรียนเราก็บอกว่าเดี๋ยวเราช่วยเก็บ แล้วนางก็พูดขึ้นมาว่า ดีทำงานให้มันเหมือนกับหน้าตาหน่อย ทั้งๆที่นางก็ไม่ได้ช่วยเก็บ เราอึ้งเลยนะแล้วเราก็เดินไปเลย ตอนเรียนนางก็พยายามคุยกับเรานะแต่ก็ถามคำตอบคำอ่ะ มันอาจเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับใครหลายคนนะแต่สำหรับเรามันเหมือนมันสะสมมาอ่ะ เราก็เคยได้ยินคำว่าจากเพื่อนเยอะนะ อีอ้วน หน้าบาน ตูดใหญ่ แต่คำเหล่านี้เรารับได้นะเราไม่โกรธเพื่อนพวกนั้นด้วยซ้ำ
แต่เพื่อนคนนี้เราโกรธมาก วันนั้นเลิกเรียนเราปล่อยโฮกับเพื่อนๆทุกคนเลยนะแต่นางไม่อยู่ เพื่อนทุกคนก็ขอโทษเรากันใหญ่ื เราบอกเพื่อนว่าเราไม่โกรธเพราะเราชินแล้ว แต่คำว่าบอกว่า เก็บขยะมันเหมาะกับหน้าเราเนี่ย มันเหมือนดูถูกกันเกินไปมั๊ย พ่อแม่ไม่เคยว่าเราขนาดนี้เลย เราพยายามออกห่างนะเพราะนางเป็นคนที่ขี้งกมาก ชอบว่าคนอื่นตัวเองดีตลอด เอาเปรียบโน้นนี่นั่นเพราะนางตัวเล็กเลยเป็นที่เอ็นดูซะมากกว่า
สองวันเต็มที่เราร้องไห้ยิ่งแม่ถามว่าเป็นอะไร น้ำตาเรานี่แตกเลย เวลาเราโกรธใครเราจะไม่คุยกับคนนั้นเลยนะแต่ต้องแสร้งทำเหมือนไม่โกรธนางเราเก็บกดมากอ่ะ เราพยายามตีห่างนะแต่นางก็เข้ามาตลอด
เราจะไม่ถามว่าจัดทำยังไงกับเพื่อนเพราะปากคนมันห้ามไม่ได้
เราอยากให้ตัวเองเลิกคิดมากซักที ใครพอมีวิธีช่วยกำจัดอารมณ์หดหู่ของเราบ้าง เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากอ่ะเราไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้นะ แต่คนที่สวยอ่ะเขาจะมาเข้าใจความรู้สึกของคนไม่สวยได้ไง
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
โล่งขึ้นเยอะเลย