เราอึดอัดค่ะ ทนไม่ไหวมานาน เลยอยากรู้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เค้าไม่ดีหรือว่าเราเกลียดเค้าไปเองกันแน่
   คือตอนพี่ชายเรากับพี่สะใภ้คบกันช่วงนั้นเราอยู่ม.6 ซึ่งเราก็เป็นห้องที่ทำกิจกรรมและมีโอกาศได้ทำงานระดับประเทศจนดึก เลยจะโทรบอกแม่ว่ากลับดึกนะให้พี่ชายมารับหน่อย พี่ชายเราก็จะชอบขับรถไปรับพี่สะใภ้เรามารอเรา พามาพยายามให้เรากับพี่สาวเราได้รู้จัก ตอนนั้นก็รู้สึกไม่ชอบค่ะ ด้วยท่าทางและคำพูด ตอนนั้นก็คิดว่าเป็นอาการหวงพี่ชายเฉยๆ แล้วก็คิดว่าคงไม่ได้จริงจังจนถึงขั้นนี้
   
   จนในที่สุดก็มีเหตุให้แต่งงานกัน ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งรู้สึกว่าคนๆนี้ไม่โอเคกับเราค่ะ ตอนแรกเราก็พูดกับใครไม่ได้นอกจากพี่สาวถึงพฤติกรรมต่างๆของเค้า พี่สาวเราก็บอกว่า เอ่อ ต่างพ่อต่างแม่ ค่อยๆปรับตัวกันไป เราก็โอเค พยายามยอมรับเพราะเราก็รักพี่ชายเรารักหลานเรา ไม่อยากมีปัญหา เพราะคิดมาตลอดว่าถ้าพี่สาวหรือพี่ชายเรารักใคร เราก็จะรักด้วยให้เหมือนเป็นพี่แท้ๆของเราคนนึงแต่ก็ไม่ได้จริงๆ
  
  ตอนแต่งเข้ามาแรกๆเรื่องดีๆของเค้าก็มีค่ะ เค้าเป็นคนเล่นดนตรีเก่ง ทำงานบ้านล้างชาม แต่เค้าจะทำไม่เหมือนบ้านเรา บางทีก็บอกนะว่าบ้านเราทำกันยังไงแต่เขาไม่มีท่ามีรับฟังใดๆ ได้แต่พูดว่า"พี่คิดว่าแบบนี้ดีกว่า" เราก็โอเคปล่อยไป จนมาเรื่องถูบ้าน ปกติเวลาเราถูบ้านซักไม้ถูบ้านเสร็จเราจะเหยีบผ้าถูให้หมาดๆแล้วมาถูเว้นตรงรอบๆบ้านที่ฝุ่นเยอะเราจะไม่บิด แม่เราก็พูดดีๆค่ะว่าทำไมน้ำหยดจากไม้ถูขนาดนี้ เค้าก็พูดว่า "ก็ไม่รู้อะ เห็นเราทำแบบนี้" แม่เราก็งง เพราะเราทำมาทั้งชีวิตแม่เราก็รู้ว่าเราทำมาแบบไหน มาเรื่องซักผ้าค่ะ เราซักของเราอยู่ซึ่งเป็นน้ำที่ใสผงซักฟอกแล้วเราก็ออกไปช่วยแม่ขายของหน้าบ้าน พอกลับเข้ามาจะมาซักผ้าของเราให้เสร็จแต่กลับมีเสื้อผ้าของพี่สะใภ้อยู่ในเครื่องค่ะ เราก็เอ่อดีอะ มีน้ำใจซักให้ด้วย แต่เปล่าค่ะ เค้าแค่เอาออกมาไว้ฝั่งปั่นแห้งแล้วให้เหตุผลที่ว่า "ไม่รู้ พี่คิดว่าเสร็จแล้ว" เราก็อ่าว งี้ก็ได้หรอแต่ก็ปล่อยไป มาอีกครั้งค่ะ ซักถุงเท้าให้พ่อกับแม่เราซึ่งอาทิตย์นึงจะซักที มันเยอะเราซักมือไม่ไหว แล้วมันเปื้อนน้ำมันหนัก เราก็ปั่นไปค่ะ ก่อนปั่นถุงเท้าเราซักเสื้อให้พ่อกับแม่ของเราอยู่ เรามาถึงเห็นว่าถุงเท้าหายไป เสื้อแม่ยังไม่ได้ตาก ในเครื่องมีเสื้อเค้าซักอยู่เราก็อ่าว แม่เรามาพอดีเราเลยเรียกแม่มาดูที่ปั่นแห้งพร้อมๆกัน เปิดมาเจอถุงเท้าอยู่บนเสื้อแม่กับพ่อเรา เราเลยบอกแม่ว่าเห็นไหม ทำไมเค้าทำแบบนี้ แม่เราก็บอกไม่เป็นไร ทนๆไปแรกๆคงยังปรับตัวไม่ได้ แม่มีลูกสาวอนาคตเราก็ต้องแต่งงานไม่อยากให้เราเจอแม่สามีที่ร้ายๆเราเลยยอม
  
   จนพี่สะใภ้เราคลอดแล้วอยู่ไฟ แม่ดูแลดีทุกอย่าง ทั้งซักผ้า ล้างขวดนม เลี้ยงหลานให้ ยกข้าวยอกน้ำไปให้กิน เราน้ำร้อนให้ประคบแต่เค้าก็ไม่ประคบเพราะ "ไม่ชอบ" เราก็ช่างเค้าเพราะเป็นเรื่องของสุขภาพหลังคลอดของตัวเค้าเอง หลังจากอยู่ไฟได้สักพักแม่ก็เริ่มให้เค้าดูแลตัวเอง เค้าก็ซักผ้าแล้วเค้าจะตากผ้าแต่มีผ้าแม่เราแขวนอยู่ เค้าก็เก็บค่ะ เก็บไปไว้ในห้องแม่ เราก็บอกว่าคราวหน้าถ้าเก็ผ้าแม่หรือพ่อให้แขวนไว้ข้างนอกนะ เค้าก็บอก"อ้าว แล้วใครจะไปรู้หล่ะ" คือเราก็บอกอะค่ะ เพราะปกติเวลาเราเก็บผ้าแม่มาเราจะไปแขวนไว้หน้าตู้นอกห้องแล้วให้แม่เอาเข้าห้องเอง เราสามพี่น้องไม่เคยเข้าห้องแม่โดยพลกาลมาก่อน ก็ประคับประคองกันมาจนปัจจุบัน เราต้องเข้ามหาลัย กลับบ้านแค่ศุกร์กับเสาร์  เค้าก็อยู่ในช่วงฝึกงาน  เค้าก็จะเอาห้องเราเป็นห้องแต่งตัวของเค้า เราก็ไม่ว่าเพราะมันเช้าห่วงหลานตื่นเหมือนกัน เราก็ให้ใช้แค่ไม่ทำห้องรกก็พอ แต่พอกลับมากลับพบกับเล็บ ซองผ้าอนามัยที่ปริวว่อนอยู่ในห้อง เราก็เอ่อ ของใครเราเลยทักพี่ชายไปก่อนค่ะ เพราะช่วงนั้นพี่สาวแม่เรามาช่วยงานที่บ้าน ก็คิดว่าไม่ของพี่สะใภ้ก็ของน้า พี่ชายเราก็ส่งให้พี่สะใภ้ดูค่ะ ว่าใช่ของเค้าหรือเปล่า เค้าก็บอกไม่ใช่ของเค้า ของน้าเราหรือเปล่า ในใจเราก็คิดว่าไม่น่าจะใช่ของน้าค่ะ เพราะเค้าไม่ใช้แบบบาง ในบ้านที่ใช้แบบบางมีแค่เรากับพี่สะใภ้2คน เราเลยพูดดังๆให้แม่ได้ยินว่าเนี่ย แบบบางนะใช่ของน้าหรอ สรุปเค้าก็เปิดประตูห้องเรามาแล้วบอกว่า "อือ ของพี่เองแหละ" ก็ทนอยู่ร่วมกันมาจนปัจจุบันค่ะ

   พี่เราถือหางพี่สะใภ้มากค่ะ เค้าทำไม่ดีกลับไม่สอน แต่มาว่าคนในบ้านแทน เราก็ไม่เค้าใจเหมือนกันว่าเรื่องแค่นี้บอกกันไม่ได้หรอ ทำไมพอบอกก็ชอบเอาไปดราม่า ไม่บอกก็หาว่างั้นงี้ แม่เราเป็นตนที่พูดจาไม่ค่อยไพเราะเท่าไหร่ เป็นคนพูดห้วนๆ ไม่ปั้นไม่แต่งคำพูด ซึงผิดกับพี่สะใภ้ที่จะพูดจาสวยงาม แต่ตลบแตลง พูดอะไรไปก็จำไม่ได้ วันนั้นพ่อเรานอนในห้อง แล้วแม่ได้ยินเสียงคนปิดประตูดังแม่คิดว่าเป็นพี่ชายเราแม่เลยพูดเสียงดังไปว่า "ปิดเปิดประตูให้มันเบาๆหน่อย กูสอนก็หัดจำบ้าน ไม่เกรงใจชาวบ้านชาวเมือง" อะไรประมาณนี้ แล้วก็ผ่านคืนนั้นไป ประมาณตอนเช้าพี่เราก็ร้องห่มร้องไห้ตามพี่สะใภ้มาเคาะประตูห้องแม่เราแล้วถามแม่เราว่าจะเอายังไง แม่เราก็งงค่ะ ว่าเรื่องอะไร ก็เลยนั่งคุยกันแบบเปิดอก เค้าก็บอกเค้าไปฝึกงานมาเหนื่อยอย่างนั้นอย่านี้กลับมาตองเจออะไรแบบนี้อีก ที่บ้านไม่เคยมีใครพูดจาแบบนี้ เค้าสอนกันมาแบบผู้ดีไรประมาณนี้ เราได้ยินแม่เล่าก็แอบเบะปาก เพราะความเป็นจริงการกระทำของเค้า ของแต่ละคนก็ไม่เห็นใครเป็นผู้ดี
  
   มีหลายเรื่องมากจนเราอึดอัด รู้สึกไม่ชอบกับการกระทำ คำพูดต่างๆของเค้า เป็นคนที่เราคิดว่าบอกพร่องในหน้าที่แม่และภรรยามากค่ะ กลับมาจากทำงานก็นอน ให้ยายเราดู ขวดนมก็ใช้พี่เราล้าง มาพักหลังๆไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่รู้สึก คือเราก็ไม่ได้พูดกับใครนอกจากแม่กับพี่สาว แต่พอญาติๆมาเห็นทั้งจริงๆ ทั้งการโพสเฟสบุ๊คก็ต่างไม่ชอบเค้าเหมือนกัน หรือเป็นคนรู้จักที่ได้สัมผัสเค้าก็ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคนๆนี้ไม่โอเค ทุกวันนี้สงสารพี่ชายกับหลาน คนในครอบครัวเรารักมาก

ปล.ทั้งหมดนี้ก็กึ่งๆระบายและขอความเห็นค่ะ รู้สึกอึดอัดกับคนๆนี้จริงๆ