พอดีไปกินอาหารแถววังหิน เป็นร้านที่มีคนต่อคิวเยอะ  
ก็มีครอบครัวนึง มีวัยรุ่นวัยผู้ใหญ่และคนแก่ไปด้วย
ก็เลยมาขอแซงคิวเพราะคนแก่ ยืนรอนานไม่ไหว  (*แก้ไขเพิ่มเติมนะคะ คือ เราก็ให้คนของเรายืนรออยู่ก่อนแล้วเพราะโต๊ะก่อนหน้าเค้ากำลังจะทานเสร็จ ไม่ทราบว่าไปขอลัดคิวกันตอนไหนมาเห็นอีกที คือเด็กร้านเรียกให้ไปนั่งแล้ว ตอนแรกไม่เห็นคนแก่ก็เลยบอกเด็กร้านว่า อ้าว ทำไมเค้าแซงคิว พอมองไปเห็นคนแก่ก็เลย อ๋อ ค่ะๆ ให้คนแก่ คนในโต๊ะทำท่าเกรงใจจะให้นั่งด้วยกัน แต่เราไม่โอเคค่ะ ไม่อยากร่วมโต๊ะด้วยแบบนี้ จะบอกว่าไม่รู้ก็ไม่ได้ เพราะ เค้าก็มองหน้าเรา ก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะว่ามีคนรอคิวอยู่)
ให้ที่คนแก่ก่อน งงว่าทำไม ไม่ขอเก้าอี้ให้คนแก่รอละคะ
ปกติดิชั้นยินดีที่จะให้ที่นั่งกับคนแก่ เด็กอะไรแบบนี้นะคะ
แต่ถ้ากรณีแบบนี้กลายเป็นว่า ต้องให้แซงคิวไปก่อนเพราะมีบางคนในครอบครัวรอนานไม่ได้
งั้นอีกหน่อย ถ้ามีแต่ครอบครัวที่พาคนแก่ เด็ก สตรี หรือคนตั้งครรภ์มากิน
คนอื่นที่รอคิวมาก่อน ก็ต้องให้คิวไปก่อนแบบนี้เหรอคะ?

ฝากพิจารณานะคะ ความเอื้ออาทรนะมีให้ได้ค่ะ แต่ความเกรงใจ ความสำนึกต่อคนอื่นๆคุณก็ควรจะมีเช่นกันค่ะ

**ขอแก้ไขใส่ชื่อร้านไปเลยแล้วกันนะคะ เห็นหลายคนถามเผื่อทางร้านมาเห็นจะได้รู้ตัวด้วย ร้านหมูตุ๋นเนื้อตุ๋น ลาดพร้างวังหิน 24**