ปัจจุบันผมเป็นนิสิตคณะวิศวกรรม อายุ 21 ปี
มีปัญหาด้านการเรียนพอสมควร เกรดแย่ โดยคิดว่าสาเหตุมาจากตามที่เขียนหัวกระทู้

=> เสพติดการช่วยตัวเอง
เรื่มครั้งแรกตั้งแต่อายุประมาณ 11-12 ปี แรก ๆ ก็ไม่ติดเท่าไร แต่พอขึ้นมหาวิทยาลัยมา (ไป-กลับบ้านตลอด)
รู้สึกจะติดหนักมาก วันล่ะบ่อยครั้ง เป็นกิจวัตรว่าทุกครั้งที่กลับถึงบ้าน (3-4 ทุ่ม) จะอาบน้ำ ช่วยตัวเอง เปลี่ยนหนังโป๊ไปเรื่อย ๆ
เสร็จแล้วจึงค่อยทำการบ้าน อ่านหนังสือ หรือบางครั้งก็หลับไปเลย รู้สึกเสียเวลาชีวิต 1-2 ชั่วโมง ในแต่ล่ะวัน
ทราบถึงกลุ่มและบทความต่าง ๆ เกี่ยวกับ "NoFap" ในไทย เคยหักดิบ แต่ก็ทำได้แค่ไม่กี่วัน แล้วกลับมา loop เดิม และหนักกว่าเดิม
ส่วนสุขภาพก็ปกติ สูง เรื่มอ้วนลงพุง ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย

=> สมาธิสั้น
มีปัญหากับการอ่านหนังสือ เช่น ลืมเนื้อหาหน้าก่อนหน้าที่พึ่งอ่านมา วอกแวกไปเรื่องต่าง ๆ จำได้แค่ระยะสั้น
และกับการเรียน เช่น จบแลคเชอร์ในห้องเรียนไม่ทัน (อาจารย์พูดมา กำลังจะจดแล้วก็ลืมไปว่าอาจารย์พูดอะไรมา)
เคยฝึกนั่งสมาธิ เดินจงกรม แต่ก็ทำได้แค่ไม่กี่วัน

=> ขาดการควบคุมตัวเอง
- ตื่นแล้ว ยังไม่อยากลุกจากเตียง นอนกลิ้งเล่นโทรศัพท์ (หรือช่วยตัวเอง) จนบ่อยครั้งก็เข้าเรียนสาย
- ชอบผัดวันประกันพรุ่ง กับการบ้านหรือการอ่านหนังสือเตรียมสอบ ต้องไฟล่นก้นก่อนถึงจะทำ
(ซึ่งก็ทำให้ได้งานที่แย่ และเตรียมถอดไม่ทัน เกรดต่ำ ถอนรายวิชาหลายตัว)

- ติดอินเตอร์เน็ต Facebook เลื่อนไปเรื่อย ๆ Youtube ดูคลิป ฟังเพลงซ้ำ ๆ ไปเรื่อย ๆ เป็นประจำ
ก่อนที่จะเรื่มทำการบ้าน+เตรียมสอบ จนบ่อยครั้งก็เล่นนาน 2-3 ชม. จนง่วง และก็นอน ไม่ได้เตรียมสอบ
(ผมไม่ใช่คนเล่นเกมส์ และไม่ติดเกมส์ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่ก็มีเล่นเพื่อผ่อนคลายบ้าง)

- เป็นคนชอบวางแผนว่าในแต่ล่ะวัน แต่ล่ะโปรเจค แต่ล่ะการสอบ มีแผนการทำ การอ่าน การเตรียมตัวอย่างไร
แต่พอถึงเวลาต้องทำตามแผนนั้นจริง ๆ กลับทำไม่ได้ ผลัดไปก่อนค่อยทำ และสุดท้ายก็ไม่ถึงเป้าหมาย หรือถึงไม่เต็มร้อย
(ครั้งล่าสุดที่ทำตามแผนได้สำเร็จจริง ๆ คือเตรียมตัวเอนทรานซ์คณะวิศวฯ ภายใน 1 ปี ตอนนั้นจำได้ว่ามีไฟตลอด)

- อยากออกกำลังกาย อยากฝึกฝนภาษา อยากมี skill เพี่มต่าง ๆ แต่ก็ทำได้แค่วางแผน ไม่สามารถทำตามแผนได้     

*ตอนนี้เกรดแย่ มีหลายวิชาที่ถอนไป (ยังเรียนจบภายใน 4 ปีได้) แต่กลัวที่จะไม่ได้งานตามที่ตัวเองต้องการ
*ด้านครอบครัว ไม่มีปัญหาใด ๆ แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันมาก ต่างคนต่างมีหน้าที่ ท่านเข้าใจว่าเราไม่มีปัญหาอะไรข้างต้น
(เรารับผิดชอบตัวเองได้ตลอดตอนมัธยม ประกอบกับท่านไม่ค่อยรู้เรื่องการเรียนในระดับมหาวิทยาลัย)  
*เพื่อนฝูงในมหาลัยมีปกติ รักกันดี สนิทกันประมาณนึง แต่ผมอายที่จะปรึกษาเรื่องพวกนี้ ปัญหาดังกล่าวของผมจึงไม่เคยเล่าให้ใครฟัง
*ไม่ค่อยมีเรื่องทุกข์ เป็นคนยิ้ม/หัวเราะง่าย ให้อภัยตัวเองได้ เฮฮากับเพื่อนได้ปกติ ไม่มีแนวโน้มเป็นโรคซึมเศร้า
*เคยหักดิบนิสิยต่าง ๆ แต่ก็ทำได้แค่ไม่กี่วัน / อ่านหนังสือพัฒนาตนเองหลาย ๆ เล่ม (หลาย ๆ เล่มก็อ่านไม่จบ ขี้เกียจ)
รับรู้ถึงปัญหาตัวเองนะ รู้วิธีแก้ไขนะ (หลัก ๆ คือบอกว่าใจต้องสูง ใจต้องเข็มแข็ง คิดแล้วต้องทำทันที)
แต่ก็ทำตามไม่ได้/ได้ไม่นาน กลับมาเหมือนเดิม

สรุปปัญหาทั้งมวลข้างต้น ตัวผมสามารถพบจิตแพทย์ได้หรือไม่? หรือผมสามารถแก้ไขด้วยตัวผมเองอย่างไร?

ขอบคุณครับ