ใครใส่ผ้าฝ้ายถือเป็นคนมีฐานะ
ยิ่งได้ห่มแบบทั้งผืนถือว่าเป็นคนรวย
เวลาเก็บภาษีจากชาวบ้าน จะมีหมู่บ้านที่ปั่นด้ายจากฝ้ายส่งเป็นบรรณาการ ให้ช่างฝีมือจากโรมเอาไปย้อมสี ถักเป็นผ้าผืนใหญ่ ส่งต่อให้ช่างตัดเย็บเสื้อ

ชาวบ้าน ทาส จะเอาต้นกกที่ขึ้นริมน้ำมารีดเป็นเส้น
สานเป็นเสื้อ ชุบยางไม้ตากให้แห้ง จะกันลมหนาวได้
ถ้ามีเยอะก็จะสานเป็นเรือแคนูกันรั่วด้วยยางไม้ นั่งได้คนเดียว ใครจะแต่งงานก็ต้องสร้างกระโจมใหม่ ผู้หญิงจะนั่งรีดเส้นต้นกกไว้สร้างเป็นผนังกระโจม เก็บไว้หลายปี จีบไปก็นั่งสานกระโจมไป

ภายหลังโรมได้ขยายความมั่งคั่ง และอยากอวดความซิวิไลซ์ จึงสั่งให้ชาวบ้านนุ่งผ้าฝ้าย แต่ผ้ายังราคาแพง ชาวบ้านทอผ้านุ่งเป็นกางเกงเท่านั้น

ปัจจุบัน ชาวบ้านริมน้ำ รักษาวัฒนธรรมสานต้นกก เป็นสินค้าโอท๊อปขายนักท่องเที่ยวฝรั่ง ตัวชาวบ้านซื้อเสื้อผ้าเหมาโหลเป็นกิโลจากเกาหลีจากจีน สีสันแสบตา พานักท่องเที่ยวนั่งเรือที่สานจากต้นกก พายเรือท่องริมแม่น้ำ