เรายังรู้สึกอยากมีเขาอยู่และพัฒนาไปถึงคำว่าแฟนนะ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเราทั้งคู่เริ่มห่างกันออกไปเรื่อยๆ ดูเขาไม่ค่อยกระตือรือร้นอยากจะคุยกับเราเหมือนเมื่อก่อนเลย. ไม่ถึงกับถามคำตอบคำแต่คิดว่าคนที่ดำเนินบทสนทนาจะเป็นเราฝ่ายเดียว  เหมือนเขาแค่ตอบๆไป. คิดว่าถ้าไม่มีใครพูดอะไรสักวันเขาคงหายไป.  เราก็คงจะเสียใจและผิดหวังนิดๆ แต่พูดตามตรงตอนนี้เราก็มากันไกลเกินกว่าที่ผมคิดจริง  

       ผมไม่โกรธเธอหรอกที่เทผม  ผมมองว่าถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ดีกว่าให้ความหวังลมๆแล้ง. เราว่าเราก็ทำดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยในช่วงขณะนึงเราก็เคยมีความทรงจำดีๆร่วมกัน ถ้าย้อนกลับไปได้ผมก็คงจะจีบเธอเหมือนเดิม ทำให้ผมได้รุ้จักเธอมากขึ้น จะได้รุ้ว่าอ่อจีบแล้วไม่ติด ดีกว่าได้แต่มองอย่างเดียว ก็ได้สนิทกับเขามากกว่าเดิม แค่ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกันก็โอเคแล้ว ถึงเราจะไม่ชอบที่หายไปดื้อๆก็ตาม  ถ้าเลือกได้คงอยากให้บอกกันตรงๆเนอะ5555 แต่คงเลือกไม่ได้

     ขอโทดที่เวิ่นเว้อครับ5555  อยากจะถามว่า ถ้าเรารู้ว่าความสัมพันธ์กับคนคุยยิ่งห่าง จนวันนึงอาจโดนเท. คุยจะเลือกที่จะพยายามคุยต่อไป หรือว่า เฟดตัวเองออกมาก่อน