เรื่องของเรื่องคือ แอบชอบคนๆนึงมาได้ ปีครึ่งแล้วค่ะ แต่พอตอนนี้ที่เราเริ่มรู้สึกจะถอยห่างออกมาจากเขาแล้ว เขากลับเริ่มแคร์เราขึ้นมาซะงั้น พอเห็นแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงดีใจมากแท้ๆ แต่พอตอนนี้เราเริ่มลังเลแล้ว
คือหลังจากที่ตามอ่านกระทู้พันทิปมาก็เห็นว่าหลายคนอยู่ในสถานะที่อธิบายยากแบบที่ "นายคนข้างๆฉันเนี่ย มันเป็นแฟนฉันรึยัง(ว ะ)?" เยอะพอสมควร อย่างแรกเลย เราเป็นผู้หญิง กล้าเปิดเกมส์รุกกับเขาก็นี่ก็อายจะแย่ ก็เคยท่องไว้ว่า "อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน" แต่ก็เป็นสาวบ้างานและอ่านนิยาย ชีวิตนึงก็อยากมีโมเม้นต์แบบ โดนจีบ บ้างอะไรบ้าง แต่นี่อะไร สวนทางกับกฏฟิสิกส์อย่างเห็นได้ชัดเหมือนที่ใครๆเขาพูดกัน "action ไม่เท่ากับ reaction"
รู้แค่ว่าระหว่างเรามันไม่ใช่เพื่อนกันแล้วล่ะ แต่ก็ไม่ใช่แฟน ไม่ใกล้เคียงเลยด้วย... "คำว่าแฟนไม่ใช่เส้นชัย" ก็จริง แต่อยู่แบบนี้มันก็ยังไงอยู่นะ แบบฉันหึงเธอได้มั้ยเวลาที่มีผู้หญิงมาจอแจ เอาเค้กวันเกิดมาให้เธอชิม หรือขอช่วยเธอให้ทำนี่ทำนั่น
อย่างที่สองคือ วาเลนไทน์ผ่านมาสองรอบแล้วอ่ะนาย นายยังตัดสินใจไม่ได้หรือนายไม่อยากตัดสินใจในตัวเลือกนี้อ่ะ? แต่เอาเข้าาจริงก็ไม่กล้าถามเขา อยากเฟดตัวออกไปเนียนๆตามประสาคนเคยรู้จัก ไม่บาดหมาง แต่ก็อย่างที่บอก เขาแคร์เราขึ้นมาแล้วซะงั้น มันควรจะดีใจแต่ตอนนี้กลายเป็นว่า ...ทำไมเพิ่งจะมาเอาป่านี้ ฉันกำลังจะเฟดตัวออกไปจากเธอเงียบๆแล้วแท้ๆ ...
เราว่าเขารู้ว่าเราชอบ (แหม่ะ ก่อนหน้านั้นก็หยอกกันไปมา) แต่มันก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยจนปีเศษๆ ไม่คืบหน้าขนาดไหน? ก็... ไม่เคยดูหนังด้วยกัน ไม่เคยกินข้าวด้วยกัน โมเม้นที่เดินคู่กันสองต่อสองก็ไม่มี ไม่ต้องถามว่าเคยจับมือมั้ย มีแค่แลกของขวัญวันเกิดกัน แค่นั้นจบ เหอะ เหอะ... กลัวแค่ว่าเขาอาจจะเป็นคนแบบที่ พอเราจะถอยห่างเขาก็มาเอาใจ แต่พอเราอยู่แล้วเขาก็เก็บเอาไว้ตั้งเฉยๆ
แบบนี้จะเรียกว่าเราเป็นคน "โลเล" รึเปล่า? หรือเราไม่ได้ชอบเขาจริงๆ ? แต่ที่ผ่านมาตลอดปีครึ่งเราก็จริงจังนะ แม้ความสัมพันธ์จะไม่ชัดเจน แต่ก็ไม่เคยไปมองใครเผื่อเอาไว้เลย แค่พอถึงจุดนี้อยู่ๆมันก็ "เหนื่อย" ขึ้นมาซะงั้น ไม่รู้ว่าถ้าเขาเกิดจริงจังขึ้นมาตอนนี้จะไปบอกเขายังไง ทำหน้ายังไงอีก มันก็ดีใจแต่อีกใจก็หายไปแล้ว ... ความใจดีของเขาทำให้เราลังเล ซึ่งใจหนึ่งมันก็กลัวว่า ความใจดีของเขามันมีให้สำหรับทุกคน ส่วนเราก็จะติดกับดักที่แย่ที่สุดสำหรับความรักก็คือ "คิดเข้าข้างตัวเอง" ตลอดมา
อยากพูดคุย + ได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆในพันทิปมากกกก อย่างที่บอกว่าเป็นพวกบ้างาน เพื่อนก็ไม่ค่อยได้เจอ (ถึงเจอคงหาจังหวะเล่าให้ฟังยาก) ขอบคุณไว้ล่วงหน้าตรงนี้เลยละกัน
ขอบคุณค่าาาา ^________^
ปล. กลัวพิมพ์สับสนจนคนอ่านไม่รู้เรื่องจัง ^^;; แต่ตอนนี้ก็สับสนในหัวอยู่แล้ว 555
"เธอมาช้าไป" หรือ ใจเราที่ "โลเล" :((
คือหลังจากที่ตามอ่านกระทู้พันทิปมาก็เห็นว่าหลายคนอยู่ในสถานะที่อธิบายยากแบบที่ "นายคนข้างๆฉันเนี่ย มันเป็นแฟนฉันรึยัง(ว ะ)?" เยอะพอสมควร อย่างแรกเลย เราเป็นผู้หญิง กล้าเปิดเกมส์รุกกับเขาก็นี่ก็อายจะแย่ ก็เคยท่องไว้ว่า "อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน" แต่ก็เป็นสาวบ้างานและอ่านนิยาย ชีวิตนึงก็อยากมีโมเม้นต์แบบ โดนจีบ บ้างอะไรบ้าง แต่นี่อะไร สวนทางกับกฏฟิสิกส์อย่างเห็นได้ชัดเหมือนที่ใครๆเขาพูดกัน "action ไม่เท่ากับ reaction"
รู้แค่ว่าระหว่างเรามันไม่ใช่เพื่อนกันแล้วล่ะ แต่ก็ไม่ใช่แฟน ไม่ใกล้เคียงเลยด้วย... "คำว่าแฟนไม่ใช่เส้นชัย" ก็จริง แต่อยู่แบบนี้มันก็ยังไงอยู่นะ แบบฉันหึงเธอได้มั้ยเวลาที่มีผู้หญิงมาจอแจ เอาเค้กวันเกิดมาให้เธอชิม หรือขอช่วยเธอให้ทำนี่ทำนั่น
อย่างที่สองคือ วาเลนไทน์ผ่านมาสองรอบแล้วอ่ะนาย นายยังตัดสินใจไม่ได้หรือนายไม่อยากตัดสินใจในตัวเลือกนี้อ่ะ? แต่เอาเข้าาจริงก็ไม่กล้าถามเขา อยากเฟดตัวออกไปเนียนๆตามประสาคนเคยรู้จัก ไม่บาดหมาง แต่ก็อย่างที่บอก เขาแคร์เราขึ้นมาแล้วซะงั้น มันควรจะดีใจแต่ตอนนี้กลายเป็นว่า ...ทำไมเพิ่งจะมาเอาป่านี้ ฉันกำลังจะเฟดตัวออกไปจากเธอเงียบๆแล้วแท้ๆ ...
เราว่าเขารู้ว่าเราชอบ (แหม่ะ ก่อนหน้านั้นก็หยอกกันไปมา) แต่มันก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยจนปีเศษๆ ไม่คืบหน้าขนาดไหน? ก็... ไม่เคยดูหนังด้วยกัน ไม่เคยกินข้าวด้วยกัน โมเม้นที่เดินคู่กันสองต่อสองก็ไม่มี ไม่ต้องถามว่าเคยจับมือมั้ย มีแค่แลกของขวัญวันเกิดกัน แค่นั้นจบ เหอะ เหอะ... กลัวแค่ว่าเขาอาจจะเป็นคนแบบที่ พอเราจะถอยห่างเขาก็มาเอาใจ แต่พอเราอยู่แล้วเขาก็เก็บเอาไว้ตั้งเฉยๆ
แบบนี้จะเรียกว่าเราเป็นคน "โลเล" รึเปล่า? หรือเราไม่ได้ชอบเขาจริงๆ ? แต่ที่ผ่านมาตลอดปีครึ่งเราก็จริงจังนะ แม้ความสัมพันธ์จะไม่ชัดเจน แต่ก็ไม่เคยไปมองใครเผื่อเอาไว้เลย แค่พอถึงจุดนี้อยู่ๆมันก็ "เหนื่อย" ขึ้นมาซะงั้น ไม่รู้ว่าถ้าเขาเกิดจริงจังขึ้นมาตอนนี้จะไปบอกเขายังไง ทำหน้ายังไงอีก มันก็ดีใจแต่อีกใจก็หายไปแล้ว ... ความใจดีของเขาทำให้เราลังเล ซึ่งใจหนึ่งมันก็กลัวว่า ความใจดีของเขามันมีให้สำหรับทุกคน ส่วนเราก็จะติดกับดักที่แย่ที่สุดสำหรับความรักก็คือ "คิดเข้าข้างตัวเอง" ตลอดมา
อยากพูดคุย + ได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆในพันทิปมากกกก อย่างที่บอกว่าเป็นพวกบ้างาน เพื่อนก็ไม่ค่อยได้เจอ (ถึงเจอคงหาจังหวะเล่าให้ฟังยาก) ขอบคุณไว้ล่วงหน้าตรงนี้เลยละกัน
ขอบคุณค่าาาา ^________^
ปล. กลัวพิมพ์สับสนจนคนอ่านไม่รู้เรื่องจัง ^^;; แต่ตอนนี้ก็สับสนในหัวอยู่แล้ว 555